มีคำรัก อยู่มากมาย ก่ายกองนับ
ที่เธอทับ ถมเพื่อเซ่น เป็นภูเขา
มันมากล้น เกินจะดู จนหูเบา
ปล่อยความเขลา เข้ามาแทรก ตรงแยกใจ
ไม่เคยคิด เพราะเชื่อใจ ในทุกอย่าง
ความอ้างว้าง ยากรู้จัก รักแค่ไหน
บนสะพาน ที่เปี่ยมล้น รักดลใจ
ทุกอย่างใช่ อย่าหวั่นกลัว บอกตัวเอง
เป็นคำหวาน ที่ใช้บ่อย จนคล้อยติด
ปิดความคิด สิ่งจำเพาะ ดูเหมาะเหมง
เพราะใจไม่ เคยคิดค้าน พาลนักเลง
เธอคนเก่ง จึงหลอกใช้ ไม่รู้ทัน
คำรักเธอ มันหนักจัง ดั่งภูเขา
เป็นเหมือนเงา ที่ยากลบ จบความฝัน
แม้วันนี้ ที่เธอบอก ตอกย้ำกัน
ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ ให้เหม่อลอย
คำบอกเลิก มันช่างเจ็บ เหน็บใจแท้
เฝ้าดูแล ภูเขาใจ ไม่ท้อถอย
บัดนี้รู้ ซึ้งคุณค่า คำว่าคอย
รักหลุดลอย ยกภูเขา เป่าดั่งลม
ภูเขาใจ รักล้มครืน หมื่นคำทิ้ง
คือความจริง ไม่อาจฝืน ชื่นสุขสม
ถูกพัดพา ล่องลอยหาย กลับสายลม
ได้แต่ตรม จ้องภูเขา เจ้าหายไป
