มองสายธาร ผ่านไหล ใจชุ่มฉ่ำ
นึกถึงคำ พร่ำวอน อ้อนเฉลย
นอนหนุนตัก พักกาย สบายเลย
เคียงเขนย เกยหนุน ละมุนทรวง
สายน้ำไหล ไม่กลับ ลับเลือนหาย
เธอกลับกลาย หน่ายหนี พี่เป็นห่วง
กลัวโดนเขา เย้าหยอก รักหลอกลวง
ใจทั้งดวง หวงเธอ เสมอมา
ริมฝั่งชล หม่นไหม้ เธอไปลับ
ไม่หวนกลับ ลับลาฝั่ง ยังห่วงหา
มวลวิหค นกไพร ในพนา
ฝูงมัจฉา ธาราใส ไห้อาดูร
สายน้ำไหล ไปไหน เธอไกลฉัน
เคยรักมั่น ฝันสลาย กลายดับศูนย์
ทิ้งฉันเหงา เศร้าฤดี ทวีคูณ
โปรดเกื้อกูล กลับหลัง ริมฝั่งชล
ชลนา ทิชากร
หมู่เมฆลอย คล้อยเคลื่อน เกลื่อนท้องฟ้า
นึกถึงหน้า ยาใจ ให้หมองหม่น
เคยร่วมเรียง เคียงเจ้า เฝ้ากมล
รักหวานล้น ยลจิต มิคิดคลาย
หมู่เมฆลอย คล้อยเคลื่อน ยังเลื่อนกลับ
ไม่ลาลับ ดับไป ให้ใจหาย
ไม่ผกผัน ปันใจ ให้คลอนคลาย
หรือใจร้าย หายหน้า ลาจากไกล
ริมขอบฟ้า มาหม่น เพราะทนเห็น
แม่เนื้อเย็น เป็นฉะนี้ ฤดีไหม้
ฝูงปักษา พาร้อง กุ่ก้องไป
ถึงทรามวัย ให้ย้อน คืนครมา
ยุพาพาล ปานว่า ชลาศัย
ที่ไหลไป ไม่ย้อน จรมาหา
ทิ้งให้พี่ นี้ช้ำ ด้วยน้ำตา
โปรดกลับมา พาใจ พี่ไปเคียง