ท่ามกลางคน มากมาย ที่รายล้อม
ทำไมยอม ให้รัก ทักทายเขา
ต่างยิ่งนัก เมินหมาง คนอย่างเรา
ใยรักเจ้า ลำเอียง เบี่ยงเบนไกล
ฉันก็มี หัวใจ เหมือนใครเขา
แต่ไร้เงา คนข้าง ช่างหวั่นไหว
ความรักฉัน หลบลี้ อยู่ที่ใด
ฟ้าทำไม มองข้าม เฝ้าถามลม
หรือเห็นฉัน ไร้ค่า ไม่น่าคบ
เจ้าจึงหลบ หน้ากัน วันขื่นขม
ไม่คิดส่ง คนชอบ ปลอบประโลม
ให้หายซม ทุกข์เหงา บรรเทาใจ
รู้บ้างไหม หนึ่งวัน มันยาวนาน
นาทีผ่าน เดินช้า กว่าใครไหน
สะกดคำ ว่ารอ จนท้อใจ
อยู่ที่ใด จุดหมาย หรือปลายทาง
ไม่อยากเหงา จนชิน แล้วสิ้นรัก
มาทายทัก สักที อย่าหนีห่าง
ก่อนชีวิต จะดับ ใจอับปาง
ส่งมาบ้าง นะฟ้า ข้าขอวอน
