ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐เมื่อแรกเริ่มร่ายรำฝึกพร่ำพจน์
ปฐมบทเบื้องต้นกระสนกระเสียร
มีมิตรบอกบางครั้งภวังค์เวียน
ดั่งแสงเทียนริบหรี่ไร้ที่ทอ

๐ฉันเข้าใจนัยนั้นบรรจบแจ้ง
ก็อยากแต่งกลับติดความคิดต่อ
มันตีบตันเพรงภาษณ์วาทลออ
ช่างทดท้อทรรศนะประพันธ์พิมพ์

๐เปิดพจนานุกรมผสมศัพท์
ก็ยังอับจนจ่อมไม่พร้อมจิ้ม
อ่านงานเขียนเปรียญปราชญ์พิลาสพริ้ม
ยังบ่อิ่มอรรถอันประชันชง

๐อ่านกลอนทองผองเพื่อนที่เฉือนฉาย
แม้นแพรวพรายพยุหะกระบวนหงส์
แต่ตนกลับกลุ้มเกล้ากลอนเบาลง
ช่วยชี้บ่งบอกทางสว่างที

(ปล.กระทู้นี้เกิดจากสาเหตุ สมองเริ่มตีบตัน คิดคำมาใส่ในกลอนยากขึ้นอีก ติดเพดาน ที่ถ้าพูดตามภาษาตลาดหุ้นเรียกว่ามีceiling จะฝ่าแรงต้านตรงนี้ยังไงดีน้อ)

[รัตนาวดี]

 


...คงถึงคราว ต้องเปลี่ยน เขียนแนวเรื่อง
เป็นหนุ่มรัก ต่อเนื่อง แบบเปลืองที่
ลองเขียนแนว รักขื่น สะอื้นมี
น้ำตาปรี่ ปะปน ทนรักลวง...

...รีบลองแต่ง กลอนกล่าว หนาวรักซึ้ง
ด้วยรำพึง ร่ายฝัน รำพันห่วง
ตอนเผลอมี สาวมา อาสาควง
รัตน์คือหนึ่ง จะท้วง แกล้งหวงตาม...

...คงแก้เหงา ได้ง่าย แถมคลายกลุ้ม
ใจก็ชุ่ม เร็วมาก มิอยากถาม
ลองเขียนแหย่ ป๋องแป้ง แสร้งทาบทาม
รีบมอบรัก พยายาม พล่ามลองใจ...นะจ๊ะ!

รัตนาวดี
 

ปล. ตามภาษาส่วนหุ้น เรียกว่ามี Feeling นะจ๊ะ!

[ไร้นวล^^]

๐กลอนเรื่องรักหนักคำกะป้ำกะเป๋อ
กะล่อนเก้อกล้ำกลั้วกลัวบ่ไหว
แค่แคะคำคมอ้อนอรไท
ยังยั้งใจจำนรรจ์บั่นทอนจร

๐ดีก็แต่ตะกุยคุยโวเวท
อวดวิเศษศาสตร์ศักดิ์อ้างอักษร
ทั้งที่แท้ถอดความสมทรามวอน
กระฉอกฉอนฉาวโฉ่ทำโววอ

๐แจ่มแจ้งชัดรัตน์เร่งกระเตงหนี
ถ้อยวลีเลิศลักษณ์อย่าภักดิ์ฉ้อ
ชายโฉดเช่นฉันฉลอย่าทนรอ
มีแต่ก่อกรรมกุดพาทรุดทรวง

 

(เค้าเป็นคนไม่ดีหรอกนะตัวเอง, เลียนแบบสำเนียงพี่มาร์ก พระโขนง)

(ปล.พอได้มั้ยแบบนี้คุณรัตน์ อิอิอิ, อย่าลืมไปอุดหนุนหนังไทยเน่อ พี่มากพระโขนงตลกมากเลย)

[Prapacarn ❀]

ธรรมชาติวาดลายด้วยสายน้ำ
ฟ้าชุ่มฉ่ำระบายด้วยสายฝน
เมฆสีเทาดูงามท่ามลมบน
ไยกังวลว่าลำนำ..ไร้คำเรียง

