ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

แทงจังเบอร์ชัดแจ้ง   แดงแจ๋
ศูนย์ก็มีให้แล      เด่นด้วย
เก้าเราต่อตัวแปร  เลยนั่น
ยอมไม่กลับมอดม้วย  จบสิ้นเสียตังค์

พบกระบวยหนึ่งไว้   ตักน้ำ
ริจะจองจำนำ     จักแก้ มือนอ
กลัวเขาไม่รับขำ  ดวงจิต
สิ้นฤทธิ์คิดยอมแพ้  แต่นี้นับไป

แค่สิบหกอีกครั้ง    ต้องมี
เลขเด็ดเคล็ดลับดี  แต่งแต้ม
อาจารย์เด่นดังที   พลุแตก
ขายรถเพื่อตามแง้ม เลขท้ายยังดี
พันทอง
คุณช้อยตีให้ 08 เราคิดว่าเป็น 09 ดันออกมา 90 เซ็งเป็ด
 

[222555777]

ทดลองฝึกแต่งร้อย         คำโคลง
หัวปั่นจนเหวงโหวง      บ่ได้
หาคำต่อเป็นโครง          ยากยิ่ง
โดนสั่งเอกโทโซร้         อย่าเพี้ยน ผิดวาง




ได้เท่านี้..เต็มที่แล้ว #ผิดพลาดขออภัย     

[choy]

   โกลาหลแต่เช้า            วุ่นวาย
จิกไล่โฉบฉวัดไฉว         แกลบเอี้ยง
กระจอกทุ่มเถียงใส่         บ่เกี่ยง รุ่นนา
ครู่ใหญ่สลายเกลี้ยง         มุ่งหน้าหากินฯ

   ได้สงบเสียงอยู่บ้าง         บ่ายสบาย
รีบเยี่ยมบ้านกลอนไทย         บ่ช้า
เงียบเหงาอยู่เป็นไฉน         พ้องเพื่อน
ฤาว่าสิ้นเดือนลัลล้า         เที่ยวร้านยาดองฯ

   ใกล้หกโมงค่ำแล้ว         ทำใจ
ยินแว่วเกี่ยงโวยวาย         พี่เอี้ยง
กระจอกแย่งเสาไฟ         ฟ้าอยู่ คอนแล
เอี้ยงบ่ยอมฟาดเปรี้ยง         ต่างเข้าโรมรันฯ

   สงสารสองคู่เจ้า            สกุณไพร
เถียงทุ่มแย่งเสาไฟ         ฟ้าต้น
ทำรังแต่พอได้            ผ่านช่วง ฝนนา
สิเผื่อเลี้ยงลูกพ้น            ปีกกล้าขาแข็งฯ


***เสาไฟฟ้าหน้าบ้าน มีนกเอี้ยงแกลบทำรังอยู่ข้างบน, กระจอกทำรังอยู่ข้างล่างถัดลงมา ไม่มีคำว่าปรองดองและสมานฉันท์ใดๆ ทั้งสิ้น จิกตีเถียงกันวุ่นวายเช้าค่ำ อีกหน่อยทั้งสองคู่ปรับมีลูกเล็กๆ คงวุ่นวายน่าดู


