เป็นบทกลอนอ่อนใจอาลัยหวน
จึงคร่ำครวญทวนทักเป็นอักษร
วลีร้อยด้อยพจน์รสสุนทร
ทุกช่วงตอนกลอนเฝื่อน เหมือน..รินดาฯ
เพียงคำเดียวเหนี่ยวทรวงลงห้วงบึ้ง
ราวโซ่ดึงขึงคล้องเกินร้องหา
โดนเปรียบเปรยเผยบอกตอกชีวา
พจนาไม่เพราะเสนาะเลย
กลอนน้องเฝื่อนเลือนลบกลบรอยฝัน
เพียรสร้างสรรค์สวรรค์เรียงเคียงเขนย
กลับถอยลับดับด้วยใครช่วยเอย
คนคุ้นเคยเผยพจน์หมดอาลัย
บางความคิด สะกิดมาว่าอย่าท้อ
เดินหน้าต่อคลอฝันอย่าหวั่นไหว
บางความคิด ลิดรอนถอนฤทัย
เดินก้าวไปอาจล้มถมสุธา
นามสาวน้อยร้อยกลอนอ้อนไม่หวาน
บางคนอ่านพานเบื่อเชื่อเถอะหนา
เปลี่ยนความคิดสะกิดใจให้นำพา
กลอนต่อว่ากล้าเถียงมาเคียงกาย
ลองเขียนกลอนร้อนหน่อยค่อยดีแท้
ความอ่อนแอแพ้ชีวันนั้นคงหาย
เป็นหญิงเกร่งแรงดีไม่หนีชาย
พร้อมบรรยายร่ายกานท์สานไมตรี
น้องเขียนกลอนตอนจิตคิดอยากเขียน
ถ้อยจำเนียรขมหน่อยอย่าถอยหนี
เรียงร้อยมาหน้าจอรอส่งที
ผิดใดมีพี่เตือนอย่าเชือนแช
เพราะจิตแพ้พ่ายกลอนตอนอ่อนแอ
รินดาวดี
๒๕ มีนาคม ๒๕๕๖
