ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
อุ่นไอร่ำคำนึงก็ซึ้งหวาน
หยดน้ำค้างบนดอกเหมยที่เคยบาน
ทุกวันวารหวนละห้อยคอยกลับมา

คิดถึงคน, คิดถึงลมเคยห่มหวน
คิดคร่ำครวญแสนไกลใจผวา
คิดถึงเมฆ..ถึงหมอก.. ดอกหญ้าคา
คิดถึงฟ้าบ้านเราจนเหงาตรม

ท่ามเงาทองสะท้อนแลอ่อนไหว
แสงรำไรสุรีย์ฉายปรายผสม
ดาวร้างฟ้าลาลับกับสายลม
ที่จูบพรมคลอเคล้าจนเงาจาง

ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
เฝ้าครวญคร่ำหนาวใจเมื่อไกลห่าง
หวนคำนึงถึงไอดินทุกถิ่นทาง
จำใจร้างจางลับรอกลับเรือน

♥ แซม ♥
 

[รัตนาวดี]

...ณ ตรงนี้ ที่ฉัน ฝันก็หนาว
ท้องฟ้าขาด แสงดาว สกาวเกลื่อน
ฟ้าคืนนี้ ที่เหงา เศร้ารักเตือน
ความหนาวเหมือน สั่งใจ ให้คร่ำครวญ...

...ดวงดาวร้าง ห่างไกล เหตุใดหรือ
ปล่อยสาวซื่อ คอยหวัง ทั้งไห้หวน
หรือดาวคล้อย ลอยลับ กับใครชวน
เจอรักอวล อุ่นให้ ลืมใจเรา...

...มองท้องฟ้า มืดมัว หัวใจช้ำ
ที่ครอบงำ ในทรวง คือห่วงเฝ้า
รอหนาวคลาย กายอุ่น รักหนุนเนา
แต่ยามนี้ ความเหงา เร้าหนาวใจ...

รัตนาวดี
 

[Prapacarn ❀]

ฝากจุมพิตอุ่นอุ่นให้คุณนะ
ความรักจะแทนผ้าห่มกันลมหนาว
บอกคิดถึงกันบ้างเป็นครั้งคราว
หัวใจสาวจุ๊กจิ๊กกุ๊กกิ๊กกัน

ไม่มีเขา..แต่มีคุณก็อุ่นได้
อย่าหวั่นไหวผูกมานร่วมสานฝัน
คนอยู่ไกลขมขื่นทุกคืนวัน
แค่มีกันก็ละมุนอุ่นกว่าใคร..

แซมค่ะ
 

[ไร้นวล^^]

๐มองถึงทรวงสายใยสองใจวาด
ยังพิลาศลลิตพิศมัย
ที่ว่าห่างเพียงร่างอันร้างไกล
หากดวงใจจดทะเบียนเสถียรธร


๐น้องเพียงพิศภาณุมาศสวัสดิ์แสง
อันเรื่อแดงดั่งดรุณละมุนอ่อน
ตราบเมื่อใดใสสว่างมิร้างรอน
โฉมบังอรจงมั่นในขวัญชาย

๐แม้นมิเพียงบรรพตสะกดพัทธ์
หรือรหัทห้ามให้ห้องใจฉาย
คคนางค์ล้างรักให้จักกลาย
ก็มิวายเว้นว่างว่าห่างเธอ

๐หอมกุหลาบโลมกลิ่นถวิลหา
เช่นเชษฐาหอมรักภักดิ์เสมอ
จะอยู่ดาวคนละดวงไม่ห่วงเจอ
รักปรนเปรอโปรยระรื่นทั้งคืนวัน
 

[Prapacarn ❀]

ตกภวังค์ฟังวจีพี่เอ่ยเอื้อน
มิไกลห่างร้างเลือน..ช่างเหมือนฝัน
นภดลแสงล้าไม่ลากัน
ประคองขวัญเคียงคู่อยู่ชิดเชย