หมายเหตุ :
****คำสร้อยที่นิยมใช้กับโคลงเป็น “แบบแผน” มีทั้งหมด 18 คำ (สำหรับนักประพันธ์แนวจารีตนิยม)
1.   พ่อ ใช้ขยายความเฉพาะบุคคล
2.   แม่ ใช้ขยายความเฉพาะบุคคล หรือเป็นคำร้องเรียก
3.   พี่ ใช้ขยายความเฉพาะบุคคล อาจใช้เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1 หรือบุรุษที่ 2 ก็ได้
4.   เลย ใช้ในความหมายเชิงปฏิเสธ
5.   เทอญ มีความหมายเชิงขอให้มี หรือ ขอให้เป็น
6.   นา มีความหมายว่าดังนั้น เช่นนั้น
7.   นอ มีความหมายเช่นเดียวกับคำอุทานว่า หนอ หรือ นั่นเอง
8.   บารนี สร้อยคำนี้นิยมใช้มากในลิลิตพระลอ มีความหมายว่า ดังนี้ เช่นนี้
9.   รา มีความหมายว่า เถอะ เถิด
10.   ฤๅ มีความหมายเชิงถาม เหมือนกับคำว่า หรือ
11.   เนอ มีความหมายว่า ดังนั้น เช่นนั้น
12.   ฮา มีความหมายเข่นเดียวกับคำสร้อย นา
13.   แล มีความหมายว่า อย่างนั้น เป็นเช่นนั้น
14.   ก็ดี มีความหมายทำนองเดียวกับ ฉันใดก็ฉันนั้น
15.   แฮ มีความหมายว่า เป็นอย่างนั้นนั่นเอง ทำนองเดียวกับคำสร้อยแล
16.   อา ไม่มีความหมายแน่ชัด แต่จะวางไว้หลังคำร้องเรียกให้ครบพยางค์ เช่น พ่ออา แม่อา พี่อา หรือเป็นคำออกเสียงพูดในเชิงรำพึงด้วยวิตกกังวล
17.   เอย ใช้เมื่ออยู่หลังคำร้องเรียกเหมือนคำว่าเอ๋ยในคำประพันธ์อื่น หรือวางไว้ให้คำครบตามบังคับ
18.   เฮย ใช้เน้นความเห็นคล้อยตามข้อความที่กล่าวหน้าสร้อยคำนั้น เฮย มาจากคำเขมรว่า "เหย" แปลว่า "แล้ว" จึงน่าจะมีความหมายว่า เป็นเช่นนั้นแล้ว ได้เช่นกัน

****ข้อสังเกตคำสร้อยที่ท่านอังคาร กัลยาณพงศ์ มักใช้กับโคลงมีดังนี้ (ดูคำท้ายที่ไม่อยู่ในวงเล็บ)
1.   (เลย) ท่าน
2.   (หอม) ฤา
3.   (ใด) แล
4.   (เมฆ) (พระ) (ขวัญ) (เอง) (ใจ) เอย
5.   ก็ดี
6.    (ลับ) (ลึก) (ไป) (ยิ่ง) (แป้ง) (โลก) (สอน) (เสมอ) แล
7.   (นิ่ง) (ทิพย์) (เสมอ) (ถ้วน) (อิ่ม) เทอญ
8.   (ร้าง) (พอ) (จริง) (ดัง) (เห็น) (หาย) (เปรียบ) ฤา
9.   ลั่นโลก
10.   (ถึง) (ยิ่ง) (ยิน) (ครวญ) (ช้า) (นา) (นั้น) (วิเศษ) (ชู) (เสมอ) (ปลอม) (งาม) (โลก) นา
11.   (รู้) รา
12.   (ถึง) เลย
13.   ไชโย
14.   ควรเมือง
15.   (ใหญ่) แฮ
**ท่านใช้คำที่ลงท้ายด้วย นา, แล และ ฤา มากที่สุด
**ที่ท่านไม่ใช้เลยมี เฮย, อา, ฮา, เนอ, บารนี, นอ, พี่, แม่ และ พ่อ
**ที่ท่านเพิ่มเองมี ไชโย, ควรเมือง และ ลั่นโลก
**สร้อย ก็ดี ท่านมักใช้กับวรรคแรก

สนอง เสาทอง
3 มิถุนายน 2556

[panthong.kh]

เข้าใจในนกแท้  ฤๅไฉน
ฟังเล่าความเป็นไป   แต่ต้น
นกเอี้ยงแย่งเสาไฟ    นะนั่น
แหมเก่งจังสืบค้น   จนรู้เรื่องราว

