ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[saknun]

วาสนาฉันนี้ช่างต้อยต่ำ
เกิดมาเตี้ยตัวดำชอบพร่ำบ่น
โชคชะตาฟ้าแกล้งทำให้จน
แม้เป็นคนก็เตี้ยละเหี่ยใจ

แต่ยังดีมีครบสามสิบสอง
ไม่ปวดหมองหน้าคล้ำเหตุไฉน
ที่ชอบเพ้อต่อว่ามิมีใด
แค่ทดสอบหัวใจแข็งแรงพอ

รู้ทั้งรู้ว่าคนบนโลกนี้
จะให้มีทุกสิ่งคงยากหนอ
แค่ได้ครบสามสิบสองก็เกินยอ
ไยต้องขอให้รวยหรือสวยเลย

วาสนาคนเราก็เท่านี้
รวยหรือจนยากดีมีเฉลย
อยู่ที่ตัวและใจตนแน่เอย
ย่อมต้องเผยสักครามาแน่นอน

[ดารกะ]

 

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

[จารุทัส]

วาสนาฉันนี้ช่างต้อยต่ำ
เกิดมาเตี้ยตัวดำชอบพร่ำบ่น
โชคชะตาฟ้าแกล้งทำให้จน
แม้เป็นคนก็เตี้ยละเหี่ยใจ

แต่ยังดีมีครบสามสิบสอง
ไม่ปวดหมองหน้าคล้ำเหตุไฉน
ที่ชอบเพ้อต่อว่ามิมีใด
แค่ทดสอบหัวใจแข็งแรงพอ

รู้ทั้งรู้ว่าคนบนโลกนี้
จะให้มีทุกสิ่งคงยากหนอ
แค่ได้ครบสามสิบสองก็เกินยอ
ไยต้องขอให้รวยหรือสวยเลย

วาสนาคนเราก็เท่านี้
รวยหรือจนยากดีมีเฉลย
อยู่ที่ตัวและใจตนแน่เอย
ย่อมต้องเผยสักครามาแน่นอน

ครบเป็นคนครึ่งส่วนก็ควรสุข
มีบุญชุกถูกสร้างแต่ปางก่อน
มีสติปัญญาเป็นอาภรณ์
เพื่อน้อมนำคำสอนพระพุทธา

แก้วหูก้องท่องคำพระธรรมนั้น
ใช้ความคิดจิตมั่นปลดตัณหา
ดัดสันดารมารร้ายเยื้องกรายมา
ช่างโชคดีหนักหนาได้เป็นคน

หากชาติก่อนชั่วร้ายโชคหายสูญ
คงเป็นลิงบาบูนหน้ามีขน
พูดได้เพียงอู้อู้!ดูซุกซน
ไม่รู้ทางหลุดพ้นเหมือนคนเรา

ครบเป็นคนครึ่งส่วนก็ควรสุข
แล้วรีบลุกล้างหน้าอย่าไห้เศร้า
หนึ่งบวกหนึ่งได้สองไม่ต้องเดา
ศูนย์บวกสองได้เท่า...เอ้าลองดู

[yaguza]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

พอประกาศ  รางวัล แม่พันธุ์หมู
เสียงคนดู ด้านหน้า ก็ฮาลั่น
ภาพน้องก้อย เดินมา แขนขาพัน
ผู้ประชัน ความงาม มีสามคน

ช่างน้ำหนัก รวมกัน คงตันกว่า
หุ่นกานดา ดั่งรถ บดถนน
จะลองจีบ ทูนหัว กลัวถูกชน
เพราะหน้ามน เกินไป ใครก็เกรง

 

...ยากูซ่า...

