ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐ทั้งทองแท้เพชรล้ำ          เลิศลาย
เจียระไนหมายพราย         ผ่องริ้ว
หินกรวดก็กลับกลาย        เป็นเพชร
โคลงไป่งามพร่องพลิ้ว       หากไร้ฝึกฝน

๐อดทนถือธรรมะเอื้อ        อิทธิบาท
ผลลัพธ์อย่างฝันอาจ         สฤษฏ์ได้
ฉันทะวิริยะปราชญ์          เปรยหลัก
จิตตะวิมังสาไซร้            เหตุให้ประสพผล

๐กลอักษรครุสร้าง          วิเศษใด  พ่อเอย
จำแบบอย่างแยบนัย        แม่นไว้
เลียนแบบปราชญ์ยศไกร    ดังปราชญ์  นาแม่
นบหลักบุราณใช้           เฉกใกล้กวีศรีฯ
       

[ศรีเปรื่อง]

ผิว์มีใจรักร้อย        โคลงกถา
ถูกผิดใยถือสา       กฏกั้น
มาเถิดถักวาจา       ตามจิต
เอกตกโทเกินนั้น    ค่อยแก้ทีหลัง

ดังสำนวนพลาดพลั้ง    เป็นครู
เอาแต่มุดในรู            หลบหน้า
เฉกประสบพบโฉมตรู   งามเลิศ
เก๊กเท่ห์ก็เลยช้า         สุนัขคว้าไปครอง

ศรีเปรื่อง
๒๙ เม.ย. ๒๕๕๖

อิอิ แก้ 3 รอบแล้ว (อันนี้ คิดว่าโดนที่สุด      )
       

[เนิน จำราย]

ผลุบผลับผุดโผล่หน้า     แย้มฟัน
รอก่อนอย่าทิ้งกัน          ช่วยชี้
ขยับเขยื้อนอย่างขมีขมัน  คอโผล่
ยั้งอยู่เพียงแค่นี้            ขาดเสื้อกางเกง

                      เนิน จำราย

[panthong.kh]

กางเกงตัวเก่งเฝ้า   นำมา
รีบเร่งเร็วเถิดหนา  ใส่เข้า
เมามายหน่ายอุรา   ไหมนั่น
คิดอะไรไยเศร้า ถอดทิ้งกางเกง

ฟังเพลงเพลินพร่ำเพ้อ   ถึงใคร
ประชดหดหู่ใจ     จริงเจ้า
เสื้อสายก็สดใส    สีแจ่ม
ครามม่วงมากมายเย้า  อย่าได้ถอดเลย
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

คิดถึงเพียงหนึ่งน้อง..........นางเดียว
พิศวาสบาดคมเคียว.........ป่านนั้น
พิษรักปักอกเทียว.............ตรมโศก
หัวอกคงถูกกั้น..............ขอบฟ้าพนาสัณฑ์

รำพันคำก่อเกื้อ............กานท์กลอน
ไม่อยากหลับอยากนอน...........ก่อนเจ้า
สงสารแต่บังอร............นอนเดี่ยว เดียวดาย
อยากจะอิงแอบเข้า.............แนบเนื้อนวลฉวี

“ไพร พนาวัลย์”

 

[ไร้นวล^^]

๐แน่ะพี่ยาอย่าได้           หลอกลวง
วันก่อนเห็นเดินควง        อื่นได้
อ้ายไพรน่ะใจกลวง         เกินรัก   ลงนา
น้องเจ็บจึ่งจำไว้            บ่ใกล้ชายฉาว

๐อ้ายมองสาวอย่างท้าว    เทครัว
น้องสิที่คิดกลัว            กว่าอ้าย
คำที่พร่ำระรัว             โรยรัก
เหมือนกระบี่คมคล้าย     คร่าน้องสวิงสวาย  โอ้นอฯ

(ขอนำคำกิ๊กท่านลุงมาบอกนะครับ )

[ไพร พนาวัลย์]

อย่ามาอำเอ่ยอ้าง.............คำลวง
ลุงบ่เคยได้ควง................สู่รู้
กิ๊กไหนใครบอกหลวง..........เชิญบอก
เดี๋ยวแม่เด็กเพิ่นฮู้..............อ้ายนี้ปางตาย

คนใจเดียวอย่างอ้าย..............นอนซม
คิดอยากรื่นภิรมย์............นิ่มน้อง
แต่พอสบตาคม............มาบาด
จึงต้องเสร็จก้องด้อง.........มวดม้วยมรณอน

วัวน้อยรอยบาดเนื้อ...........ริมอาน
อีแร้งจ้องบินพาน.............สะดุ้ง
แผลนี้หายบ่นาน..........หนอนบ่อน
มันจะพาเฟื่องฟุ้ง.........อ้ายนี้อายจัง


“ไพร พนาวัลย์”

อย่ามาอำซะให้ยาก... กิ๊ก เกิ๊กที่หนาย...?บ่มี้ บ่มี!!