ทนมองนกมันร้อง   จิกตี
ไยไม่ช่วยราวี    สักตั้ง
ลีลาร่ายมนต์ที  หลบหมด
นึกว่าพระสังข์รั้ง  ระฟ้าเหาะเหิน
พันทอง
 

[choy]

ฟังคำเจ้าว่าข้อย      สังข์ทอง พระสังข์
โถชั่งคิดแม่ทอง      พันฯ ก้อน
ไผแถวนี่เอิ้นปอง      ณเดชน์หล่อ อ้ายนา
เผิ่นว่าพระสังข์ย้อน      ใหม่ซ้าดมาเกิดฯ

อันพระสังข์ข่าน้อย      เด้อนาง
ฮู้แต่เขียนกลอนอ้าง      จ่มป้อย
นางน้อยผู่งามก้าง      ซ้อมเบิ่ง
สิเถิ่งบ่อน้อข้อย      คู่สร้างรจนาฯ

(55555555..........ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
***อยากรู้คำแปลให้ “ลุงไพร” แปลให้ฟังนะจ้ะพันฯ

สนอง เสาทอง
3 มิถุนายน 56

[ไพร พนาวัลย์]

ลุงไพรแปลบ่ได้..................เดอนาง
ก็เพราะเกิดภาคกลาง..............แต่ต้น
พันทองบ่หมองหมาง.................รู้เรื่อง หมดแล
จึงบ่ต้องคิดค้น.....................ค่ำนี้ฟังเฉลย

ก่อนเคยไปรบบ้าน.....................เมืองลาว
จึงหัดพูดกับสาว.........................บ่ข้อง
เคยกินบ็อกสองซาว....................ลงเหรด กันนอ
เมาเหล่าจนฮ่ำฮ้อง....................ข่อยนี้อยากอาย

“ไพร พนาวัลย์”

บ็อกสองซาว= เหล้าขาวสี่สิบดีกรี
ลงเหรด= ลงร่องหลุมเพลาะที่ขุดรอบฐานที่มั่นในสนามรบ

[panthong.kh]

เจอผู้เฒ่าบ้านกลอนปาด..

วานลุงไพรช่วยแท้  แปลที
ปวดทั่วหัวบนมี    หนักอึ้ง
มาเร็วด่วนอย่าหนี  หน้าหลบ
แปลแต่ต้นจนซึ้ง  จักได้เข้าใจ

เห็นพระสังข์นั่งเฝ้า รจนา
ฤๅจะคิดวางยา   ว่านั้น
ตัวฉันละอ่อนหนา  หวาดหวั่น
กระท่อมร้างกางกั้น  แบ่งชั้นชายหญิง
พันทอง
 

[สมนึก นพ]

(ต่อเนื่องจากเรื่องนก)
เคยทำรังล่อใต้...........ชายคา
เพียงไม่นานหรอกหนา...เริ่มแล้ว
นกตัวหนึ่งตรวจตรา......รังใหม่
เรียกคู่เสียงดังแจ้ว.......ร่วมรู้รังรอง

สองตัวจึงเริ่มสร้าง.......เรือนหอ
โดยไม่อยากคอยรอ.....ผ่านพ้น
ครบทุกอย่างเพียงพอ...เสริมแต่ง
อบอุ่นความสุขล้น.......ไข่แล้วสามฟอง

มองเห็นตัวหนึ่งนั้น......ในรัง
กกไข่นอนเงียบจัง.......รุ่งเช้า
อีกตัวหนึ่งคอยหวัง......รออยู่
ผลัดเปลี่ยนทุกวันเฝ้า...ไม่ช้าลูกมี.