[panthong.kh]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

 
ธิดาช้าง หรือเปล่า เล่าเธอจ๋า
อุ้ยอ้ายกว่า ร้อยโล โชว์สีสัน
ด้ำน้ำหนัก สู้ได้ ไร้จาบัลย์
ครองรางวัล ชนะขาด สุดคาดเดา

หมูติดมัน หมูกรอบ ตอบว่าใช่
ข้าวมันไก่ กินเกลี้ยง เสี่ยงไหมเล่า
วันละห้า หกมื้อ ฝึกปรือเอา
กินแต่เช้า ยันเย็น เป็นประจำ
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

ผิวตัวดำ ต่ำเตี้ย เสียหนึ่งขา
มีสองตา ปูดโปน โดนเย้ยหยัน
จมูกบาง คางทู่ สองหูชัน
ปากห้อย.ฟัน เหลือดี ก็ซี่ลาย

เดินไปหน้า ห้าก้าว อ้าวลากถู
ลมบ้าหมู แต่หลัง ยังไม่หาย
ยินเสียงปี่ ตีกลอง ร้องฟ้อนฟาย
เหนื่อยแทบตาย ติดอ่าง ร้าก..น้าง..ก้อย..

 

รพีกาญจน์

[ดารกะ]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

พอประกาศ  รางวัล แม่พันธุ์หมู
เสียงคนดู ด้านหน้า ก็ฮาลั่น
ภาพน้องก้อย เดินมา แขนขาพัน
ผู้ประชัน ความงาม มีสามคน

ช่างน้ำหนัก รวมกัน คงตันกว่า
หุ่นกานดา ดั่งรถ บดถนน
จะลองจีบ ทูนหัว กลัวถูกชน
เพราะหน้ามน เกินไป ใครก็เกรง

 

...ยากูซ่า...

ดั๊นมาสนคนต้องใจชายงามงด
ต้องรีบลดทดชัดอย่างครัดเคร่ง
ร่างผอมเพรียวเชียวล่ะนะตะเอง!
ซัดเป็นเข่งผักผลคนตะลึง

อดอาหารกะสวยด้วยรักสุม
มาเจอหนุ่มเมียเผลอเธอคือหนึ่ง
เราเกินไปใจช้ำนั่งรำพึง
สวยสุดซึ้งถึงสลด...อดแทบตาย

 

ก้อย

[ดารกะ]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

 
ธิดาช้าง หรือเปล่า เล่าเธอจ๋า
อุ้ยอ้ายกว่า ร้อยโล โชว์สีสัน
ด้ำน้ำหนัก สู้ได้ ไร้จาบัลย์
ครองรางวัล ชนะขาด สุดคาดเดา

หมูติดมัน หมูกรอบ ตอบว่าใช่
ข้าวมันไก่ กินเกลี้ยง เสี่ยงไหมเล่า
วันละห้า หกมื้อ ฝึกปรือเอา
กินแต่เช้า ยันเย็น เป็นประจำ
พันทอง
 

 

ฉันมิลวงควงแขนแฟนเป็นโหล
ไม่ได้โม้โทรเข้าเช้ายันค่ำ
ลาวไทยหรั่งนั่งฝอยมิค่อยซ้ำ
มีประจำย้ำฝากเอ่ยปากรัก

เกิดมาอ้วนไปนิดผิดด้วยเหรอ
แม้แฟนเธอยังมาหลงพะวงหนัก
บอกจะทิ้ง"พันทอง"มาลองทัก
สมใจนักอ้วนสิดีใช่ขี้คุย

 

ก้อย

[ดารกะ]

ฉันตัวอ้วนอุ้ยอ้ายย้ายไม่คล่อง
ตะโกนก้องร้องบอกมิหลอกหลอน
กินมากเกินเดินนั่งกระทั่งนอน
หาคนอ้อนอิงเอนมิเห็นมี

ครบอาการสามสิบสองน้องพอรู้
แต่เป็นอยู่เกินล้ำทำไงนี่
สวยน่ารักจริงใจนิสัยดี
ขึ้นเวทีชนะขาดกวาดรางวัล

ก้อย

ผิวตัวดำ ต่ำเตี้ย เสียหนึ่งขา
มีสองตา ปูดโปน โดนเย้ยหยัน
จมูกบาง คางทู่ สองหูชัน
ปากห้อย.ฟัน เหลือดี ก็ซี่ลาย

เดินไปหน้า ห้าก้าว อ้าวลากถู
ลมบ้าหมู แต่หลัง ยังไม่หาย
ยินเสียงปี่ ตีกลอง ร้องฟ้อนฟาย
เหนื่อยแทบตาย ติดอ่าง ร้าก..น้าง..ก้อย..

