ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กรกช]

#๔๑

-๐-

เขาว่าเรา เราอย่าโกรธ ลงโทษเขา

ในเมื่อเรา มิได้เป็น เช่นเขาว่า

หากเราเป็น จริงจัง ดังวาจา

ถ้าเขาว่า อย่าโกรธเขา เราเป็นจริง

-๐-

[D]

เขาว่าเรา กล่าวขาน หวานหยาดหยด
เรามิโกรธ โทษเขา เราชอบยิ่ง
เขาว่าเรา ขาวหมวย สวยเสียจริง
ว่าหลายสิ่ง ปิ๊งงามงด โกรธทำไม

"ดิน"

[กรกช]

#๔๓

-๐-
เขาว่าเรา สุดหล่อ เราไม่โกรธ
เขาว่าโสด ซิงซิง ยิ่งสดใส
เขาว่ารัก จริงจัง ยังเหลือใย
ไม่โกรธไป ตามคำ ที่ย้ำมา
-๐-
เขาโทษเรา ทำเขา หลงเมารัก
เขาโทษชัก ชวนเขา เฝ้าครวญหา
เขาโทษอก ว่าอุ่น หนุนอุรา
ไม่โกรธหนา ก็เรา ทำเขาจริง
-๐-

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ไม่ให้น้องโกรธได้ไงในเมื่อเขาว่า
ใครๆเขาก็ด่า .. หาว่าน้องหน้าตานั้นไม่สวย
อกก็แฟ๊บ.. ก้นก็แบน แถมซ้ำยังไม่รวย
โอ้ววววพระเจ้าจอสช่วยด้วย ... ให้ลูกรวยที

จะเอาเงินไปถอยหน้าอกป้ายแดง
ไปร้านศัยกรรมแพงๆ ... ทำนั่นทำนี่ ทำถี่ๆ
ถ้ามันยังไม่สวย .. ทำเข้าไปเงินเรายังพอมี
หากยังมีที่ไม่ดี ต้องเสริมต้องเพิ่มเข้าไป

แต่ที่สำคัญตอนนี้มันขัดสน
ก็เรามันจน .. คนเขาเลยผลักไส
หน้าก็หัก ดั้งก็ยุบ หมดคนสนใจ
แล้วอย่างนี้ไม่ให้น้องหญิงโกรธได้อย่างไรกัน

 

โกธรโกธรโกธร


อัสดง

ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ และ ครูงาย ที่รัก อัสดงเขียนภาษาไทยผิดอีกแล้ว กำ 

[กรกช]

#๔๔

-๐-
อยากปลอบว่า อย่าโกรธ โทษโน่นนี่
มีวิธี ช่วยแล้ว แก้วตาฉัน
พาไปหา สังข์ทอง ขอมนต์อัน
ช่วยเสกสรร ดังใจ ให้ได้มา
-๐-
แต่จำเป็น ต้องกลาย เป็นปลาก่อน
มนต์นี้สอน ใช้แล้ว ระวังหนา
ระวังคน ขุดบ่อ เขาล่อปลา
ก็เพราะว่า เป็นปลาทอง เขาจ้องดู
-๐-

[ดารกะ]

 

อยากชมเชยปลาทองเลยลองตัก
ด้วยใจรักพักไว้เอาใส่ตู้
หวังเอียงแอบแนบใกล้เอาไว้ดู
สีสวยหรูคู่เหย้าคลายเหงาแด

ซื้ออาหารย่านไกลเพื่อให้เจ้า
แล้วรีบเข้าไปใกล้ไยนอนแผ่
อย่าโกรธกันฉันอึ้งตะลึงแล
ดูสิแหม!น้ำลืมใส่ เป็นไง(บ้าง)ตัว

 

ก้อย

[กรกช]

#๔๖

-๐-
บอกแล้วไง ไม่โกรธ ไม่โทษพี่
แหม ! ดูซี ลืมเสียได้ ใส่ไม่ทั่ว
แถกเหงือกรอ พะงาบๆ ตาหม่นมัว
ใจก็กลัว ตายแห้ง เหมือนแตงโต
-๐-
อย่าลืมบ่อย ละกัน มันขุ่นจิต
เติมทีนิด ที่ละหน่อย ค่อยสุโข
แตงจะได้ เต็มเต่ง เข่งสองโล
อ้าว ! แตงโม เกี่ยวกับปลา บ้าหรือดี
-๐-

[ดารกะ]

 

เอาสงกรานต์มาแทรก..ห้ามโกรธ...?

