ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Moo Dum]

ตะวันต่ำ  ค่ำลง  ตรงชายหาด
คลื่นซัดสาด  ฟาดฝั่ง  ดังซ่านซ่า
หยาดละออง  ฟองพลิ้ว  เป็นริ้วมา
พระพายพา  ถาโถม  โหมท้องทราย

ยามค่ำคืน  ผืนฟ้า  นภากาศ
ดาราดาษ  พาดพัน  พระจันทร์ฉาย
ระลอกแพรว  แวววรรณ  พรรณราย
เปล่งประกาย  พรายแสง  แห่งนที

พอดึกดื่น  คลื่นสงัด  ซัดสงบ
ดวงเดือนหลบ  ซบหา  เมฆาหนี
เย็นยะเยียบ  เฉียบหนาว  ร้าวฤดี
ขอเพียงมี  ที่พัก  พำนักใจ

ใต้ซอกหลุบ  หุบท้าย  ที่ปลายโลก
คนวิโยค  โศกรัก  พักอาศัย
อยู่โดดเดี่ยว  เปลี่ยวเหงา  เศร้าอาลัย
ปราชัย  พ่ายรัก  กระอักทรวง

รวีแดง  แสงฉาย  ปลายขอบฟ้า
ทะเลอ้า  โอบอ้อม  ถนอมห่วง
ลมก็แรง  แย่งเร้า  เข้าชิงดวง
ต่างหมายควง  หวงครอง  จองสุรีย์

โอ้ตัวเรา  เฝ้าคอย  น้อยดวงจิต
ทะเลปิด  สิทธิ์กั้น  หันหน้าหนี
ลมก็ห่าง  หมางเมิน  เกินไยดี
หมองชีวี  ชีพฝัง  บนฝั่งทราย

Moo Dum

 

[muneenoi]

คอยตะวัน ก็พลันลับ กลับขอบฟ้า
คอยจันทรา ก็ลาเลือน เคลื่อนคล้อยหนี
คอยดวงดาว ก็อยู่ไกล เกินใยดี
คอยทั้งปี มีแต่เหงา ที่เราเจอ

หวังสุรีย์ สีแดง แสงทองใหม่
ฉาบดวงใจ ที่เหี่ยวเฉา ยามเราเผลอ
กำลังใจ จากสายลม พรมให้เธอ
ทะเลเอ่อ ไม่ปิดกั้น วันต่อไป

       

         "มุนีน้อย"

[Moo Dum]

ไม่คอย..รัก  พักฟื้น  คลื่นคืนฝั่ง
ไม่คอย..หวัง  ตั้งต่อ  ก่อหมองไหม้
ไม่คอย..ดาว  พราวพร่าง  กระจ่างใจ
ไม่คอย..ใคร  ไหนมา  รักษาทรวง

กลัว..ช้ำซ้ำ  กรรมเรา  เร้าซ้ำหนัก
กลัว..ร่ำรัก  ชักนำ  น้ำตาร่วง
กลัว..หวั่นวัน  ฝันเขา  เข้าหลอกลวง
กลัว..ห่วงหวง  บ่วงวาง  ว่างจิตลอย

Moo Dum

 

[Prapacarn ❀]

............................

โอ้ตัวเรา  เฝ้าคอย  น้อยดวงจิต
ทะเลปิด  สิทธิ์กั้น  หันหน้าหนี
ลมก็ห่าง  หมางเมิน  เกินไยดี
หมองชีวี  ชีพฝัง  บนฝั่งทราย

Moo Dum

 

ขอบคุณภาพจาก  Internet นะคะ

หรือเขาเอ่ยถึงเรา..ตรงเป้าเผง
เขาบรรเลงเพลงเศร้า..เราใจหาย
เขาคงเป็นดวงดาวที่พราวพราย
ส่องประกายแอบดู..จึงรู้ดี