เสมือนดั่งไออุ่นละมุนอก
พี่หยิบยกดิน-ฟ้ามาอ้างเอ่ย
ว่าห่วง..หวงดวงใจไม่ละเลย
ถ้อยเปรียบเปรยหวานหวามยามน้องยิน

หอมเจ้าเอยกุหลาบซาบนาสา
หอมยิ่งกว่า..คือรัก ปักถวิล
หอมอบอวลชื่นฉ่ำจากอัมรินทร์
ขอฝากจินต์คนไกลให้พี่ดูแล

แซมค่ะ
 

[Shumbala]

ระดะดาวพราวฟ้าคราเดือนดับ
หนาวลมจับจิตจนเกินทนไหว
จำลาร้างห่างแดนแม้แสนไกล
อีกเมื่อใดได้กลับรับขวัญคืน

หอมไอดินเคยกรุ่นละมุนหวน
กลีบลำดวนอวลกลิ่นระรินชื่น
เกล็ดน้ำค้างกลางน้ำตาข้าฯกล้ำกลืน
ยังหยาดเคียงเสียงสะอื้นอันขื่นคราง

รอวัสสานผ่านฝนอีกหนก่อน
จะกลับคอนคืนเหย้าคราวฟ้าสาง
จงรอรับซับน้ำตาอย่าแรมร้าง
ยามแสงทองส่องทางกลางใจคอย

 

*สัมผัสคุณรัตนาวดีนะครับผม *

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[บ้านริมโขง]

ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
เฝ้าครวญคร่ำหนาวใจเมื่อไกลห่าง
หวนคำนึงถึงไอดินทุกถิ่นทาง
จำใจร้างจางลับรอกลับเรือน

♥ แซม ♥
 

พร่ำรำพึงซึ้งทรวงสุดห่วงหา
พรรณนาว่ารักใครจักเหมือน
ฝากคำหวานผ่านฟ้ามาเยี่ยมเยือน
กลัวรักเลือนเบือนหน้าน้ำตาคลอ

สุดกังวลหม่นหมองนั่งมองฟ้า
เดือนแจ่มตาคราเหงาเพียงเฝ้าขอ
ให้คนไกลไม่ลืมดื่มด่ำพอ
คิดถึงหนอรอสมภิรมย์ทรวง

สะท้านอกตระหนกจิตคิดวาบหวิว
เกรงรักปลิวลิ่วลับดับแดนสรวง
เย็นยะเยือกหวั่นไหวกลัวใครลวง
รักพุ่มพวงห่วงหาน้ำตานอง

หนาวแดนไกลแต่ไฉนในอกฉัน
กลับสะบั้นสั่นเทิ้มเติมสนอง
คะนึงหาผวาหวั่นสัมพันธ์ปอง
หนาวคูณสองมองผ่านม่านฟ้าไกล

ฝากคำซึ้งถึงนวลชวนสุขสม
เปิดอารมณ์ด้วยมั่นวันฟ้าใส
กระแสจิตติดต่อหนอหนึ่งใคร
สื่อจากใจให้ตรงส่งใจเธอ

ให้ฟ้าดินเป็นพยานคำขานขับ
ให้รอรับด้วยมั่นวันเสนอ
ให้รับรู้ผู้ซึ้งถึงละเมอ
ให้รักเอ่อเลอล้น..สองคนเรา..

"บ้านริมโขง"

๑๒ มีนาคม ๒๕๕๖

[Shumbala]

เสียงกระซิบของสายลม…
พร่างพรมความนัย..จนใจไหวสะเทิ้น
เข็มนาฬิกาหมุนย้อนแล้วหยุดเดิน
ภาพเรื่องราวนานเนิ่น..ฉายชัดในทรงจำ

ดอกเหมยในสวน-บานสะพรั่งอีกคราหนึ่ง
โชยกลิ่นหอมของความคิดถึง...เยือนคนไกลเพื่อบอกย้ำ
...ในทุกอักษรของลำนำ….
...มีความฝันของคืนค่ำอันยาวไกล