หลวง= ท่าน,คุณ
มรณอน =นอนตาย
 

[ไร้นวล^^]

๐วอนท่านลุงกล่าวแจ้ง           สัจจะพจน์
ลุงอย่าพาหลานปด              กลบชู้
หลานยึดแบบลุงหมด            เหมือนมาด แมนนา
ลุงบอกมาจักรู้                  เท่านี้แค่สอง  หน่อนา

๐สาวแก้มผ่องพบหน้า          วันวาน
ดูพักตร์ผิวบ่แม่นหลาน          ดอกเด้อ
พะเน้าพะนอกระเซาะปาน       แรกรัก
รึจะว่าผมเพ้อ                  พร่าบ้าหลงคน  โอ้นอฯ
 

[ไพร พนาวัลย์]

เมื่อวานลุงอยู่บ้าน..........ลพบุรี
สูสิแกล้งพาที............เช่นนั้น
อยู่กับป้าน้อมชี..............วาอาตม์
แกสิคอยกร่างกั้น............ย่านอ้ายวอแว

แม่ผู้สาวส่ำน้อย..........หน้ามน
ที่เจ้าเห็นคนละคน.........แน่แท้
ซุ่มกระแซะแกะกลัวชน.........เล่าต่อ กันนา
ลุงขี้คร้านตามแก้................เรื่องนี้มันยาว

สาวใดไหนจะชอบ..............คนชรา
หนุ่มน้อยหอบเงินตรา..........ต่อตั้ง
ยศศักดิ์ผู้พันนา............ตำรวจ พุ่นเด
ไผสิมาอยู่ยั้ง............กับอ้ายคนโซ
ไผสิมาอยู่ยั้ง..............ดึกแล้วไปนอนก่อนเดอ

“ไพร พนาวัลย์”
 

[panthong.kh]

เจอสิงห์เสือแต่เช้า   ชนกัน
หญ้าแพรกหลบเร็วพลัน  ป่นปี้
ระแวดระวังดับขันธ์   ทั้งคู่
ทุ่งสะเทือนคราวนี้   จบสิ้นพสุธา

ปัญญาไวว่องแท้   ตามดู
หนูวิ่งสู่รูปู         อยู่สู้
หลานกับปู่อู้ฮู     ใครขู่
ปู่มุดตามจึ่งรู้      ที่แท้ขุดหนู

รอคอยดูอยู่ได้  ไม่นาน
ชักเริ่มจะรำคาญ  ซะแล้ว
มองเห็นท่านลนลาน งกเงิ่น
คิดว่าคงกินแห้ว  อร่อยแท้ทั้งสอง คนนา
พันทอง
๓๐/๐๔/๕๖
 

[ไร้นวล^^]

๐หลานตรองคำพร่ำพ้อ           ลุงไพรฯ
สาวอ่อนอรชรไย                 อยากใกล้
ว่าแก่กว่าผู้ใด                    พะนะ
ขิงแก่ยิ่งเผ็ดไส้                  แสบซึ้งตรึงตรา

๐เสน่หาจึ่งเร้า                  ชายชรา
สาวอ่อนสาวแก่พา              คลั่งไคล้
พี่ไพรฯพี่ไพรฯวจา              สาวจ่ม
หลานล่ะเบื่อลุงใช้               เวทย์แล้วบ่สอน  เซ็งเดฯ

หลานล่ะเบื่อลุงใช้               หล่อล้วนลาญสาว  บ่แบ่งฤๅฯ

ปล.
พะนะ เป็นภาษาโบราณอีสาน เป็นคำที่แสดงความหมั่นไส้หน่อย ประมาณว่า แหมมมมม ใช่สิยะ
จ่ม =บ่น

[panthong.kh]