ว่าใครหนึ่งปลายโลกวิโยคหม่น
ใจสับสน..คล้ายหวังพังริบหรี่
เหลือเพียงซากซบซมจมนที
หาดทรายที่ร้างรกไว้ปกทรวง

ที่ว่าหนาว..หนาวใจ ใครเคยหนาว
อยากถามดาว..มีไหม ใครจะห่วง
แม้อุ่นแสงตะวันสักพันดวง
ไม่อุ่นห้วงใจเหงาเท่าอุ่นรัก

และหาดทรายชายเลที่เห่กล่อม
คลื่นโอบล้อมประสานใจยามหายหัก
ใดหรือจะสมานร้าวเท่าใจภักดิ์
เหตุไฉนหายากนัก... คนรักจริง

~ ประภาคาร ~
 

[Shumbala]

คลื่นซบทรายคลายหมองมิข้องขัด
เกลียวกระหวัดเวียนกอดกายสอดสิง
ต่างใจแนบแทบใจไร้ประวิง
ทรายโอบอิงเกลียวคลื่นโดยชื่นชม

สายลมแว่วแผ่วร้องทำนองหวาน
สนประสานบรรเลงเพลงชื่นสม
ริ้วแดดอ่อนอุ่นไล้ในภิรมย์
ฟ้าพร่างพรมพิรุณรักภักติพลัน

*****
 

[Moo Dum]

......................
และหาดทรายชายเลที่เห่กล่อม
คลื่นโอบล้อมประสานใจยามหายหัก
ใดหรือจะสมานร้าวเท่าใจภักดิ์
เหตุไฉนหายากนัก... คนรักจริง

~ ประภาคาร ~
 

เสียงรำพัน  ขวัญหาย  จากปลายฟ้า
ด้วยใจล้า  หารัก  ภักดิ์น้องหญิง
เพื่อผูกพัน  ฝันรัก  พำนักพิง
หวังแอบอิง  ยิ่งกว่า  ฟ้าโอบดาว

ยินเสียงแผ่ว  แว่วว่า  หาคนรัก
เพื่อป้องปัก  จักชม  ห่มแก้หนาว
คนคอยชิด  ติดตาม  ถามเรื่องราว
ส่งข่าวคราว  สาวรอ  ง้อฤดี

ธราธร  ปวรรุจ  พุฒิภัทร
คงผูกมัด  รัดใจ  ให้โฉมศรี
หรือรอหา  รัชชานนท์  รณพีร์
น่าจะมี  ที่ปอง  ครองสักคน

จุฑาเทพ  เสพย์ชื่น  รื่นใจคิด
สมานมิตร  สิทธิโชค  ไร้โศกหม่น
เก็บเกี่ยวหวาน  มานสม  อารมณ์ตน
ได้แย้มยล  ผลงาม  ของความรัก

Moo Dum

 

แต่งตอนดูละครครับ   

[Moo Dum]

คลื่นซบทรายคลายหมองมิข้องขัด
เกลียวกระหวัดเวียนกอดกายสอดสิง
ต่างใจแนบแทบใจไร้ประวิง
ทรายโอบอิงเกลียวคลื่นโดยชื่นชม

สายลมแว่วแผ่วร้องทำนองหวาน
สนประสานบรรเลงเพลงชื่นสม
ริ้วแดดอ่อนอุ่นไล้ในภิรมย์
ฟ้าพร่างพรมพิรุณรักภักติพลัน

*****
 

ระลอกคลื่น  คืนฝั่ง  ประดังซัด
เป็นเกลียวรัด  พัดล่อง  ละอองฝัน
ระยิบยับ  วับแวม  แซมตะวัน
อภินันท์  สวรรค์ล่อง  สู่ห้องทราย

คนรอรัก  ภักดี  ที่ชายฝั่ง
น้ำตาหลั่ง  หวังแก้  รักแพ้พ่าย
ทุกข์หนักทรวง  บ่วงใจ  ให้ผ่อนคลาย
ฤๅต้องวาย  ตายดิ้น  จึงสิ้นกรรม

Moo Dum