ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[boyz1988]

จบเพียงนี้ดีกว่าอย่าทนฝืน
ปล่อยฉันยืนเดียวดายกลางสายฝน
หนาวเพียงใดไม่ท้อขอสู้ทน
ดีกว่าเป็นเพียงคนคั่นเวลา

[panthong.kh]

แค่เริ่มต้น เทานั้น ดันมาจบ
แค่เริ่มคบ เท่านั้น ดันหาว่า
แค่บอกกัน ฉันนั้น คั่นเวลา
แค่วาจา เจ็บจุก ทุกซอกใจ

อยากจะปล่อย ช่างเถิด ฉันเจิดแจ่ม
อยากจะแอ้ม แต่กลัว มัวหวั่นไหว
อยากจะยื้อ ยั้งยุด สุดฤทัย
อยากจะยื้อ ยั้งไว้ ไร้หนทาง
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

จบเพียงนี้ดีกว่าอย่าทนฝืน
ปล่อยฉันยืนเดียวดายกลางสายฝน
หนาวเพียงใดไม่ท้อขอสู้ทน
ดีกว่าเป็นเพียงคนคั่นเวลา

boyz 1988

สามจะลี้ สี่จะลา ห้าจะหลบ
ให้นับครบ หนึ่งร้อย จึงค่อยว่า
รอวันคืน เธอคลาน ซมซานมา
เช็ดน้ำตา จูบรับ ประทับรอย

 

เอาอย่างนี้ดีไหม?

[panthong.kh]

ถ้าจะไป ไม่หวน ทบทวนแล้ว
อยู่กับป๋า ไร้แวว แนวเหงาหงอย
นับจากหนึ่ง ถึงหมื่น ยืนตาปรอย
นับร่นถอย จากหมื่น ยังขื่นทรวง

จะนับไทย นับจีน ยังวีนแตก
สับให้แหลก เหลวเละ เป๋ติดบ่วง
อย่ามารั้ง ให้ยาก ไม่อยากควง
หนุ่มเมืองหลวง หล่อเหลา เอาแบบนี้
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

       

รักจริงต้องใจเย็นอย่าเผ่นโผน
ขืนกระโจนนอกจอมาจ๋อจี๋
เดี๋ยวบางใครมาเห็นเป็นแม่ชี
แล้วยังมีความทุกข์มารุกราน

อยู่ที่ไหนใครที่ยังมีรัก
ย่อมทุกข์นักรักเล่นจนเพ่นพ่าน
ดาบสองคมอมสุขทุกข์ซมซาน
ดั่งตกตาลตำตอไปก่อเวร 

รักนี้เกิดที่ใจใช่ที่ปาก
รักออกจากดวงใจใช่ของเล่น
รักเข้าใจในรักใช่กักเกณฑ์
จึ่งชัดเจนเด่นในใจสองเรา

รักจริงแท้แน่ใจใช่ทนฝืน
ใช่กล้ำกลืนขื่นขมระทมเหงา
รักด้วยความเมตตามาเป็นเงา
กรุณา,ปรานีเข้าคอยเหย้า,เยือน

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

จะรักจริง หรือไม่ เราไม่รู้
จะเคียงคู่ หรือเปล่า เฝ้าเชือดเฉือน
จะรอใคร ใคร่ครวญ ล้วนบิดเบือน
จะคอยเตือน เหมือนแกล้ง ด้วยแล้งรัก

ดาบสองคม ยังดี ที่รู้ได้
ถึงอย่างไร คมนั้น มันแน่นหนัก
ดีกว่าที่ ไม่มี ลี้หลบนัก
อยู่ก็จัก เหมือนตาย หน่ายกรรมเวร

ถึงรักเกิด ที่ใจ ใช่ที่ปาก
ล้วนหลายหลาก เรื่องราว สาวมองเห็น
หากไม่พูด ใครกัน ปั่นประเด็น
เกิดลำเค็ญ ขึ้นมา อุราร้าว

รักของฉัน เกิดที่ใด ยังไม่แจ้ง
จักเปลี่ยนแปลง หรือไม ยังไม่กล่าว
ปล่อยตามกาล ผันแปร แค่ครั้งคราว
จะยาวบ้าง สั้นบ้าง ก็ช่างมัน
พันทอง
๕/๐๕/๕๖