นพ
3มิ.ย.56

[สายใย]

 
ขอพี่อย่าโกรธขึ้ง           สายใย
เถียงทุ่มแย่งเสาไฟ         ฟ้าต้น
ชอบติใช่อื่นใด              นะท่าน
เพียงเพื่ออยากให้ค้น            คร่าวนั้นผิดไฉน   
  

ป.ล. ขอแก้ไขบ้างนะครับ 
[/color]

[ไร้นวล^^]

๐เฉพาะพ้อเพียงผิดเพ้อ         พจีพาล
ถูกบ่พร่ำกลับขาน              ขื่นเขี้ยว
โอ้มนุษย์มโนชยาม             รักยื่น
เปลี่ยนรสฝืดเฝื่อนเปรี้ยว       แปร่งลิ้นเสน่ห์สลาย

๐แรกรักคลายเงื่อนคล้อย      คำชาย
รักหนึ่งซึ้งทรวงหลาย         หลอกซ้ำ
เผลอเพียงค่ำนางหมาย       รักใหม่
รักดื่มด่ำลึกล้ำ               ช่างสั้นสนองสมร

๐พจน์บวรน้องออดอ้อน       อภินันท์
ช่างชุบช่างเสกสรร           สวาทแสร้ง
มิรักเร่าร้อนปัน               รักแปร่ง
โอ้แน่งน้อยช่างแกล้ง         กล่อมเคลิ้มกลืนขวัญฯ

[พยัญเสมอ]

๐หลายสิ่งติงเพื่อนพ้อง  ครองเคือง
หลายสิ่งจรรโลงเรือง   เรื่องย้ำ
หลายสิ่งสิ่งหลายเปลือง  เนืองขัด ใจนา
หลายสิ่งติงเพื่อค้ำ     ค่ำเช้าเนาคลอง๐

๐ลองฟังยั้งโอฐโอ้       ความคิด
ลองหยั่งยั้งสักนิด      ก่อนถ้อย
ลองตรองตรึกสะกิด       ใจต่อ คำนา
ลองก่อนแม้สักน้อย     ค่อยย้อนวอนลอง๐

                 Orion264(มือขวา)
                  ๔ มิถุนายน ๒๕๕๖

[พยัญเสมอ]

ผังของโคลงสี่สุภาพ  เอก ๗ โท ๔


๐๐๐๐่๐้    ๐๐(๐๐)
๐๐่๐๐๐    ๐่๐้
๐๐๐่๐๐    ๐๐่(๐๐)
๐๐่๐๐๐้    ๐่๐้๐๐



นี่คือผังของโคลงสี่สุภาพที่ตำราบังคับว่า  ตรงตำแหน่งทั้ง ๗ (ที่เน้นสีแดง)นั้น
ให้ใช้รูปวรรณยุกต์เอก(ไม้เอก) โดยไม่บังคับว่าจะเป็นพยัญชนะ เสียงสูง เสียงต่ำ หรือเสียงกลาง ใช้ได้หมด
หรือถ้าหาคำที่มีรูปวรรณยุกต์เอกไม่ได้ อนุโลมให้ใช้คำที่เป็นคำตาย คือคำที่สะกดด้วยพยัญชนะ แม่ กก แม่กด เแม่ กบ
และคำทีเป็นสระเสียงสั้นที่เป็นรัสสะ  เช่น อะอิอุ ได้
ห้ามใช้รูปวรรณยุกต์อื่นๆ เช่น  ไม้โท ไม้ตรี ไม้จัตวาในตำแหน่งดังกล่าว
(ยกเว้นในบาทแรกคำที่ ๔-๕  ให้ใช้เอกโท สลับตำแหน่งกันได้  แต่ไม่ใคร่นิยมใช้นัก)

ส่วนตำแหน่งที่เน้นสีฟ้านั้นคือตำแหน่งที่บังคับรูปวรรณยุกต์ โท(ไม้โท) โดยไม่บังคับว่าพยัญชนะต้นเสียงจะเป็นพยัญชนะเสียงใด
ห้ามใช้รูปวรรณยุกต์อื่น เช่นไม้เอก ไม้ตรี ไม้จัดวา และคำตาย เสียงสูงเสียงต่ำ เสียงสามัญแทนในตำแหน่งดังกล่าว
(ยกเว้นในบาทแรกคำที่ ๔-๕  ให้ใช้เอกโท สลับตำแหน่งกันได้  แต่ไม่ใคร่นิยมใช้นัก)