ผูกกลอนกานท์ผ่านจินต์..ถวิลฝาก
ด้วยรักมากวรรณศิลป์ใคร่ยินเสียง
ความรู้สึกหวานแว่วแผ่วจำเรียง
ก็เพื่อเพียงพอได้ส่งใจมา

มิรู้คำซับซ้อน..ซ่อนความหมาย
เฝ้าถักสายอักษรอ้อนภาษา
คนปลายฟ้าเดินดินร่ายกวินท์มา
เชื่อว่าค่าของกวีอยู่ที่ใจ

แซมค่ะ
 

[ไร้นวล^^]

๐หลังลิ้มรสบทกลอนอันอ่อนช้อย
ความหยดย้อยยรรยงให้หลงใหล
ต่อแต่นี้ราตรีทิวาใด
คอยคลั่งไคล้ขานขับประดับมนตร์

๐แต่บางทีวลีเลิศระเหิดหาย
คำคมคายค่อนคับคิดสับสน
คำก็ซ้ำพร่ำซ้ำระบำวน
กร่อนกมลมิเมลืองกระเดื่องดาว

๐จึงอยากฟังปลั่งปรายมิตรคลายเงื่อน
ให้กลอนเคลื่อนขั้นสุรางค์อยู่กลางหาว
เผื่อพิพัฒน์จรัสบทสะกดดาว
เพริศพริ้งพราวเพียงเพียรเพราะเธียรนำ

[ดารกะ]

 

กระด้อง-กระแด้งพอได้ไม่ไพเราะ
มิเสนาะเคาะแคะแกะเกยกล้ำ
ก้อยเกะกะก้างเก้งเกรงงอนง้ำ
เพียงเผยพร่ำรำบาย มารายเรียง

กระทู้หรูดูเด่นแอบเล่นด้วย
กลัวมอดม้วยเหมือนกันเข้าขั้นเสี่ยง
แอบด้อม ด้อมมอง มอง มาลองเคียง
เกรงจะเดี้ยงขอดรอปยอมมอบตัว

 

ก้อย

[ไร้นวล^^]

 

๐เชิญเลบงเพรงผ่องมาคล้องเสียง
เสกสำเนียงประหนึ่งให้ซึ้งทั่ว
กลอนจะกร่อยหรือเก่งอย่าเกรงกลัว
เริงระรัวร่วมฤดีพจีไทย

๐บุปผาบานกลิ่นยวนอบอวลหล้า
เช่นกลอนกล้าเกริกสลุตสุดไสว
หอมชื่นฉ่ำพรำพ้องพี่น้องไทย
จะสุขไหนเกินการประสานกลอน

๐แกร่งอุ้มอ่อนช้อนชมระดมศรี
เกียรติกวีช่วยวิวัฒน์ประภัสสร
ครุจารย์ประทานกลคือมนตร์กลอน
ย่อมเป็นพรเพื่อพงศ์ดรงค์เรือง

[แป้งน้ำ]

ข้างบนขี้โกงอ่า . .. เปลี่ยนคำลงท้ายเฉยเลย 



เรื่องจริงหรือท่านพี่ . .. ที่ท่านบอก
เห็นต่อกลอนน้ำลายกระฉอก . .. ได้ทุกเรื่อง
สำเนียงแต่ละสำนวน . . อย่างกับมะเฟือง
เล่นเอาคนอ่านนั่งชำเลือง . .. จนตาค้าง

เพิ่งรู้ว่านอกจากไร้นาม .. . ยังไร้ความรู้สึก
สาวสวยอย่างเราปักศรรักลงฉึก ~ ฉึก . .. ยังไม่รู้สึกอะไรสักอย่าง
เขากลุ้มเรื่องติดเพดาน . . ส่วนเราเครียดเรื่องติดหนึบบนคาน . . คาค้าง
พี่รัตน์ก็ชอบแซวให้เราแอบหวัง
ถ้าถึงที่สุดอับจนหนทาง . .. จะจับเจ๊ดันชำแหละร่าง . . แล้วควักตับไส้พุงมาย่างกิน 



. .. 555+ เข้าตัว . ..

