ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[muneenoi]

กลับขอนแก่นเถิดน้อง พี่ร้องสั่ง
ขอนแก่นยังคอยนาง อย่าห่างเหิน
เมืองดอกคูณเสียงแคน แดนลำเพลิน
อย่ามัวเมิน หลงกรุง ลืมทุ่งนา

กลับขอนแก่นเถิดหนา แก้วตาพี่
แม้นนานปี พี่ชาย อาลัยหา
ดอกคูณร่วง ทรวงหวั่น ห่วงขวัญตา
เจ้าไม่มา พี่เศร้า เป่าแคนคอย....

       

        "มุนีน้อย"

[D]

ยามตะเว็น เร้นลอด สอดปลายฝ่า(ฟ้า)
ในอุรา พาฝ่าน มานกรอดกร่อย
คึดฮอดหลาย อ้ายสิ "มุนีน้อย"
ขออ้ายคอย หน่อยแน  จะแถมา

เบิ่งอีเกิ้ง ยามค่ำ ช้ำหล๊ายหลาย
ก่อนมีอ้าย คลายทุกข์ สุขหรรษา
แว่วเสียงแคน แล่นแตร ชะแง้ตา
น้องคำหล้า ผวาอก สะทกใจ

อีกบ่นาน หันเยือน เฮือนผู้เฒ่า(เรือน)
หล้าสิเว้า แม่นแท้ มิแปรไหน
คูณสะพรั่ง หวังพร้อม หลอมฤทัย
หวังหนุ่มไพร  ใฝ่ปอง รับน้องคืน

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

           

เบิ่งตาเว็นยามแลงแสงอ่อนอุ่น
ยิ้มละมุนปลอบใจให้สุดฝืน
คิดถึงน้องคำหล้าบ่กล้ายืน
ย่านสิหมื่น(ลื่น)หกล้มเพราะลมลวง

เห็นอีเกิ้งดวงเสี้ยวเหมือนเคียวน้อง
ที่คอยจ้องเกี่ยวใจทุกข์ใหญ่หลวง
หลงฮักสาวคำหล้าบ่กล้าควง
ย่านตกบ่วงฮักคุดต้องมุดดิน

ส่งเสียงแคนแล่นแตรไปแหย่สาว
ใต้แสงดาวเดียวกันในวันศิล(วันพระ)
ฝากเสียงแคนลอยไปใจรวยริน
จงคืนถิ่นขอนแก่นหมอแคนคอย

“ไพร พนาวัลย์”

[D]

หนุ่มหมอแคน แก่นขอน ไยร้อนรุ่ม
หล้าตกหลุม ฮักแต้ บ่แปรถอย
ย่านแต่อ้าย หลายฮัก คล้ายหลักลอย
สิหลอกข้อย หลายครั้ง ยังระแวง

จะซื้อเสื้อ เผื่ออ้าย ดอกลายด้วย
โสร่งสวย นาฬิกา เรือนหนาแกร่ง
ทั้งข้าวของ ทองเพชร เม็ดสีแดง
มอบตำแหน่ง ผู้บ่าว คราสาวเยือน

รอรับเด้อ เยอะของ เพชรทองฝาก
ทั้งหลายหลาก มากค่า แม่ค้า.(น่ะ).เพื่อน
เครดิตเด็ด เช็คบิล ตอนสิ้นเดือน
อย่าแชเชือน เตือนอ้าย จ่ายตังค์มา

"ดิน"

[ปู่ริน]

ทิ้งหนุ่มใต้ให้อกหักเพราะรักเจ้า
ต้องปวดร้าวดวงใจใฝ่ฝันหา
หลงเสียงแคน "ลุงไพร" ไม่เมตตา
ลืม "มโนราห์" ทางปักษ์ใต้ได้ลงคอ

เคยเที่ยวถ้ำเล่นน้ำทะเลแถวกระบี่
"เกาะปันหยี"  "เขาพิงกัน" นั่นจริงหนอ
เที่ยวถ้ำลอด "เขาตะปู" ดูให้พอ
พี่ยังรอน้องคืนลับกลับมาเยือน

แถวปักษ์ใต้หลายจังหวัดพี่จัดเที่ยว
มิให้น้องต้องโดดเดี่ยวเสมอเหมือน
ความงดงามแดนขวานทองมิลางเลือน
อย่าแชเชือนรีบกลับมาหาพี่ชาย

หลงผิดไปให้อภัยน้องทุกอย่าง
ถึงรักร้างห่างแรมไกลพี่ใจหาย
ฟังทะเลเฝ้าเห่กล่อมริมหาดทราย
ขอเพียงกาย...เราพิงกัน..เท่านั้นพอ.

                    ริน ดอนบูรพา
                          ๒๐ มี.ค. ๕๖

[D]

เจ็บหัวใจ เจ็บหัวใจ ใครนะแหลง
บอกจะแต่ง แปลงเปลี่ยน เพี้ยนจนฝ่อ
พี่ไปหลง โนบรา เที่ยวบ้าบอ
เบื่อทนรอ ท้อหนัก จึงหักลา

ยังหัวใจ พรือโฉ้ ไม่โกหก
เจ็บในอก ฟกช้ำ จำหนีหน้า
ยอมหยบ-หยบ พบอาย จึงหายมา
จะโนราห์ ปลาไต ไม่เคยเลือน

ทั้งต้นยาง หนังลุง ยังสูงค่า
น้องบินหลา  ไกลแสน มาแดนเถื่อน
ขอส่งข่าว ชาวใต้ ใจยังเตือน
จะไปเยือน บ่าว"ริน" กินสะตอ

วันนี่มาแหลงใต้แหล่ว...

"ดิน"