สรวลเสแสร้งแน่แท้    แดดาย
ขำนักกระอักตาย   ยกนี้
ลีลาพร่ำน้ำลาย  กระจายนั่น
ทำไก่แจ้หลบลี้  หยอกเย้ายวนเกิน

กวนลุงไพรจักได้  เรื่องฤๅ
เห็นแต่ครางฮือฮือ  เมื่อเช้า
กลางคืนขื่นขมคือ  ไม่หลับ
มัวจดจ้องจองเฝ้า  อย่าเว้าอยากอาย
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

๐ สุมไฟปกบ่ให้              มีควัน
มือปิดบังตะวัน                ส่องแก้ว
หินผาก่ายกองกัน             ธารแม่
สามสิ่งสำเร็จแล้ว             ค่อยห้ามสิเน่หา

๐ ชแรเยาว์รุ่นร้าง             กลางวัย
สูงต่ำดำยองใย                ผ่ายอ้วน
จนมีชั่วดีใด                    ไร้ขีด
ยากคั่นสองมานด้วน          เปี่ยมแปล้"รักเอย"

             

            รพีกาญจน์

[panthong.kh]

สุมไฟรักมักไหม้  ตัวเอง
ไหวหวั่นเลยนอนเขวง  ซะบ้าง
อุดอู้คู่วังเวง   เชียวนั่น
อีกหน่อยเหลือแต่ก้าง จบสิ้นชีวี

พบรักยากยักยื้อ   หรือเธอ
จึงจ่อมจมจนเบลอ  หนักอึ้ง
ทนรอต่อนะเออ   เจ็บจิต
น้ำกรดรดเสียซึ้ง  เหวอะแท้หนอทรวง
พันทอง
๓๐/๐๓/๕๖
 

[สายใย]

   
                                    รักเอยเลยผ่านแล้ว               หรือไร 
                                    มิห่วงบางดวงใจ                  เจ็บบ้าง
                                    มีสุขทุกข์เป็นไฉน                นางช่วย เฉลยนอ
                                    อย่าปล่อยเรียมฝันค้าง           ค่ำเช้าเฝ้าหมอง

                                    หมายปองครองคู่เคล้า           เคียงกัน
                                    สานต่อใยสัมพันธ์                เพริศแพร้ว
                                    ฤๅรักล่วงเลยวัน                  หวานเคลื่อน  คลายนา
                                    วานบอกว่าจบแล้ว               รักนั้นอย่าเสนอ
                                     
                                     รักเธอจนท่วมท้น               วิญญา
                                     รักแน่นเต็มอุรา                  ร่ำร้อง
                                     พอเผยอเอ่ยวาจา               จึงเจ็บ   
                                     อกหักหลงรักน้อง               หนึ่งนั้นลืมไฉน     ....ฯ   

                                        ขออภัย ใหม่เก่า เคล้าผสม พลาดแฮ                             
 

[สายใย]

                     
             

         ขอเชิญชวนเพื่อนพ้อง           พิจารณ์   เถิดนา
         ใครเล่าคือโฉมสะคราญ          สุดหล้า
         เป็นนางจากจินตนาการ          กวีแต่ง   ไว้พ่อ   
         ไทยเทศก็ได้จ้า                   แจกกด้วยเหตุผล

         ยุบลนางหนึ่งนั้น                  บุษบา
         ระเด่นอสัญแดหวา                ว่านไท้ 
         งามเกินกว่าจักหา                  วจีเปรียบ  โฉมเฮย
         พระเอกเพียงรับไหว้              วูบอึ้งตลึงหวาม

         งามพักตร์หนึ่งหลัดเย้ย            บุหลันเพ็ญ
         ผิวผ่องกลิ่นหอมเย็น               ยั่วเย้า
         อิเหนากระทั่งเป็น                  โจรป่า  นั้นนอ
         เพียรจีบเพราะรักเจ้า               จึ่งใช้เล่ห์กล ฯ
 
           

[ศรีเปรื่อง]

ก็..ละเวงนะสิล้ำ        ปฐพี
โหดนิดนิดโดนฤดี      พี่แท้
เหนือฉบับแบบนารี     เห็นทั่ว ไปเฮย
สวยประหารฉนี้แล้      ล่อให้ดนูหมาย

ศรีเปรื่อง
๑ พ.ค. ๒๕๕๖

ปล.