ตำแหน่งอื่นๆ(ภายในวงเล็บ) คือตำแหน่งที่ให้เติมคำสร้อยลงไปได้ในกรณีที่เนื้อความยังไม่ครบ
โดยคำสร้อย  ให้ใส่ได้ในบาทที่ ๑ กับบาทที่ ๓ เท่านั้น  และควรเว้นสร้อยเจตนัง(การใส่สร้อยตามใจชอบโดยไม่มีอยู่ในตำรา)

ความจริงยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอยู่อีกนิดหน่อย แต่ในที่นี้ต้องการกล่าวถึงเรื่องเอก ๗ โท ๔  เท่านั้น

[พยัญเสมอ]

๐ฝึกโคลงโยงต่อถ้อย    คำพัน-ทองเอย
ลองแต่งออกทุกวัน      หวั่นบ้า
ควรหยุดบ่สังสรรค์      ลาก่อน  พันเอย
ขออยู่ลำพังข้า          ไป่ใกล้ใครใคร๐


โคลงแบบเอกเจ็ดโทสี่ มิสคอลหนึ่งขนานแท้
(เสียงเอกตรงตำแหน่งเอก เสียงโทตรงตำแหน่งโทเด๊ะ)

[panthong.kh]

ขอลาทีไม่ได้  ลาเลย
ตามต่อหนอทรามเชย  ห่วงแท้
ยามมองบ่เห็นเอย    หวาดหวั่น
คิดว่าโคลงงามแล้   จึ่งได้ลาไกล

ฝึกโคลงมาเพื่อให้   ทำใจ
หากว่าเป็นโยงใย    หมั่นเข้า
ปวดหัวทั่วแถมไอ   ติดต่อ
ใครอย่าหมายมาเย้า บ่นใบ้อารมณ์
พันทอง
 

[choy]

 
ขอพี่อย่าโกรธขึ้ง           สายใย
เถียงทุ่มแย่งเสาไฟ         ฟ้าต้น
ชอบติใช่จัญไร              นะท่าน
ดำหริอยากให้ค้น            คร่าวนั้นผิดไฉน   
  
[/color]

(อ้างถึง)

ขออำไพท่านแล้ว         สายใย
อันที่คำเสาไฟ         (ฟ้า) นั้น
(ฟ้า) ใช้บ่ถูกใน         (เอก) ใส่ ท่านนา
เป็นแต่ว่าด้วยรั้น         มุ่งคั้นนัยความฯ

***ขออำไพท่าน “สายใย” คำว่า “...เสาไฟ   ฟ้าต้น” การใช้คำว่า “ฟ้า” ผิดจริงๆ เพราะต้องลงเสียงเอก พึ่งหยิบหนังสือโคลงฉันท์กาพย์กลอนมาอ่านตอนเช้า (ไม่เคยอ่านนานแล้ว) แต่อยากให้อยู่อย่างนั้น ไม่ขอแก้นะ เพราะพอเห็นนกเอี้ยงจิกกับนกกระจอกที่เสาไฟฟ้าหน้าบ้าน ก็หยิบปากกาเขียนปุ๊บในทันทีที่เทอเรซหน้าบ้าน แล้วส่งเลย (และไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่าง แต่อยากให้รู้ว่าผิดฉันทลักษณ์ก็พอ)
 
***ปกติเวลาเขียนโคลงจ้อง 4 โท กับ 1 เอก (จนลืมว่ามี 7 เอก 5 โทไปนานแล้ว) ส่วน เอก, โท ที่เหลือให้ไหลไปตามธรรมชาติ จนชินเป็นปกติ (ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่างอีก)

