ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐รุ่งอรุณสูรย์เสกดิเรกแสง
จึงแจ่มแจ้งจับใจในวาดหวัง
ล้มแล้วลุกทุกข์ใดใช่จีรัง
สุขสะพรั่งเพียงผ่องส่องรำไร

๐เดินสะดุดฉุดขาจนพาเขว
หลงซวนเซซ่านเซ็นกระเด็นไหน
เพียงเพ่งมองช่องทางสว่างไป
เพียงอึดใจจักสู่ประตูเดิม

๐ท้อแท้ทมซมซูบเกือบวูบว้าง
อย่าครวญครางเข้มแข็งเข็นแรงเสริม
.....................….................
.........................................

(ผมมีการบ้านคุณครูให้มา ฝากพี่ๆเพื่อนๆแต่งต่อให้ด้วยครับ ผมคิดยังไงก็คิดไม่ออก)

(เลียนแบบเด็กๆมาขอการบ้าน อิอิ)

[ไร้นวล^^]

..........................เสริม
อุปสรรคหนักหน่วงช่วยตวงเติม
ช่วยพูนเพิ่มผลพาปัญญาเรือง

๐ทุกสิ่งสรรพลับลมร้อยปมแก้
ย่อมพ่ายแพ้คมคิดคอยปลิดเปลื้อง
ร้อยปัญหาร้อยวิภาปัญญาเนือง
ถึงพันเรื่องเร่งเชาว์เท่าทวี

๐มืดดำขลับลับลี้ที่แห่งไหน
แสงส่องใสสาดฉายปรายฉวี
มืดค่ำคลุมครอบฟ้าทุกราตรี
แสงสุรีย์ร่ายอรุณให้อุ่นคืน

๐เร่งเร็วมาปัญหาอย่าช้านัก
ฉันคึกคักคอยอยู่อย่างชูชื่น
มาอย่างมืดมัวหล้านภาครืน
ฉันจะยืนยิ้มยลรอฝนคม

(ไม่มีใครต่อ กระผมต่อเองซะเลย คุณครูเร่งให้ส่งและ)

[ไร้นวล^^]

๐เมฆหมอกมืดหม่นหมองทั่วท้องฟ้า
ฝนหลั่งมาอัศนีมีผสม
เสียงเปรี้ยงปร้างลั่นเลื่อนสะเทือนพรหม
เหมือนจะข่มคลุมข่วนให้จวนงอม

๐แต่ฉับพลันทันทีที่ฝนหยุด
รพีผุดเผยขึ้นให้ชื่นหอม
ฉายฉาบเช่นเด่นศรีสุรีย์พร้อม
เมฆก็น้อมฝนก็นิ่งทุกสิ่งอวล

๐ผีเสื้อสีฉูดฉาดพิลาสพลิ้ว
เร่งร่ายริ้วหลากสีฤดีหวน
บุปผชาติผงาดส่องเรืองรองนวล
แย้มยั่วยวนหยอกเย้าให้เคล้าคลึง

๐เริงระยิบระยับหญ้าแสงฉ่าฉาย
ร่วนระบายแต้มชื่นระรื่นถึง
ลายรวีกระพริบพราวสกาวกลึง
ความหวังจึงเจิดจรัสสะบัดบาน

(อารมณ์ค้าง ขอต่ออีกสักหน่อย หวังว่าคงพอส่งคุณครูนะครับ )

[ไร้นวล^^]

๐ชีวิตเราเช่นฟ้าทิวาแล้ว
ก็บ่แคล้วคืนค่ำคล้ำเขนย
แป๊บก็สุขทุกข์ปั๊บสลับเลย
ใจชื่นเชยอับเฉาเปลี่ยนเงาพราง

๐จงหนักแน่นเท่าแผ่นภูผาหิน
อย่าผกผินพร่ำบ่นเมื่อฉลขวาง
ตั้งสติเตือนตนอย่าลนคราง
แสงสว่างจักวาบให้ซาบทรวง

๐เปรียบดังเช่นพันแสงคล้ายแกล้งหมอง
กลับเรืองรองตามกาลด้วยสาส์นสรวง
ราตรีเต้นเขม่นปิดคอยริดดวง
ก็กลับช่วงโชติสง่าทิวาเวียน

[panthong.kh]

๐รุ่งอรุณสูรย์เสกดิเรกแสง
จึงแจ่มแจ้งจับใจในวาดหวัง
ล้มแล้วลุกทุกข์ใดใช่จีรัง
สุขสะพรั่งเพียงผ่องส่องรำไร

๐เดินสะดุดฉุดขาจนพาเขว
หลงซวนเซซ่านเซ็นกระเด็นไหน
เพียงเพ่งมองช่องทางสว่างไป
เพียงอึดใจจักสู่ประตูเดิม

๐ท้อแท้ทมซมซูบเกือบวูบว้าง
อย่าครวญครางเข้มแข็งเข็นแรงเสริม
ทุกย่างก้าว เกี่ยวเกื้อ เพื่อต่อเติม
ควรริเริ่ม เพิ่มพจน์ ให้งดงาม