ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[blues]

ดวงตะวันไม่เคยกลบลบหนีหาย   แต่ยังฉายอยู่ทั่วไปทุกแห่งหน
แต่ตัวฉันมันมองต่ำช้ำกมล   แม้เบื้องบนยังมีแสงทีแรงไกล

จมอยู่กับรอยอดีตที่มืดมิด   กับชีวิตที่ผิดหวังแต่ครั้งไหน
มิเคยโผล่มองหาแสงที่รำไร  เพราะหัวใจมันไขว่คว้าแต่กาลกลืน

ทุกรอยแผลที่กระหน่ำซ้ำหลายหน  แต่ต้องทนด้วยดวงจิตมิคิดฝืน
เหมือนหัวใจถูกเผาไหม้ด้วยไฟฟืน   ไม่อยากตื่นกับวันใหม่ที่ใกล้มา

อยากจะฝังความทรงจำให้มืดมิด   ไม่อยากคิดกับอาทิตย์ที่ใฝ่หา
อยากจะย้อนผ่านกาลห้วงเวลา   แล้วลืมตากับวันใหม่ให้แสงนวล

ทำได้เพียงรอใครด้วยใจหวัง  พอประทังให้ดวงจิตได้คิดหวล
ให้มีแรงเดินโซพร้อมโซ่ตรวน   มิอยากด่วนจากไปด้วยใจคอย

หากเธอเห็นเช่นค่าในตัวฉัน   ที่นับวันรอเธอมาให้เอื้อมสอย
เหมือนดั่งแสงตะวันฉายส่องใจลอย  แล้วปลดปล่อยให้ฉันรัก อย่างมั่นคง


Blues+


 

[panthong.kh]

กาลหมุนเวียน เปลี่ยนไป ในทุกเมื่อ
ดั่งมีดเถือ ดวงจินต์ สิ้นไหลหลง
จงตรองตรึก ตราบใด ไร้มั่นคง
ความทนง ส่งใส่ ใจซวนเซ

แม้จ่อมจม เจียนตาย ต้องไต่เต้า
ความมัวเมา มากมี ที่หักเห
ดังดาวเดือน เด่นด้อย คอยเกเร
ทุกทุ่มเท ทาบทับ กลับเปลี่ยนไป

ร้อยรอยแด แผลผุด สุดชอกช้ำ
เด่นด่างดำ ด้านด้วย ช่วยไม่ไหว
คลุมครอบครอง เคล้าคลึง จึงทำใจ
เจ็บจริงเจ้า เหงาฤทัย ไม่สร่างซา

เฝ้าฝันใฝ่ ใยเยื่อ ยุ่งยากยิ่ง
แอบอุ่นอิง โอบอ้อม ยอมหลบหน้า
อาทิตย์ท่อง ส่องสุด สดุดตา
ดั่งนภา ฟ้าพราว ขาดดาวโรย
พันทอง
๒๐/๐๔/๕๖