ตราบใดฟ้า ยังมีแสง ส่องแรงกล้า
จงรู้ว่า ยังมีวัน อันสดใส
ตราบใดล้ม ไม่ว่าเหตุ อาเพทใด
จงจำไว้ ยังลุกได้ ใช่วายปราณ
ฤดูฝน ไม่เคยหาย กลายเป็นร้อน
ใจที่อ่อน ย่อมมีแข็ง แรงขับขาน
ฤดูหนาว ไม่เคยเลื่อน เคลื่อนทัดทาน
แม้วันวาน ไม่ย้อนกลับ ปล่อยลับไป
ยามใจท้อ จากเรื่องใด ไม่ต้องถอย
แต่ค่อยๆ เดินช้าๆ อย่าอ่อนไหว
ยามหมดแรง ไร้กำลัง พลาดพลั้งไป
ลุกขึ้นใหม่ เริ่มนับหนึ่ง ก่อนจึงเดิน
ให้รู้ไว้ แม้ยามนี้ ไม่มีหวัง
แต่ว่ายัง มีแสงข้าง ยามห่างเหิน
ดวงตะวัน ไม่เคยดับ ลับหมางเมิน
ส่องทางเดิน ไม่เลือกคน จนหรือรวย
ในวันนี้ มีตะวัน อย่าพลันท้อ
สิ่งที่รอ คือก้าวใหม่ เริ่มให้สวย
แม้ร่างกาย จะบอบช้ำ ไม่อำนวย
ใช้ใจช่วย ไปถึงฝัน อันห่างไกล
