จากจุดเริ่ม จนถึงจุด สิ้นสุดรัก
วันอกหัก เธอลาจาก พรากไกลแสน
ไม่ว่าเหตุ หรือผลใด ให้คลอนแคลน
สิ่งตอบแทน เคยรักกัน ฉันจดจำ
หากการลา คือการโกรธ โทษความรัก
คงไม่ปัก ยอมปล่อยใจ ให้ถลำ
มันไม่ใช่ หรอกคนดี สิ่งที่ทำ
ความทรงจำ นั้นมีค่า กว่าสิ่งใด
เพราะที่ผ่าน ฉันเคยยิ้ม อิ่มความสุข
ได้ร่วมสุข ในชาตินี้ ดีแค่ไหน
แม้สุดท้าย สิ่งที่หวัง พังลงไป
แต่หัวใจ ไม่เคยพัง เหมือนดั่งลา
อยู่ตรงนี้ แม้ลำพัง นั่งโดดเดี่ยว
ดูเปล่าเปลี่ยว ไร้เธอข้าง อ้างว้างหนา
แต่ฉันไม่ จมที่ว่าง อ่างน้ำตา
เพราะสัญญา ที่เอ่ยคำ ทำได้จริง
ไม่คิดจาก เธอไปก่อน แม้ตอนไหน
สัญญาใจ ไม่ทำร้าย หรือหน่ายทิ้ง
แม้วันนี้ จะตรงข้าม กับความจริง
คนที่ทิ้ง เป็นตัวเธอ ที่เผลอใจ
ไม่เสียใจ ที่รักเธอ คนเผลอหน่าย
จนวันตาย ขอเธอจำ ซ้ำๆไว้
หากเจอฉัน อย่ากลัวกัน ให้มั่นใจ
ที่ทิ้งไป ไม่เคยคิด ติดใจเลย
