ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[DB9]

บรรจงว่างหรีดน้อยที่ร้อยรัก
ละไมถักมะลินวลให้หวนหา
เจ้าจากไปใยไม่มีเเม้คำลา
หากได้พาหทัยนี้เเทบชีวิน

เเม้ยังอยู่ก็ดูเหมือนได้ตายจาก
เพราะได้พรากดวงใจให้ผกผิน
สะท้อนสะเทือนเสมือนกายไร้ชีวิน
เเทบพังพิณสิ้นลับดับกายใจ

จึงขอว่างหรีดน้อยที่ร้อยรัก
บรรจงถักลำนำคำขานไข
เเทนความรักที่ได้พรากจากกันไป
เเทนดวงใจที่พักดีมิมีจาง

จะขอเก็บรักไว้ในใจนี้
เเนบฤดีนี้ไว้มิให้ห่าง
ถึงตัวไกลใจเเนบเเอบชิดนาง
มิมีจางห่างหายในรักเธอ

หนึ่ง fanmanutd.com 9/4/2556



 

[ไพร พนาวัลย์]

โอ้รักเอยเคยรักสลักมั่น
ก็ถึงวันจากไกลพาใจเซ่อ
คิดถึงวันก่อนเก่าเฝ้าปรนเปรอ
อยากขอเจออีกจังเพื่อสั่งลา

แต่ชาตินี้บุญน้อยต้องลอยลับ
คงไม่มีวันกลับไปเห็นหน้า
ต้องทุกข์ทนหม่นหมองนองน้ำตา
เจ้าเย็นชาจนชินแทบสิ้นใจ

ดั่งหมดเวรหมดกรรมที่ทำต่อ
จะมิก่อเวรเก่ามาเข้าใหม่
ขอขอบคุณแดนฟ้าสุราลัย
เมื่อจากไกลอาลัยรักเคยปักทรวง

จงอยู่ดีเถิดหนาอย่ามีทุกข์
จงพบสุขทุกวันอย่าพลันร่วง
พบรักใหม่ใสสดปลดแดดวง
ความห่วงหวงสิ้นกันแต่นั้นมา

โอ้รักเอยเคยรักต้องหักห้าม
ถูกประณามหยามใจดั่งไร้ค่า
ขอเก็บความประทับใจใส่ชีวา
บนหน้าผาชีวิตที่มิตรเยือน

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

โอ้รักเอย เอ่ยปาก ลำบากแท้
คลื่นลมแปร ปรวนไป ห่างไกลเพื่อน
ยิ่งเคว้งขว้าง ขวางลำ ซ้ำบิดเบือน
รักลางเลือน ลี้หลบ เมื่อพบเจอ

แม้คำน้อย ถ้อยพจน์ สลดจิต
ได้แต่คิด ผิดเผื่อน เจื่อนหน้าเหวอ
เขาไม่ทัก หักฤทัย ข้างในเบลอ
น้ำตาเอ่อ เหม่อมอง หมองระทม

จำจะเรียก ออกไป ให้สับสน
เขาลืมคน อย่างเรา เศร้าขื่นขม
รักรันทด หมดมอด พรอดเกลียวกลม
รักลอยลม ล่มแล้ว แววจืดจาง

เสียแรงรอ มานาน ปานฟ้าฟาด
รักมิอาจ ครองใจ ให้เหินห่าง
มะลายสิ้น จินต์พัง หวังเลือนลาง
มะลายร้าง ทางดัน ฉันและเธอ
พันทอง
๙/๐๔/๕๖