ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

หัวใจฉันมีเธอเสมอมั่น
ชั่วนิรันดร์ใฝ่ถึงคะนึงหา
เวลาล่วงห่วงกันทุกวันมา
แนวขอบฟ้ามิอาจกั้นสัมพันธ์ใจ

อยากจะพับแผ่นฟ้าเพื่อมาพบ
เพียงสยบรักเธอ..ฉันเผลอไผล
แสงตะวันอ่อนละมุนอุ่นเพียงใด
ไม่เท่าใจสองเราอุ่นเนานาน

อ้อมกอดเธอมีใครในวันนี้
อ้อมแขนฉันยังมีรอยรักหวาน
คนเคยซึ้งสลักฝันทุกวันวาร
เดือน,ปี ผ่านยังปลื้ม..ไม่ลืมรัก

ฝัน..ฉันฝัน ถึงเราใต้เงาแข
ไม่ผันแปรนานเท่าใดได้ประจักษ์
ฝากดวงดาวท่ามนภามาทายทัก
หัวใจภักดิ์..ประภาคารยังมั่นคง

~ ประภาคาร ~

[ไพร พนาวัลย์]

       

อ้อมกอดพี่ไม่มีใครในวันนี้
หลายร้อยวันพันปีไม่มีหลง
ยังเฝ้าคอยนวลนางอย่างซื่อตรง
คนป่าดงรักมั่นไม่ผันแปร

ได้แต่มองท้องฟ้าเวลาเหงา
คิดถึงรักของเราใต้เงาแข
ตักอ่อนอุ่นหนุนนอนพักผ่อนแด
เฝ้าชะแง้แลหาสุดาดวง

วันนี้ไม่มีใครในอ้อมกอด
อยากพร่ำพลอดจอมขวัญวันห่วงหวง
คิดถึงน้องเหลือเกินวันเดินควง
น้ำตาร่วงไหลรินจนชินชา 

“ไพร พนาวัลย์”

[สมนึก นพ]

<a href="http://www.youtube.com/v/2IYsq0oeCGk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/2IYsq0oeCGk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

นพ
22เม.ย.56

[Prapacarn ❀]

<a href="http://www.youtube.com/v/YVv8SUo7lZ4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/YVv8SUo7lZ4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

แซม
22 เม.ย 56

[บ้านริมโขง]

ละเมียดละมุนกรุ่นกลิ่นถวิลหา
อวลอุราคราครั้งยังไหลหลง
แจ้วจำนรรจ์มั่นหมายสายใจปลง
ยังซื่อตรงรักนั้นไม่ผันแปร

ในอ้อมแขนนั้นสอดกอดตัวเอง
กอดหัวใจวังเวงเกรงกระแส
จากลมลวงลมหลอกปอกดวงแด
กอดไว้คอย.รักแท้..จากแม่นาง

"บ้านริมโขง"

[--ณัชชา--]

ยิ่งโหยหาความรักยิ่งหนักอก
น้ำตาตกรับทุกข์ถูกถากถาง
รักที่หวานนานก็ชืดเริ่มจืดจาง
จงถอยห่างอย่าถลำจะช้ำใจ

คนที่บอกรักมากถ้าหากเชื่อ
ตกเป็นเหยื่อถูกงับเกินรับไหว
พอเขาสมใจอยากก็จากไป
คนหมองไหม้ซึมเซาคือเราเอง

--ณัชชา--

 

[บ้านริมโขง]

เมื่อรักด้วยหัวใจใช่จับต้อง
ใช่หวังครองปองเอาเข้านอนเขลง
รักเหนือรักคือรักปักยำเกรง
รักเลบงเปล่งคุณอบอุ่นใจ

ทุกคราครั้งนั่งหวนชวนสุขเหลือ
รักจุนเจือเมื่อคิดจิตสดใส
รักคือมอบกอบวางห่างกำไร
อิงอุ่นไอในฝัน..เท่านั้นพอ..

