ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขอรับผิด ติดตาม ความผิดพลาด
ขอโอกาส อภัย ให้สักครั้ง
ที่เสนอ เผลอไป ไม่ระวัง
จึงพลาดพลั้ง ดั่งที่ ได้มีมา
ด้วยว่าด้อย น้อยไป ในความคิด
ทำสิ่งผิด พลั้งไป โดยไม่น่า
หากรุ่นพี่ มีใจ ให้เมตตา
กรุณา อภัย...ให้ด้วยเทอญ.
 

[panthong.kh]

มีเรื่องใด กันเจ้า รีบเล่าบอก
ใครทำชอก ทำช้ำ จำห่างเหิน
ยังงงงัน อยู่หนอ จึงขอเชิญ
พ่อมหา จำเริญ เชิญว่าไป

ไม่มีใคร ไหนเลย ไม่เคยผิด
เรื่องน้อยนิด คิดมาก ลากเรื่องใหญ่
เป็นมนุษย์ ปุถุชน สนทำไม
พระอินทร์ไซร้ อยู่บนฟ้า ยังราคิน
พันทอง
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

ขอขอบคุณ อุ่นไอ ได้จากท่าน
สุดซาบซ่าน ชื่นจิต มิตรไม่สิ้น
นาม"พันทอง" ห้องใจ ใสยลยิน
แสนถวิล กลิ่นใจ ที่ให้มา
ในความช้ำ สำนึก รู้สึกผิด
แต่ไม่คิด จะเป็น เช่นดังว่า
ทั้งขอโทษ โปรดอภัย ให้เมตตา
เขาไม่น่า มาทับถม ให้ตรมใจ
 

[panthong.kh]

อันคำคน บ่นใบ้ ไปเรื่อยเปื่อย
หากเขาเหนื่อย คงพัก หักห้ามไหว
ผิดขอโทษ คือดี ที่จริงใจ
เขาอภัย หรือเปล่า เราไม่รู้

แต่ถือว่า ได้ทำ ตามความคิด
ไม่มีสิทธิ์ บังคับ ปรับใจสู้
เมื่อทำผิด พลั้งพลาด ปราชญ์เชิดชู
ดีกว่าไป มุดอยู่ ในรูเชียว
พันทอง
 

[ไร้นวล^^]

๐สายเนตรมองจ้องไกลไปเวหน
เพื่อเพริศผลเพลงกานท์อย่างชาญเชี่ยว
ฝึกฝีมือมุ่งหมายคมคายเกลียว
ไยมาเหี่ยวแห้งห่อด้วยบ่อตม

๐ทางที่เดินเจริญปลายคือป้ายหน้า
แต่มาล้าระหว่างทางกลางเลนหล่ม
ไยจักถึงซึ่งปลายที่หมายชม
เพียงหนามปมปักขวางก็ครางครวญ

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เมื่อรู้ตัวสำนึกผิด ก็ไม่ติดใจถือโทษโกรธเคืองหรอกครับ
คุณเป็นคนที่มีความสามรถคนหนึ่งไม่แพ้คนอื่นๆ  ควรจะภูมิใจในการสร้างผลงานด้วยตนเอง
มากกว่าที่จะไปยึดเอาสมบัติของผู้อื่นมาครอบครอง ซึ่งมันจะเป็นการสร้างมลทินด่างพร้อยให้กับ
ตนเองไปเปล่าๆ  ตัวคุณเองเป็นคนที่มีความสามารถที่จะแต่งให้ดีกว่านั้นได้มากนัก
จงใช้ความคิด ความรู้และความสามารถที่มีสร้างมันขึ้นมาด้วยตนเอง...........

[~ขลุ่ยกันแสง~]

๐สายเนตรมองจ้องไกลไปเวหน
เพื่อเพริศผลเพลงกานท์อย่างชาญเชี่ยว
ฝึกฝีมือมุ่งหมายคมคายเกลียว
ไยมาเหี่ยวแห้งห่อด้วยบ่อตม

๐ทางที่เดินเจริญปลายคือป้ายหน้า
แต่มาล้าระหว่างทางกลางเลนหล่ม
ไยจักถึงซึ่งปลายที่หมายชม
เพียงหนามปมปักขวางก็ครางครวญ

กวีน้อง ตรองคำ ย้ำความคิด
ลองพินิจ ให้รู้ ดูให้หวน
กวีพี่ ที่สอน ย้อนทบทวน
ว่ามันควร ครวญคร่ำ ช้ำหรือไร
จึงลุกยืน ฟื้นแรง แห่งฝั่งฝัน
ด้วยมุ่งมั่น ด้วยหวัง ครั้งยิ่งใหญ่
เอาความเหนื่อย เมื่อยล้า มาผลักใจ
ให้ก้าวไกล ไปข้างหน้า เพื่อคว้าดาว