เพราะไม่เคย ไปรักใคร เลยไม่รู้
เคยแต่ดู ในละคร ตอนพลบค่ำ
พระเอกโดน คนรักทิ้ง ชิ่งระกำ
ดูเหมือนช้ำ แต่ตอนจบ พบรักจริง
เป็นแรงใจ ช่วยบันดาล ผ่านความคิด
ว่าชีวิต คงไม่ยาก ลำบากยิ่ง
หวังสักวัน สาวแสนซื่อ ถือรักจริง
มาซบกิ่ง ต้นรักเรา เฝ้าแตกกอ
เธอคือคน ที่มาหลบ ซบแนบกิ่ง
ความรักวิ่ง สู่หัวใจ ให้ตามขอ
แต่ตัวฉัน ไม่รู้จัก นักใจคอ
ความเป็นต่อ และความเก๋า เขาโชกโชน
แค่สำรอง เป็นของเล่น เซ่นความเจ็บ
เธอฝากเล็บ เป็นรอยข่วน ชวนสับสน
รักจากปาก แค่น้ำคำ ย้ำใจคน
ใช่รักล้น ที่เปล่งอ้าง จากข้างใน
เพราะรักแรก หน้าต่างใจ จึงใสซื่อ
สิ่งยึดถือ คือจริงใจ ไม่หวั่นไหว
จึงเป็นเหยื่อ ให้เธอหลอก ปลอกลอกใจ
ซมพิษไข้ เพราะรักมาก ฝากชีวี
สิ่งที่ทำ ด้วยความรัก ไม่สักนิด
ที่จะคิด โกหกใคร ใช้หลบหนี
ประสบการณ์ ฉันคงด้อย น้อยสิ้นดี
รักแรกที่ ได้คืนมา น้ำตานอง
