#๑๖
-๐-
เฝ้าเสาะหา ครูอาจารย์ กรานเป็นศิษย์
อยากมีฤทธิ์ วิเศษ เสกเองได้
ท่านเมตตา สอนสั่ง ให้ตั้งใจ
หมั่นฝึกฝน จนเข้าไคล แม่นวิชา
พร้อมกำกับ เตือนบอก ข้อห้ามหวง
อย่าล้ำล่วง เกินก่อ ข้อครหา
ด้วยอารมณ์ ดีใจ ได้ของมา
จำได้เพียง บางคาถา ข้อราคี
-๐-
หลังจากนั้น หมั่นฝึก ผนึกร่าง
เน้นแนวทาง ย่นย่อ ต่อวิถี
อยากไปไหน ไปได้เร็ว ไม่รอรี
ลืมว่ามี ผลย้อน ตามหลอนเรา
ด้วยวิชา ย่อทาง ต้องวางเฉย
เดินจงกรม ชดเชย ที่เคยเขลา
ตั้งจิตนิ่ง เดินไป กายรับเอา
เป็นหลายเท่า ของระยะ ที่ละไป
-๐-
เปลี่ยนแนวใหม่ ได้วิชา ภาษาจิต
อยากตามอ่าน ความคิด ใครไหนไหน
ว่าสูคิด กับตู เป็นอย่างไร
ตูจักเสก สะกดใจ ให้รักตู
ตั้งแต่ได้ วิชา ท้าทายนัก
เริ่มชวนชัก สาวใส ให้เป็นคู่
เสกเป่าใคร ได้ดั่งใจ ทุกพธู
ลืมอดสู ก่อเวรผูก ถูกบ่วงกรรม
-๐-
ต้องชดใช้ ผลสะท้อน ร้อนในอก
ตกนรก ต้องหลีกเร้น อย่าเห็นขำ
หวาดระแวง กลัวใคร มากระทำ
ชดใช้กรรม นานกว่า เวลามี
-๐-
แล้วฤทธิ์ร้อน ก็ย้อน มาสุมหัว
ย้อนเข้าตัว ไม่บอกกล่าว ราวภูติผี
จะเดินนั่ง ยืนนอน ผ่อนกายี
เจ็บแปลบที่ ในกาย ไม่หายคืน
จะดื่มกิน สิ่งใด อย่าได้หวัง
ต้องระวัง ทุกสิ่งสา อย่าฝ่าฝืน
ขยับนิด ให้เจ็บนัก ทุกค่ำคืน
ผวาตื่น เหงื่อไคล ไหลเป็นทาง
-๐-
ทนระกำ ช้ำระทม จมความเศร้า
ไยฤทธิ์เจ้า เอาคืน ฝืนเรือนร่าง
เสียวถึงใจ กายสั่น ยืนขากาง
ขนลุกซู่ ทั้งบนล่าง หว่างกลางวน
-๐-
ต้องตัดใจ รีบไป หาใครช่วย
ใจรินรวย หายใจถี่ มีสับสน
พบแพทย์ที่ เก่งทาง เฉพาะตน
กระซิบบอก ให้ใจหล่น ปนความงง
-๐-
หมอยืนยัน ดั่งตาเห็น ตูมีฤทธิ์
อย่ามาคิด ปิดบัง นั่งเวียนหลง
มีฤทธิ์มาก ต้องถอน ให้ลดลง
หากมิยอม ก็คง ปวดถึงตาย
-๐-
---
ปุจฉา
---
-๐-
ล่อหลอกให้ อ่านกลอน ถึงตอนนี้
ลงเอยที่ คงจบ บทสุดท้าย
ว่า"ฤทธิ์"มาก "ริด"ที่มี "ริด"ที่คลาย
"ริด"แสนร้าย "ริด"นี้ "ฤทธิ์"ใดกัน
ถ้าไม่อยาก เป็นคน ที่มี"ริด"
เตือนสักนิด อาหาร ทานอยู่นั้น
ครบห้าหมู่ ผักผลไม้ เพิ่มไปพลัน
ไม่มีวัน ร้องฉันนี้ "มีฤทธิ์" เอย
-๐-
---
วิสัชนา
---
..................? ? ?