[ไร้นวล^^]

๐เรื่องจริงนะน้องแป้งใช่แกล้งบอด
ศัพท์กระออดอ่อนลงเหมือนหงส์บิ่น
คำก็ซ้ำพร่ำก็ซ้อนตะกอนดิน
จนชาชินเฉิ่มเฉอะเคอะเขินครวญ

๐มันเหมือนมีเมฆหมอกมาพอกปิด
ลายลิขิตขอบคั่นคำผันผวน
อยากจะไต่ต่อสร้อยหยดย้อยยวน
ก็ยังกวนกรุบกรับทับทางเดิม

๐สงสัยว่าข้าน้อยต้องค่อยอ่าน
กับกลอนกานท์เก่าแก่พบแง่เสริม
จะลองท่องเว็บกวีพจีเจิม
มาต่อเติมแต่งแต้มให้แจ่มใจ

๐เรื่องความรักพักพิงสิ่งเร้นลับ
แย้มระยับย่นระย่อบอกบ่ได้
เบื้องบุพเพสันนิวาสสวาทใคร
กรรมดลให้พานพบประสพทรวง

๐จึงประวิงหญิงงามมาตามรัก
กลัวอกหักเหตุไห้ทุกข์ใหญ่หลวง
กุหลาบงามหวามรายชายทั้งปวง
กลัวเล่ห์ลวงเลือนเขวบุพเพฯพัง

[หนามทุเรียน]

ลองมารักน้องนามชื่อหนามไหม
มิหมองใจไหม้หม่นจนคลุ้มคลั่ง
ค่อยลิขิตคิดคำกันลำพัง
ผสมศัพท์ผสานฟังระฆังใจ

น้องหนามมาใหม่หมาดเมื่อพลาดผิด
ขอมวลมิตรเมตตามาบอกใบ้
คนมิเจนคำคิดสนิทใน
อยากขานไขร่ายด้นก็จนคำ.

*********************
มาใหม่ขอฝากตัวด้วยค่ะ

[ดารกะ]

 

ก้อยก็ใหม่เหมือนกัน เมื่อวานนี้
อย่ามาแย่งกันซีเดี๋ยวมีปล้ำ
ก้อยมีหนามเหมือนกันนามระกำ
พี่ไร้นามโปรดย้ำเลือกหนามใด

ก้อยนั้นโสดโค-รตซิงมิจิงโจ้
เดินเคียงโชว์ แนบข้างอย่างสวยใส
เพียงมีก้อยแนบทรวงอย่าห่วงไป
โลกทั้งใบ พี่ไร้นาม หามคนเดียว

ก้อยฝากตัวด้วย  200  โลเองค่ะ

ก้อย

[แป้งน้ำ]

ซวยแล้วสิ . .. ป๋องแป้ง
มีแต่คนรุมแย่งกันเคี้ยว
โน่นก็หนามระกำเหี่ยว
นั่นก็หนามทุเรียนเบี้ยว . .. ตามจ่อคิว

น้องแป้งเลยถูกหนามตำใจ
ไม่รู้จะทำไง . .. เลยได้แต่แช่งให้พี่นามไร้ . . หน้าเป็นสิว
น้องแป้งเป็นคนไร้หนาม ~ น้ำหนักตัวดีเปรสชั่นพัดยังไม่ปลิว
คบกับแป้งรับรองชิล ~ ชิล . .. มีดีตรงที่ขยันบีบสิว . . ให้ทุกเย็น~*

[ไร้นวล^^]

๐นามว่าหนามคร้ามขานสะท้านถึง
หนามหน่อยหนึ่งแหลมนักปักขื่นเข็ญ
แม้นหนามยอกชอกหนามกลับลำเค็ญ
มิอาจเป็นเป้าล่ามให้หนามลวง

๐กลัวน้องก้อยร่อยรักเท่าหนักก้อย
จ้องจะจ้อยจบจูบจนซูบห่วง
แรกเริ่มรักสลักเพ็ญที่เด่นดวง
เวลาล่วงลดน้อยเท่าก้อยงอ

๐น้องแป้งน่ะสยิวสิวพี่บ้าง
หน้ากระด้างดำดมเป็นลมหนอ
ยังจะกล้าใกล้เกยเชยพนอ
โรคติดต่อตามแก้มที่แต้มตรึง