มิเป็นไรไร้ขอบชอบของแปลก
เถือไถแถกแหวกข้างในบางที่
หัดปลาทองกินแตงโมคงโก้ดี
ออกทีวีมีตังค์คงดังยาว

แล้ว..ชวนพี่ปลาทองท่องเที่ยวบ้าน
มาสนานสนุกสุขกะสาว
วันสงกรานต์ผ่านเยือนเพื่อนเกรียวกราว
ขอพี่บ่าวอย่าโกรธงดหนึ่งวัน

หนึ่งกระป๋องน้องสาดราดจนล้ม
แป้งระดมพรมปาดวาดอีกขัน
มิต้องบ่นอู้อี้นี่แป้งมัน
สนุกกันคันคะเยอ...เธอห้ามงอน...?

 

ก้อย

[กรกช]

#๔๘

-๐-
ปลามีกรรม เล่นน้ำ ฉ่ำพอไหว
สาดแป้งใส่ เหนียวเนอะ เกรอะเกล็ดกร่อน
หลอกประแป้ง ที่แท้ แม่แตงลอน
เตรียมกระชอน ทอดปลา ท่าทางจริง
-๐-
ปลาทองกลาย ตัวขาว แป้งพราวกอด
เกล็ดไม่ขอด ไส้ไม่ควัก หนักใจยิ่ง
เธอคงคิด กินปลาใหญ่ ไม่ประวิง
ตั้งจิตนิ่ง คิดหาเล่ห์ เจรจา
-๐-
แม่แตงโม ผลใหญ่ ใคร่ขอร้อง
หัดปลาทอง กินแตงโม โชว์ดีกว่า
แม่คงหวาน นุ่มลิ้น จินตนา
รสคงฉ่ำ อุรา ปลาขอลอง
-๐-
ค่อยค่อยป้อน ให้ชิม ลิ้มรสหวาน
ปลาตอดนาน อย่าโกรธา พาเสียของ
ก็ปากเล็ก หมุบหมิบหมับ จับทำนอง
ร่วมฉลอง สงกรานต์ บ้านแม่แตง
-๐-

ปะ ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน
         เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชํารุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
ปะว่า สัน. ถ้าว่าเจอ.

ประ  ก. ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า.
       ก. ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือ เม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง.

[กรกช]

#๙๐

-๐-
อย่าโกรธใคร ใช้เวลา มองหาเหตุ
อย่าตั้งเขต ความคิด จิตเคลือบแฝง
อย่าปล่อยให้ อารมณ์ สมสำแดง
อย่าแยกแบ่ง เขาเรา เข้าทำนอง
-๐-
จงโกรธที่ ตัวเรา เข้าใจผิด
จงตั้งปิด ป้องใจ ฝึกให้คล่อง
จงปล่อยเถิด โมหะ ละวางกอง
จงแยกทอง จากไฟ ใช้ปัญญา
-๐-
อย่าเชื่อคำ วาจา น่าเชยชิด
อย่าหลงติด รูปรสล้ำ สัมผัสว่า
อย่าเพลินตาม กิเลส เหตุนำพา
อย่าวางค่า สูงต่ำ คำเปรียบปลง
-๐-
จงเชื่อคำ บัณฑิต คิดเรียนรู้
จงหลงอยู่ คำสอน บวรสงฆ์
จงเพลินตาม ทางพิสุทธิ์ พุทธองค์
จงวางลง กรรมะ ละโลกันต์
-๐-

[panthong.kh]

ไม่ได้โกรธ ได้เกลียด แค่เคียดแค้น
จะวางแขน วางขา ก็หน้าหัน
จึงเมินมอง ข้ามไป คิดไม่ทัน
สายตาสั้น ได้เท่านี้ ก็ดีแล้ว

เป็นแค่คน เดินดิน กินข้าวสุก
ระทมทุกข์ เกิดดับ รับใจแป้ว
ยังมิได้ บรรลุ สู่ธรรมแนว
จึงขอแกร่ว อยู่บนโลก ที่โศกซ้อน
พันทอง
 