***คำเอก 7 จุด ปกติใช้เป็นและเน้นอยู่ 1 จุดคือ ท้ายวรรค 3 นอกนั้นไม่ค่อยได้เน้น อาจเป็นว่าในยุคสมัยที่หัดเขียนใหม่ๆ นั้น มักจะพูดกันว่า “ก็อย่าไปติดกรอบให้มากนักเลย” ตอนนั้นวิญญาณขบถเต็มเปี่ยม เลยติดเป็นนิสัย (ก็ไม่แนะนำให้เอาเยี่ยงอย่างอีก)

***ขอบคุณอีกครั้งท่าน “สายใย” และ “มือขวา” ที่ช่วยติง และให้ความรู้


ลองมาดูใหม่ข้างล่าง

โกลาหลแต่เช้า                  วุ่นวาย
จิกไล่โฉบฉวัดไฉว               แกลบเอี้ยง
กระจอกทุ่มเถียงใส่               บ่เกี่ยง รุ่นนา
ครู่ใหญ่สลายเกลี้ยง            มุ่งหน้าหากินฯ

ได้สงบเสียงอยู่บ้าง               บ่ายสบาย
รีบเยี่ยมบ้านกลอนไทย            บ่ช้า
เงียบเหงาอยู่เป็นไฉน            พ้องเพื่อน
ฤาว่าสิ้นเดือนลัลล้า             เที่ยวร้านยาดองฯ

ใกล้หกโมงค่ำแล้ว            ทำใจ
ยินแว่วเกี่ยงโวยวาย            พี่เอี้ยง
กระจอกแย่งเสาไฟ               ฟ้าอยู่ คอนแล
เอี้ยงบ่ยอมฟาดเปรี้ยง            ต่างเข้าโรมรันฯ

สงสารสองคู่เจ้า            สกุณา
เถียงแย่งเสาไฟฟ้า            แค่ต้น (***หรือ หนึ่งต้น ฯลฯ)
ทำรังแต่หลบฝน               ให้ล่วง ผ่านนา
สิเผื่อเลี้ยงลูกพ้น                  ปีกกล้าขาแข็งฯ

***แต่ชอบของเก่ามากกว่า อารมณ์ขณะนั้น...ใช่เลย
***รอให้คนมาทัก ไม่มีใครทัก...เลยแก้เอง...5555ๆๆๆๆ
สนอง เสาทอง
4 มิถุนายน 2556

[พยัญเสมอ]

อืมม์.....ถ้าเป็นตามที่คุณสนองว่ามาจริงก็ขอให้ถือว่าผมเป็นฝ่ายผิดก็แล้วกัน
และต้องขออภัยเป็นอย่างมากไม่ได้เจตนาจะให้เกิดความขุ่นข้องในอารมณ์ใดเลยจริงๆ
และถ้าหากคุณสนองจะได้รู้จักกับผมดีกว่านี้ก็จะทราบว่าผมเองก็เป็นบุคคลหนึ่งที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับกฏเกณฑ์ที่เคร่งครัดจนเกินไปเหมือนกัน
แต่นั่นก็บางครา...และอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่รู้ตัวดีกว่าเราผิด และมีความประสงค์จะออกไปนอกกรอบเป็นบางครั้งเท่านั้น
แต่พอเอาจริงๆจังๆเข้าก็ต้องกลับเข้ามาอยู่ในกรอบและปฏิบัติตามคตินิยมส่วนใหญ่อยู่ดี  ไม่เคยยืนยันว่าตัวถูก
และไม่เคยเห็นดีงามด้วยถ้าคนอื่นจะเอาตามและถือเป็นแบบอย่างสำหรับปฎิบัติ(แต่นั่นก็คือแต่บางคราว
และอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่เรารู้ตัวว่าผิด  ไม่ใช่สิ่งที่ชอบธรรม)คุณสามารถอ่านอ่านงานของผมได้ที่ลิงก์นี้

http://www.rukklon.com/index.php?topic=3795.0

ตัวอย่างของการออกไปนอกกรอบ(แต่ก็จะมีหมายเหตุเตือนว่าไม่ควรถือเอาเป็นเยี่ยงอย่าง)


