อยู่กับคน ไม่มีทรัพย์ ให้นับเลข
จึงยากเสก ของใดๆ อย่างใจหวัง
หากเธอบอก แต่เริ่มแรก แทรกให้ฟัง
คงไม่นั่ง ทนจมพิษ ทวงสิทธิ์ใจ
อยากฟันฝ่า ไปด้วยกัน ทุกวันท้อ
ไม่อยากรอ ฝันงามงด ที่สดใส
วันนั้นบอก รักที่สุด จึงหยุดใจ
อยากร่วมใช้ ทั้งชีวิต ขีดเส้นทาง
นั่งมอไซด์ มันร้อนกาย จึงหน่ายแล้ว
อยากจะแจว นั่งสปอร์ต ถอดใจห่าง
ทั้งที่ก่อน ไม่เป็นไร ใช่บอบบาง
ระหว่างทาง ได้แนบชิด ไม่อิดเอือน
กาลเวลา คบเป็นแฟน แนบแน่นห่าง
สูตรการสร้าง ของหัวใจ ไม่เสถียร
วันนี้จึง ไม่อยากคบ จบบทเรียน
เหมือนกับเทียน ที่หมดไส้ ไร้แสงลง
ช้ำยิ่งนัก กับคำรัก ที่หักอก
พูดเพ้อพก ทำชอกช้ำ คำชี้บ่ง
กินไม่ได้ พูดออกมา ต่อหน้าตรง
มันบาดลง เต็มกลางใจ ร้องไห้โฮ
หากรักกิน ไม่ได้ดัง ที่ฟังมา
ใยแก้วตา คบทำไม ใช่โมโห
ไม่จำเป็น ต้องมาสน คนโลโซ
ที่ไม่โก้ ตั้งแต่เริ่ม แต่เดิมที
รักของฉัน ใช่ต้องกิน ผ่านลิ้นหรอก
จึงขอบอก ผ่านหัวใจ ใช้ศักดิ์ศรี
หากต้องเปรียบ เป็นสิ่งของ ต้องวจี
เธอคนดี คงหมดสิทธิ์ นั่งชิดใจ