[กรกช]

#๙๑

-๐-
เช้าใส่บาตร ทำไว้ อย่าไปตัก
อย่าไปทัก ให้ฟัง ที่สั่งสอน
ใส่รองเท้า ได้ไหม ใส่บาตรวอน
หลวงพี่ย้อน ถอดดีกว่า น่านะโยม
-๐-
จะโกรธเกลียด เคียดแค้น แน่นในอก
ดูคงรก รุงรัง หนักจังโฉม
น้ำหนักเพิ่ม เหมือนอูฐ ปูดกระโจม
ปล่อยโลกโลม เลี้ยงล่อ พอเถอะนาง
-๐-

[รพีกาญจน์]

ราตรีกาล ครรไล ไม่ยั้งหยุด
อรุณรุด ล้ำฤกษ์ ฟ้าเถิกสาง
ดำมืดมิด สนิทถอย ค่อยเลือนลาง
แสงสว่าง พ้นพาด สาดอุ่นไอ

ชีวิตคน สัตว์นับ สรรพสิ่ง
สงบนิ่ง แต่เดิม เริ่มเคลื่อนไหว
ออกทำมา หากิน ดิ้นรนไป
เมืองนอกใน ไพรพรั่ง ดังระงม

เดินแบบบท กฏกรรม ธรรมชาติ
บ้างฉลาด เอาเปรียบ เหยียบย่ำข่ม
บ้างรู้น้อย ด้อยโซ โง่ตรอมตรม
บ้างสะสม คุณงาม แต่ความดี

บ้างครุ่นคิด ติดตัว ชั่วตลอด
บ้างเยี่ยมยอด พิสุทธิ์ พุทธศรี
บ้างดุจยักษ์ หักฆ่า ตามราวี
บ้างกอบมี เปี่ยมใจ อภัยทาน

ใช้หนี้เก่า เบาบาง จางมิหมด
ขจัดจด น้อมนำ กรรมฐาน
เพียรดำริ สติเพ่ง เล็งถึงฌาน
จิตเบิกบาน สุขล้น พ้นนานา

ถึงใครโทษ โกรธเรา ช่างเขาเถิด
เรื่องที่เกิด มิเป็น ดังเช่นว่า
หากจริงใช่ ไม่เขว เจรจา
ยิ้มเต็มหน้า มือจับ ปรับปรองดอง

 

รพีกาญจน์

[กรกช]

#๙๖

-๐-
สาธุ ! ท่าน รพีกาญจน์ ผ่านมาใกล้
โปรดสัตว์ให้ มองเห็น เส้นทางส่อง
ทุกข์ของสัตว์ เส้นกรรม นำครรลอง
เก็บวรรคทอง น้อมนำ ประจำใจ
-๐-
ตามคำสอน พุทธองค์ ทรงชี้ชัด
มรรคแปดจัด หนทาง สว่างใส
เริ่มสัมมา ทิฏฐิ เห็นชอบใน
ว่าอะไร คือทุกข์ ปลุกตนเตือน
-๐-
ดำริชอบ วาจาชอบ ประพฤติชอบ
เลี้ยงชีพตอบ สุจริต คิดเสมือน
ถือศีลห้า ละบาปกรรม ไม่ลืมเลือน
เพียรชอบเอื้อน เพียรทำ แต่กรรมดี
-๐-
ระลึกชอบ สติมี ดียิ่งแท้
ตามดูแต่ กายสังขาร นั่นน่ะผี
สมาธิตั้ง สงบสงัด ตัดราคี
มรรคแปดที่ ควรนำ ทำในตน
-๐-

[panthong.kh]

ฝึกเข้าวัด ขัดเกลา เจ้ากิเลส
ที่ต้นเหตุ แห่งห้วง ลวงสับสน
เพื่อดับดิ้น สิ้นสูญ จูนกมล
ความหมองหม่น หล่นทับ จับดวงมาน

ทำได้บ้าง บางเบา เท่าเม็ดถั่ว
จิตเมามัว มากมาย กลายห้าวหาญ
จะยุบหนอ หนักหนา น่ารำคาญ
คิดฟุ้งซ่าน ซบเซา เข้าแทรกทรวง