เขียนโคลงโดยไม่สนเรื่อง เอกเจ็ดโทสี่


เดินเดินไปสะดุดที่     หัวตอ
ตอฝากเสี้ยนตำดอ     ป่นปี้
เลือดไหลหยดแดงหนอ  เลือดสาด
ทำแผลด่วนเลยพี่      ถ้าช้าถึงตาย

ไปคลีนิคเพื่อหา      หมอนัช
หวังให้เธอกำจัด       แผลร้าย
เห็นเธอจับเราวัด       ขนาด
ใส่ยาแล้วใช้ด้าย      ช่วยเย็บแผลเรา

หลายวันแผลเราแห้ง     หายดี
แต่คิดถึงหมอทุกที       ก็เศร้า
แอบรักเลยอยากตี       สนิท
เลยเชือดแขนตัวเข้า      ข้ออ้างพบหมอ

ตัดใจบอกรักหมอ        นัชชา
หมอหมั่นไส้เลยปา      ด้วยมีด
โดนแผลเก่าจนสา-       หัสมาก
เราเจ็บเลยร้องวี้ด         สลบล้มคาเตียง

คุณหมอเลยจับน้อง   ชายตอน
โยนเป็ดอิ่มเอมอร       หมดเกลี้ยง
จากนั้นมานั่งถอน-       ใจหน่าย
หวังได้ชายมาเลี้ยง        เพื่อใช้ทำผัว


หมายเหตุ  โคลงนี้แต่งเล่นสนุกๆเท่านั้น ผู้สนใจศึกษาไม่ควรถือเอาเป็นเยี่ยงอย่าง


 

[choy]

ขอลาทีไม่ได้  ลาเลย
ตามต่อหนอทรามเชย  ห่วงแท้
ยามมองบ่เห็นเอย    หวาดหวั่น
คิดว่าโคลงงามแล้   จึ่งได้ลาไกล

ฝึกโคลงมาเพื่อให้   ทำใจ
หากว่าเป็นโยงใย    หมั่นเข้า
ปวดหัวทั่วแถมไอ   ติดต่อ
ใครอย่าหมายมาเย้า บ่นใบ้อารมณ์
พันทอง
 

(อ้างถึง)

***ถ้าไม่หลุด “เสาไฟ      ฟ้าต้น” เมื่อวานนี้คงไม่ได้กลับไปอ่านหนังสือเก่าๆ กระดาษเหลืองแห้งกรอบเชียว ขออำไพสาวพันฯ มิตรเลิฟ ทำกระทู้เธอร้อนผ่าวเมื่อคืนจนออกอาการ “เซ็งเม้งแตก” เมื่อตอนเช้า ด้วยสัตย์จริงมิได้เกาะกระแสดัง...เพราะสตางค์พอกินเหลือใช้ (หรือเปล่า)
***ไถ่โทษความผิด (แทนเข้าเครื่องประหารหัวสุนัข) ด้วยโคลง ๒ หละกัน นะสาวพันฯ, ท่านสายใย และ มือขวา รวมทั้งชาวบ้านกลอนฯ ทุกๆ ท่าน ผิดพลาดประการใด ติชมได้เช่นเคย
***วันนี้ไม่ดื่ม...แต่รับรองไม่ได้ว่าจะไม่พลาดอีก ...55555555ๆๆๆๆๆๆๆ


โคลง ๒ (สุภาพ) :

   โคลงสองสิแม่นแท้               รินร่ายกำนัลแล้
เผื่อแก้ผิดแหว่ง               
   ด้วยห่างแล้งว่ายฟ้อน            จารแต่งบ่ยอกย้อน
กร่อนแท้ฝีมือ               
   ผิบ่ถือนั่นแล้ว                    ถนอมมุ่งแท้ค่าแก้ว
ช่วยชี้เพ็ญช่อง                     ท่านนาฯ