 

รพีกาญจน์

 

ยืนเอนเอนเอียงเอียงเสียงติดอ่าง
ยักคิ้วข้างคางย้ายคล้ายโดนต่อย
เห็นเราอุ่นหุ่นหนาตาชม้อย
เดินใจลอยผลอยหกตกสะพาน

อนิจจาปลิงควายว่ายมาพบ
เกาะประกบซบสูดดูดเลือดซ่าน
ร้องเสียงหลงโทงเทงโยงเยงยาน
น่าสงสารผ่านไปแลแค่...สาธุ

ก้อย

[panthong.kh]

ฉันมิลวงควงแขนแฟนเป็นโหล
ไม่ได้โม้โทรเข้าเช้ายันค่ำ
ลาวไทยหรั่งนั่งฝอยมิค่อยซ้ำ
มีประจำย้ำฝากเอ่ยปากรัก

เกิดมาอ้วนไปนิดผิดด้วยเหรอ
แม้แฟนเธอยังมาหลงพะวงหนัก
บอกจะทิ้ง"พันทอง"มาลองทัก
สมใจนักอ้วนสิดีใช่ขี้คุย

 

ก้อย

[/quote]

แฟนไม่มี แฟนจน ทนหม่นหมอง
กินข้าวกล่อง เซเว่น  เล่นเต๊ะจุ้ย
กินเป๋าฮื้อ ทุกวัน หมั่นเดินลุย
มิใช่คุย แค่บอกกล่าว เล่าสู่ฟัง

ดื่มกาแฟ Coffee world เพลินหลายแก้ว
ดื่มเสร็จแล้ว ซื้อเสื้อLee สีแดงปลั่ง
Lacoste อีกโหล โก้เสียจัง
พูดให้ฟัง เฉยเฉย มิเคยคุย
พันทอง
 

[ดารกะ]

 

อ้วนก็จริงพริ้งงามคนถามทัก
บอกน่ารักจิ้มลิ้มยิ้มแก้มตุ่ย
ยามเดินเหินเพลินพิศบิดพุงพลุ้ย
ปากเป่าขลุ่ยลุยตลาดกวาดตังค์ตรึม

อยู่แถวย่านสะพานลอยคอยชะแง้
เบิ่งตาแลแถไถทำใบ้ขรึม
หมาที่บ้านยังรอท้อเศร้าซึม
เอาเจ้าทึ่มเลี่ยมฟันทองจำต้องทำ

 

ก้อย

[panthong.kh]

เมื่อวานนี้ เจอขอทาน ย่านตลาด
เอาเงินฟาด ห้าหมื่น ยืนขำขำ
นั่งเกะกะ สะพานลอย ต่อยคะมำ
หว่านเงินซ้ำ อีกที สี่ห้าล้าน

เดินกลับบ้าน หมาเห่า เป๋าฮื้อยัด
แล้วรีบงัด แซลมอน ป้อนอาหาร
หมางงงัน ตลก หกทั้งจาน
ฉันลำคาญ เทให้หมด เลยอดกิน
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

         

นั่งรออยู่ที่บ้านเห็นจานเกลี้ยง
ได้ยินเสียงโวยวายอยากตายดิ้น
ไส้มันกิ่วเกือบทะลุแล้วยุพิน
จะให้ชินกินแต่ทองจนท้องบวม

เมื่อเช้ากินทอดเพชรไปเจ็ดชิ้น
อร่อยลิ้นไม่นานดวงมานน่วม
กินเงินทองทุกวันมันกำกวม
แล้วยังให้กินนวมจนอ่วมเอว

“ไพร พนาวัลย์”