พูดคำรัก ซะจนบ่อย ย่อยไม่หมด
เป็นคำปด ที่เธอใช้ ไม่สงสาร
จะทำร้าย คนที่รัก หักร้าวราน
เหมือนคนพาล หาเรื่องทั่ว มั่วไม่พอ
ฉันเคยเชื่อ ในคำหวาน ใส่พานให้
จำต้องใช้ สิ่งที่หลง พะวงหนอ
กว่าจะหลุด ก็ใจแหลก แตกละออ
จนแตกหน่อ เห็นหลังวัด สัจธรรม
คนคบอยู่ ปัจจุบัน มันเพื่อนฉัน
ที่คบกัน มาแสนนาน อยากขานหนอ
หยุดเสียเถิด สิ่งที่เธอ เผลอตัดตอ
หลอกให้ท้อ ทำร้ายใคร ไปวันๆ
รักหลายคน เล่นหัวใจ ใครคนอื่น
หัวเราะชื่น บนความทุกข์ ดูสุขสันต์
คนที่เจ็บ คงจองเวร ไม่เว้นวัน
เหมือนกับฉัน ที่เคยคิด แต่จิตปลง
สัจธรรม คนหนึ่งคน บนความรัก
เล่นบทหนัก รักไปทั่ว มั่วนะหงส์
หากวันใด เจอคนจริง ทิ้งไม่ลง
นวลอนงค์ ระวังเจ็บ เกินเย็บใจ
