@..ป่าช้าหัวใจ.. @
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 09:26:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: @..ป่าช้าหัวใจ.. @  (อ่าน 2494 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
10 มีนาคม 2013, 06:01:PM
ไผ่เดียวดาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 217
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 851



« เมื่อ: 10 มีนาคม 2013, 06:01:PM »
ชุมชนชุมชน


เสียงใบไม้ ร่วงตกดิน ยามสิ้นแสง
ตะวันแดง ลาลับไป ใจเงียบเหงา
เสียงหริ่งหรีด ต่างร่ำร้อง ก้องใจเรา
กลบความเศร้า ที่เป็นเพื่อน คืนเดือนแรม

ไม่มีเธอ ไม่มีใคร ให้รักแล้ว
คงไม่แคล้ว กลิ่นแป้งจาง ข้างสองแก้ม
ไม่มีใคร มานั่งกรอด พรอดรักแซม
เคยยิ้มแย้ม กลับไม่ชื่น ฝืนดวงแด

เพราะเธอเป็น ทุกสิ่งของ ห้องดวงจิต
มันถูกปิด เมื่อเธอจาก ฝากรอยแผล
เงียบเชียบนัก เธอพารัก ผลักลอยแพ
คำว่าแคร์ ไม่มีซ่อน แสนอ่อนใจ

ช้ำเหลือทน นั่งบ่นพรำ คำว่าแพ้
ไร้ข้อแม้ ปล่อยรักหลุด หยุดไม่ไหว
คำว่าปวด มากหลายแห่ง แย่งที่ไป
คนของใจ  เลือนหายลับ ไปกับตา

ปล่อยทิ้งร้าง คนข้างหลัง ไม่สั่งเสีย
ปล่อยใจเพลีย ไม่หันมอง จ้องคืนหา
ป่าช้าใจ เงียบเชียบไร้ ใครเข้ามา
รอกานดา มาฝังร่าง ก่อนสางลืม


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุวรรณ, รพีกาญจน์, Thammada, panthong.kh, รัตนาวดี, Shumbala, D, saknun, Prapacarn ❀, ดุลย์ ละมุน

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
11 มีนาคม 2013, 03:54:AM
รัตนาวดี
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 977
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 3,130


❤ ลองล้มลงดูบ้าง แล้วจะรู้ว่าใครยังอยู่ข้างๆเรา*¨♥


bai.bun.1
« ตอบ #1 เมื่อ: 11 มีนาคม 2013, 03:54:AM »
ชุมชนชุมชน


เสียงใบไม้ ร่วงตกดิน ยามสิ้นแสง
ตะวันแดง ลาลับไป ใจเงียบเหงา
เสียงหริ่งหรีด ต่างร่ำร้อง ก้องใจเรา
กลบความเศร้า ที่เป็นเพื่อน คืนเดือนแรม

ไม่มีเธอ ไม่มีใคร ให้รักแล้ว
คงไม่แคล้ว กลิ่นแป้งจาง ข้างสองแก้ม
ไม่มีใคร มานั่งกรอด พรอดรักแซม
เคยยิ้มแย้ม กลับไม่ชื่น ฝืนดวงแด

เพราะเธอเป็น ทุกสิ่งของ ห้องดวงจิต
มันถูกปิด เมื่อเธอจาก ฝากรอยแผล
เงียบเชียบนัก เธอพารัก ผลักลอยแพ
คำว่าแคร์ ไม่มีซ่อน แสนอ่อนใจ

ช้ำเหลือทน นั่งบ่นพรำ คำว่าแพ้
ไร้ข้อแม้ ปล่อยรักหลุด หยุดไม่ไหว
คำว่าปวด มากหลายแห่ง แย่งที่ไป
คนของใจ  เลือนหายลับ ไปกับตา






...เจอความรัก ปักใจ แล้วไกลห่าง
ปล่อยคนซื่อ คอยทาง รักห่างหา
มองรักกราย หายไกล ไปกับตา
เปรียบใจเหมือน ป่าช้า เมื่อคราครวญ...

