ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ขอแค่เพียงคิดถึงคะนึงหา
แม้คุณค่าธุลีที่เธอให้
มิขอมากกว่านี้ที่เกินไป
คือหัวใจของเธอเพ้อรำพัน

โปรดปรานีมีมอบตอบสักนิด
ไม่มีสิทธิ์ชิดใกล้ได้แต่ฝัน
เพราะต่ำต้อยด้อยค่ายศฐาชั้น
จึงจาบัลย์หม่นไหม้ได้ครอบครอง

เป็นได้เพียงแค่ทาสวาสนา
คั่นเวลาบำเรอยามเธอหมอง
ให้คลายทุกข์สุขสมอารมณ์ปอง
ใช่เจ้าของหึงหวงทวงสิทธิ์ตน

อยากจะเป็นเช่นใครที่ใบ้บ้า
มิต้องเสียน้ำตาไหลร่วงหล่น
พบแต่ความชอกช้ำระกำทน
ในกมลร้อนรุ่มไฟสุมทรวง

อยากชิดใกล้ได้กอดสอดวงแขน
ต่างหมอนแทนกระชับระยับสรวง
ความทุกข์ทนหม่นไหม้ในทั้งปวง
ได้ทิ้งช่วงพบสุขซุกแอบอิง

ขอแค่เพียงคิดถึงตรึงดวงจิต
มิได้คิดขอใดให้มากสิ่ง
ด้วยเธอมีคู่ครองเจ้าของจริง
ยอมทนนิ่งเจ็บช้ำ...กินน้ำตา

 

"กานต์ฑิตา"
๑๖ เมษายน ๒๕๕๖

[Moo Dum]

แค่คิดถึง  หนึ่งครั้ง  ยังเจ็บจิต
จะทนคิด  ชิดใกล้  ทำไมหนา
เพียงเท่านั้น  วันผ่าน  กาลเวลา
ใช่นำพา  หาเขา  เราเฝ้าคอย

มองมุมกลับ  รับขวัญ  เธอวันนี้
สุขใจที่  หนีไกล  ให้สุดสอย
เขาครองเรา  เอาไป  ไก่ได้พลอย
พวกแบ๊ดบอย  ถอยห่าง  ช่างหัวมัน

มัวแต่เหงา  เศร้าไป  ใจฟุ้งซ่าน
คนเป็นล้าน  ผ่านโลก  มีโศกศัลย์
ยังร่ำไห้  ใฝ่หา  ยังจาบัลย์
กี่ร้อยพัน  ฝันขม  ไม่สมปอง

ด้วยผลบุญ  หนุนส่ง  คงสมสร้าง
นอกแพรวพร่าง  กระจ่างใน  ใจทุกห้อง
ช่างปะไร  ไยต้องสน  คนไม่มอง
ลองตรึกตรอง  ครองธรรม  กัมมุนาฯ

เป็นทาสรัก  หนักใจ  ให้อนาถ
เป็นทาสข้า  ฝ่าพระบาท  องค์ปราชญ์กล้า
ทาสแผ่นดิน  ถิ่นกษัตริย์  ขัตติยา
ดีกว่ามา  หาสมัคร  ทาสรักใคร

รักคนอื่น  หมื่นแสน  เท่าแผ่นภพ
พอรักจบ  กลบสิ้น  แผ่นดินใหญ่
เขาไม่สน  คนอย่างฉัน  ปล่อยมันไป
เก็บหัวใจ  ไว้ดีกว่า  นะอาจารย์

Moo Dum

 

[อาทิตา]

ไม่มีสิทธิ์  ชิดใกล้  ได้ใจน้อง
จำจะต้อง  ถอยห่าง  ทางแห่งฝัน
เพียรเฝ้ารัก  ฝากใจ  ให้ชีวัน
แต่น้องนั้น  พลันหนีหน้า  มาจากจร

ฤๅตัวพี่  นี้ด้อยค่า  ราคานัก
เพียรมอบรัก  ฝากพุ่มพวง  ดวงสมร
สิ้นคุณค่า  แม่ยาใจ  ไม่อาทร
ให้อาวรณ์  ร้อนรน  สิ้นหนทาง

จึงได้สิทธิ์  เพียงคิดถึง  ซึ่งตัวเจ้า
แม่นงเยาว์  ยอดชีวา  มาเมินหมาง
ยิ่งกว่าเจ็บ  ร้าวรวด  ปวดสรรพางค์
ฤทัยบาง  บอบช้ำ  โอ้ทรามเชย

ให้ถอนใจ  ไม่รักนาง  ช่างยากแสน
ฤดีแม้น  ม้วยมอด  ยอดรักเอ๋ย
จะเพียรเฝ้า  รักนาง  มิห่างเลย
จะขอเอ่ย  คำรักเจ้า  เท่านิรันดร์
-------------------------------

อาทิตา
17 เม.ย. 56

[เนิน จำราย]

โอ้ดวงใจไยเจ็บยังเก็บกด 
ทนรันทดร้าวรานนานนักหนา
ระทมทุกข์อาวรณ์แสนอ่อนล้า   
ประหนึ่งว่าซานซมไม่สมประดี

   ความคิดถึงหนึ่งนั้นอัดอั้นนัก     
บวกความรักห่างหายมาหน่ายหนี
เมื่อหญิงหมายชายห่างอย่างหลีกลี้ 
ควรหรือที่เศร้าโศกวิโยคตรม

   มาเถอะนะคนดีพี่คอยรับ         
ประคองซับน้ำตาหลั่งที่สั่งสม
เคียงข้างกายให้หายทุกข์ระทม   
มอบสุขสมแจ่มจันทร์ทุกวันวัย

     จะถนอมจอมนางอย่างเทวี         
คอยพัดวีมั่นคงหมดสงสัย
มิต้องกายทั้งเหลือบยุงแหละริ้นไร   
อยู่กลางใจพี่ตลอดยอดบังอร

           ขอผูกเยื่อเผื่อใยฤทัยเจ้า                 
ทุกค่ำเช้าแอบอิงมิ่งสมร
            ยามเจ็บไข้ไม่ให้อนาทร                   
ยามหลับนอนจะกล่อมขวัญทุกวันคืน

เยี่ยมมากครับอาจารย์ “กานต์ฑิตา” เนินฯน้อมรับเป็นศิษย์ ณ บัดนี้