ด้วยยังโลภ โกรธหลง ลงปรุงแต่ง
จิตเริ่มแกว่ง แย้งยื้อ ยึดถือห่วง
โทษสังคม รอบข้าง ทางท้าลวง
ทุกข์ทั้งปวง บ่วงบาป ตราบวันนี้

พยายาม ใฝ่ธรรม นำชีวิต
เผื่อผองผิด คิดลบ พบวิถี
แสงส่องสู่ ห้องมืด ยืดชีวี
เป็นคนที่ หลุดพ้น จากผลกรรม
พันทอง
 

[Narasak]

โกธํ ทเมน อุจฺฉินฺเท
พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ




อันมนุษย์ สุดแท้ จะแค่ไหน
ก็แพ้ได้ แก่ใจตัว มัวถลำ
ตามอารมณ์ มิข่มไว้ ปล่อยให้นำ
ชั่ววูบทำ กรรมเกิด เปิดอบาย

พึงสกัด ตัดความโกรธ โปรดข่มใจ
พุทธองค์ ทรงตัดไว้ ไม่เลือนหาย
อย่าได้ปล่อย คอยอารมณ์ ข่มเป็นนาย
โกรธมลาย หายได้ ด้วยใจเรา

  พุทธศาสนสุภาษิตข้างต้น  มาใน สัตตกนิบาตชาดก

[กรกช]

ฝึกเข้าวัด ขัดเกลา เจ้ากิเลส
ที่ต้นเหตุ แห่งห้วง ลวงสับสน
เพื่อดับดิ้น สิ้นสูญ จูนกมล
ความหมองหม่น หล่นทับ จับดวงมาน

ทำได้บ้าง บางเบา เท่าเม็ดถั่ว
จิตเมามัว มากมาย กลายห้าวหาญ
จะยุบหนอ หนักหนา น่ารำคาญ
คิดฟุ้งซ่าน ซบเซา เข้าแทรกทรวง

ด้วยยังโลภ โกรธหลง ลงปรุงแต่ง
จิตเริ่มแกว่ง แย้งยื้อ ยึดถือห่วง
โทษสังคม รอบข้าง ทางท้าลวง
ทุกข์ทั้งปวง บ่วงบาป ตราบวันนี้

พยายาม ใฝ่ธรรม นำชีวิต
เผื่อผองผิด คิดลบ พบวิถี
แสงส่องสู่ ห้องมืด ยืดชีวี
เป็นคนที่ หลุดพ้น จากผลกรรม
พันทอง
 

#๑๐๒

-๐-
สาธุ....
ขอบรรลุ พ้นทาง วางถลำ
พุทโธ..นำ พุทโธ..น้อม กล่อมเสียงธรรม
จิตจดจำ ความสงบ พบวิธี
-๐-


นฺตถิ สฺนติ ปรํ สุขํ
สุขใดเสมอด้วยความสงบ ไม่มี

[กรกช]

โกธํ ทเมน อุจฺฉินฺเท
พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ




อันมนุษย์ สุดแท้ จะแค่ไหน
ก็แพ้ได้ แก่ใจตัว มัวถลำ
ตามอารมณ์ มิข่มไว้ ปล่อยให้นำ
ชั่ววูบทำ กรรมเกิด เปิดอบาย

พึงสกัด ตัดความโกรธ โปรดข่มใจ
พุทธองค์ ทรงตัดไว้ ไม่เลือนหาย
อย่าได้ปล่อย คอยอารมณ์ ข่มเป็นนาย
โกรธมลาย หายได้ ด้วยใจเรา

  พุทธศาสนสุภาษิตข้างต้น  มาใน สัตตกนิบาตชาดก

#๑๐๓

-๐-
อันความโกรธ แปลกหนา เวลาเกิด
คิดเลยเถิด ฟุ้งฟ่อง ล่องลมเขลา
รื้อลิ้นชัก ความคิด ที่ผิดเอา
ส่วนดีเขา เก็บยัด ปัดไม่ดู
-๐-
เอามาต่อ ร้อยเรียง ตามเสียงจิต
เนรมิต คำหยาบ มาใส่หู
แล้วบ่นพร่ำ พรรณา ว่ามรึงกรู
น่าอดสู ดั่งคนบ้า ว่าคนเดียว
-๐-