โคลง ๒ ดั้น :

   โคลงสองดั้นอย่างแท้            พึงแต่เปลี่ยนท้ายแก้
เท่านั้น               
   จำบ่ยากเปรื่องใช้               นานเนื่องสิคล้องให้
แม่นจำ                                แม่นาฯ

โคลง ๒ ดั้น
(บังคับเอก 3 โท 2)

   โคลงสองดั้นนั่นไซร้            เรียนรู้จำมั่นไว้
เช่นนี้               
   หากบ่ซึ้งแก่นแท้            เพียรมานะร่ายแล้
สว่างเห็น                           แจ้งนาฯ

สนอง เสาทอง
4 มิถุนายน 56

[ไร้นวล^^]

๐โคลงกระผมพล่ามเพี้ยง         ปฐมสาร
ตรึกตระหนักตามบุราณ            ร่ายไว้
ดัดแปลงวิวัฒน์การ                เกินกว่า-  เกล้าเอย
เพียงย่ำอยู่ให้ได้                   เดชดั้นดังเดิม

๐จึ่งเริ่มบทเริ่มด้วย                ดอนใด
ค่อยคืบค่อยคลานไป              หล่มนั้น
ตำราเก่าแนบนัย                   นวรัตน์
จึงฝึกฝนทนปั้น                    ปลั่งเปลื้องตามปม

๐กลบทเลิศค่าคล้าย              พัฒน์พจี
ผมกลับบ่อาจมี                     ปรัชญ์จ้าน
แอบอ่านอรรถกวี                   โคลงเอก
แล้วจดจำกิ่งก้าน                  ลอกแก้วกาญจน์กลอน

๐ใครก็อาจสอนศาสตร์สร้าง      โคลงฉวี
ผมนบน้อมเรียนวิธี                 ท่านพร้อง
แต่งมาเถิดโคลงศรี                สาส์นศักดิ์
ร่ายระบัดหล้าซ้อง                 สรุตร้องลายสยามฯ

[ศรีเปรื่อง]

ผมก็เป็นหนึ่งผู้          ชอบโคลง
รจิตลิขิตโยง            แต่งเหล้น
โทเอกกว่าโขยง        เกินเรื่อย
เสพติดโคลงเข้าเส้น   ถักร้อยตามประสา

บางคราก็อยากแต้ม     ตามใจ
ไร้กฎไร้เกณฑ์ใด        กรอบกั้น
แม้แจ้งว่าอะไร           ผิดพร่อง
เมื่อมิตรสะกิดนั้น        รับได้ไป่ระคาง

แม้นว่างก็จักแก้          ดังคำ
ที่เพื่อนชี้แนะนำ         กล่าวถ้อย
แต่อาจร่วมฉนำ          นาท่าน
แถลงบอกกันสักน้อย    พี่น้องอย่าเคือง

ศรีเปรื่อง
๔ มิ.ย. ๒๕๕๖         

[panthong.kh]

เพียงอยากลองแต่งบ้าง  บางที
ถึงไม่เด่นเช่นกวี     ก่อนนั้น
ยังนึกคิดมิมี      แหนงหน่าย
เกินกล่าวหาคำปั้น ต่อแต้มเติมลง

ทองเดิมดูว่าด้อย    กว่าทอง
สุกไม่เหลืองละออง    เปล่งแท้
เหมือนเคลือบทับยิ่งมอง  ปลอมแน่
หากขัดสีฉวีแปล้   บ่แพ้ทองคำ

เฉกเช่นดำอ่อนด้อย   ราคา
เกิดขัดเกลาขึ้นมา   ค่าล้น
ไม่เก่งแต่ใฝ่หา      บากบั่น
เถอะสักวันอาจค้น  เก่งกล้าเกินใคร
พันทอง