"บ้านริมโขง"

[Prapacarn ❀]

       
อ้อมกอดพี่ไม่มีใครในวันนี้
หลายร้อยวันพันปีไม่มีหลง
ยังเฝ้าคอยนวลนางอย่างซื่อตรง
คนป่าดงรักมั่นไม่ผันแปร

ได้แต่มองท้องฟ้าเวลาเหงา
คิดถึงรักของเราใต้เงาแข
ตักอ่อนอุ่นหนุนนอนพักผ่อนแด
เฝ้าชะแง้แลหาสุดาดวง

วันนี้ไม่มีใครในอ้อมกอด
อยากพร่ำพลอดจอมขวัญวันห่วงหวง
คิดถึงน้องเหลือเกินวันเดินควง
น้ำตาร่วงไหลรินจนชินชา 

“ไพร พนาวัลย์”

อย่าใช้คำ”ชินชา” มาเอ่ยอ้าง
ยามรักร้าง ห่วงใยน้องใฝ่หา
คิดถึงกันไม่ห่างเห..ทุกเวลา
ยามหลับตานึกถึงคุณ ก็อุ่นใจ

เคยหนุนตัก คุณขาอย่าลืมหลง
คนไกลคงไร้วาสนามาอยู่ใกล้
แม้เหน็บหนาวขึ้นมาครั้งคราใด
น้ำตาไหลหยดริน..ไม่ชินเลย

เจ้าแซม

รักลุง จุงเบย 

[Prapacarn ❀]

ละเมียดละมุนกรุ่นกลิ่นถวิลหา
อวลอุราคราครั้งยังไหลหลง
แจ้วจำนรรจ์มั่นหมายสายใจปลง
ยังซื่อตรงรักนั้นไม่ผันแปร

ในอ้อมแขนนั้นสอดกอดตัวเอง
กอดหัวใจวังเวงเกรงกระแส
จากลมลวงลมหลอกปอกดวงแด
กอดไว้คอย.รักแท้..จากแม่นาง

"บ้านริมโขง"

มีรักแท้มอบให้ไม่แปรผัน
แม้ไกลกันเพียงกาย..ใจไม่ห่าง
หัวใจมั่นจะชนะระยะทาง
ความอ้างว้างจะจบ..เมื่อสบตา

ฝากสายลมห่มพี่ยามที่หนาว
ฝากดวงดาวร้อยสัมพันธ์..ว่าฝันหา
ฝากแสงเดือนรำพันคำสัญญา
ฝากบอกว่าอ้อมกอดนี้..พี่ยังครอง

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

ยิ่งโหยหาความรักยิ่งหนักอก
น้ำตาตกรับทุกข์ถูกถากถาง
รักที่หวานนานก็ชืดเริ่มจืดจาง
จงถอยห่างอย่าถลำจะช้ำใจ

คนที่บอกรักมากถ้าหากเชื่อ
ตกเป็นเหยื่อถูกงับเกินรับไหว
พอเขาสมใจอยากก็จากไป
คนหมองไหม้ซึมเซาคือเราเอง

--ณัชชา--

 

แม้ความรักหนักอก..กระปลกกระเปลี้ย
แม้อ่อนเพลียขื่นขม..ถูกข่มเหง
แม้ว่าเขาใจดำ..ไม่ยำเกรง
แม้ต้องเจ๊ง..ขาดทุน หุ้นหัวใจ

อยากลองดูทีท่า..ค่ามนุษย์
ต่ำที่สุด..โหดร้ายได้แค่ไหน
หลอกลวงหญิง..ทิ้งขว้าง..ได้อย่างไร
อยากแบไต๋ ชายปากหวาน..แห่งบ้านกลอน

จะหมองหม่นซึมเศร้าก็เท่านั้น
จะขบขันก็เพียงจิตคิดหลอกหลอน
แบบทดสอบรู้ว่าใครไม่แน่นอน
จังซี่มันต้องถอน..เสกกลอนเข้าพุง

แซมค่ะ