โหด ๆ อย่างนี้...ผมชอบบบ 

[panthong.kh]

   
                                    รักเอยเลยผ่านแล้ว               หรือไร 
                                    มิห่วงบางดวงใจ                  เจ็บบ้าง
                                    มีสุขทุกข์เป็นไฉน                นางช่วย เฉลยนอ
                                    อย่าปล่อยเรียมฝันค้าง           ค่ำเช้าเฝ้าหมอง

                                    หมายปองครองคู่เคล้า           เคียงกัน
                                    สานต่อใยสัมพันธ์                เพริศแพร้ว
                                    ฤๅรักล่วงเลยวัน                  หวานเคลื่อน  คลายนา
                                    วานบอกว่าจบแล้ว               รักนั้นอย่าเสนอ
                                     
                                     รักเธอจนท่วมท้น               วิญญา
                                     รักแน่นเต็มอุรา                  ร่ำร้อง
                                     พอเผยอเอ่ยวาจา               จึงเจ็บ   
                                     อกหักหลงรักน้อง               หนึ่งนั้นลืมไฉน     ....ฯ   

                                        ขออภัย ใหม่เก่า เคล้าผสม พลาดแฮ                             
 

รักใครไยพร่ำเพ้อ    ละเมอหา
คงเจ็บปวดอุรา      คละเคล้า
นางใดไป่เยียวยา  โดยด่วน
ขืนปล่อยปละนะเจ้า  จักเศร้าเหงาทรวง

หมายควงคงจะได้  เร็วไว
รอหน่อยนะทรามวัย  มิกล้า
คลุมเครือเบื่อไฉน   ไหวหวั่น
อยากกล่าวรักอาจช้า  ละล้าละลัง

ยังตรองตรึกว่าแม้น  บอกความ
กลัวจักหาว่าทราม   เยี่ยงนี้
อนงค์ยิ่งวาบหวาม   ในอก
หนาวสะทกป่นปี้   อาจม้วยมรณา
พันทอง
๑/๐๕/๕๖
 

[เนิน จำราย]

                     
             

         ขอเชิญชวนเพื่อนพ้อง           พิจารณ์   เถิดนา
         ใครเล่าคือโฉมสะคราญ          สุดหล้า
         เป็นนางจากจินตนาการ          กวีแต่ง   ไว้พ่อ   
         ไทยเทศก็ได้จ้า                   แจกกด้วยเหตุผล

         ยุบลนางหนึ่งนั้น                  บุษบา
         ระเด่นอสัญแดหวา                ว่านไท้ 
         งามเกินกว่าจักหา                  วจีเปรียบ  โฉมเฮย
         พระเอกเพียงรับไหว้              วูบอึ้งตลึงหวาม

         งามพักตร์หนึ่งหลัดเย้ย            บุหลันเพ็ญ
         ผิวผ่องกลิ่นหอมเย็น               ยั่วเย้า
         อิเหนากระทั่งเป็น                  โจรป่า  นั้นนอ
         เพียรจีบเพราะรักเจ้า               จึ่งใช้เล่ห์กล ฯ
 
           

      เพ่งพิศฤาผาดพ้น     ลออองค์
      แลหล่อนตอนอนงค์    หว่านยิ้ม
      พิมพ์พักตร์ถอดรูปทรง   แฟนเก่า เนินนอ
      คอปากคางจิ้มลิ้ม    เพริศแพร้วทวีคูณ

      นามกาญจน์พันหนึ่งนั้น     บริบูรณ์
      พงศ์เผ่าญาติประยูร      ร่วมถอ้ย
      น้ำใจหยาดเกื้อกูล       แก่พวก เราเอย
      โคลงกลั่นคำหยดย้อย      อยู่บ้านกลอนไทย

                       เนิน จำราย

[panthong.kh]

มีแฟนสวยแจ่มแท้   เกินใคร
นางนี่คืออนงค์ใด   โปรดแจ้ง
มาทึกทักรู้ไหม    เดามั่ว
จำจักต้องเสแสร้ง  เล่นลิ้นลองเชิง

เห็นปองนวลด่วนเข้า   มาทัก
ทำยึกยึกยักยัก     อยู่ได้
ลีลาอ่อนเสียนัก   เซ็งเป็ด
คิดจะเด็ดดอกไม้  แต่ไร้มั่นคง
พันทอง