...ธรรมดา มาพบ จบคือจาก
แม้รักมาก รักจริง ยิ่งต้องป่วน
ยามคนรัก หักเห ใจเรรวน
ต้องทบทวน ช้ำให้ ตัดใจลืม...

รัตนาวดี
 ลาตายดีกว่าตู

สาวน้อยหัวเราะ อุตส่าห์ไม่ยอมต่อที่สระอืมแล้ว.. แต่ตัวเองก็มาลงทิ้งท้ายสระอืมจนได้ ขำแบบกระแดะหน่อยๆ ขำจัง...ขอภัยนะคะ ขอจีบ...ได้ป่ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : D, คอนพูธน, saknun, Shumbala, ดาว อาชาไนย, ไผ่เดียวดาย, Prapacarn ❀, ดุลย์ ละมุน, รพีกาญจน์, Thammada

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

..อสงไขย..ใน..ใจ..คุณ...❤... สาวน้อยเซย์ ฮาโหล.....
☆★*•.¸All You Need Is  ℒƠѵℯ ✫*¸.•*¨♥¸.•*★☆
11 มีนาคม 2013, 12:54:PM
ไผ่เดียวดาย
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 217
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 851



« ตอบ #2 เมื่อ: 11 มีนาคม 2013, 12:54:PM »
ชุมชนชุมชน

ลาจากกัน วันที่ฟ้า ดาราลับ
คืนเดือนดับ อยู่ลำพัง นั่งร้องไห้
จากเพื่อจบ เธอคนดี ไม่มีใจ
โถทำไม เธอลืมง่าย ไม่อายกัน

หากวันไหน เธอต้องเจ็บ อย่าเก็บไว้
คืนมาใช้ ความรักเก่า ของเรานั้น
ยังเก็บไว้ ทิ้งในใจ ในทุกวัน
เผื่อโศกศัลย์ น้ำตาเล็ด เช็ดไม่ทัน



เสียงใบไม้ ร่วงตกดิน ยามสิ้นแสง
ตะวันแดง ลาลับไป ใจเงียบเหงา
เสียงหริ่งหรีด ต่างร่ำร้อง ก้องใจเรา
กลบความเศร้า ที่เป็นเพื่อน คืนเดือนแรม

ไม่มีเธอ ไม่มีใคร ให้รักแล้ว
คงไม่แคล้ว กลิ่นแป้งจาง ข้างสองแก้ม
ไม่มีใคร มานั่งกรอด พรอดรักแซม
เคยยิ้มแย้ม กลับไม่ชื่น ฝืนดวงแด

เพราะเธอเป็น ทุกสิ่งของ ห้องดวงจิต
มันถูกปิด เมื่อเธอจาก ฝากรอยแผล
เงียบเชียบนัก เธอพารัก ผลักลอยแพ
คำว่าแคร์ ไม่มีซ่อน แสนอ่อนใจ

ช้ำเหลือทน นั่งบ่นพรำ คำว่าแพ้
ไร้ข้อแม้ ปล่อยรักหลุด หยุดไม่ไหว
คำว่าปวด มากหลายแห่ง แย่งที่ไป
คนของใจ  เลือนหายลับ ไปกับตา






...เจอความรัก ปักใจ แล้วไกลห่าง
ปล่อยคนซื่อ คอยทาง รักห่างหา
มองรักกราย หายไกล ไปกับตา
เปรียบใจเหมือน ป่าช้า เมื่อคราครวญ...

...ธรรมดา มาพบ จบคือจาก
แม้รักมาก รักจริง ยิ่งต้องป่วน
ยามคนรัก หักเห ใจเรรวน
ต้องทบทวน ช้ำให้ ตัดใจลืม...

รัตนาวดี
 ลาตายดีกว่าตู

สาวน้อยหัวเราะ อุตส่าห์ไม่ยอมต่อที่สระอืมแล้ว.. แต่ตัวเองก็มาลงทิ้งท้ายสระอืมจนได้ ขำแบบกระแดะหน่อยๆ ขำจัง...ขอภัยนะคะ ขอจีบ...ได้ป่ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รัตนาวดี, panthong.kh, saknun, ดุลย์ ละมุน, Shumbala, รพีกาญจน์, Thammada

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s