เธอมิเคยจากไปไหนแม้สักครั้ง...
หากคงยังซ่อนตัวในแสงดาวพราวไสว
และแม้เมื่อรัตติกาลผ่านพ้นไป…
ฉันยังพบเธอในแสงแรกแห่งอรุโณทัย..
..เธอเป็นเช่นกันไหม??..บอกฉันที

*****
 

[Prapacarn ❀]

พร่ำรำพึงซึ้งทรวงสุดห่วงหา
พรรณนาว่ารักใครจักเหมือน
ฝากคำหวานผ่านฟ้ามาเยี่ยมเยือน
กลัวรักเลือนเบือนหน้าน้ำตาคลอ

สุดกังวลหม่นหมองนั่งมองฟ้า
เดือนแจ่มตาคราเหงาเพียงเฝ้าขอ
ให้คนไกลไม่ลืมดื่มด่ำพอ
คิดถึงหนอรอสมภิรมย์ทรวง

สะท้านอกตระหนกจิตคิดวาบหวิว
เกรงรักปลิวลิ่วลับดับแดนสรวง
เย็นยะเยือกหวั่นไหวกลัวใครลวง
รักพุ่มพวงห่วงหาน้ำตานอง

หนาวแดนไกลแต่ไฉนในอกฉัน
กลับสะบั้นสั่นเทิ้มเติมสนอง
คะนึงหาผวาหวั่นสัมพันธ์ปอง
หนาวคูณสองมองผ่านม่านฟ้าไกล

ฝากคำซึ้งถึงนวลชวนสุขสม
เปิดอารมณ์ด้วยมั่นวันฟ้าใส
กระแสจิตติดต่อหนอหนึ่งใคร
สื่อจากใจให้ตรงส่งใจเธอ

ให้ฟ้าดินเป็นพยานคำขานขับ
ให้รอรับด้วยมั่นวันเสนอ
ให้รับรู้ผู้ซึ้งถึงละเมอ
ให้รักเอ่อเลอล้น..สองคนเรา..

"บ้านริมโขง"

๑๒ มีนาคม ๒๕๕๖

ความคิดถึงส่งให้..แม้นได้รับ
โปรดสดับความนัยว่าใครเฝ้า
หวังแรงใจถึงกันได้บรรเทา
ความเงียบเหงาเศร้าจาง ..บ้าง บางที

พี่ดั่งจันทร์ทอแจ่มแอร่มสรวง
หมู่ดาราทั้งปวงรายล้อมพี่
น้องคนไกลไหวหวั่นพรั่นฤดี
หมดสิทธิ์ที่ใฝ่ปอง..จ้องโพยม

กราบบูชาฟ้าดินถึงถิ่นแถน
เทพเมืองแมน..ยามเศร้าเข้าถาโถม
จงเมตตาแซมน้อยคอยประโลม
อย่าให้โทมนัสหนักใจหักราน

ได้โปรดเถิด..จันทร์เจ้าขา ข้าฯวอนขอ
อย่าให้รอใฝ่พะวง..ช่วยสงสาร
ไม่อยากให้รักเป็นเช่นนิทาน
ทรมาณกระต่ายน้อยเฝ้าคอยเดือน

แซมค่ะ
 

[พิมพ์วาส]

เมื่ออาทิตย์อิดรอนลงอ่อนแสง
ใจระแวงแคลงเดือดเริ่มเชือดเฉือน
ดาวประปรายพรายพริบระยิบเยือน
เมฆคล้อยเคลื่อนเกลื่อนดาวอะคร้าวฟ้า

ประดับจันทร์วันเพ็ญเฉิดเด่นภพ
ดวงพักตร์หลบสบเร้นยากเฟ้นหา
เย็นแสงนวลชวนคะนึงรำพึงพา
อนิจจาหนาหนักนักนะเรา

ว่าหนอเอยเชยหล้าหลับตาพริ้ม
ดวงจันทร์ยิ้มกริ่มแสงแสดงเหงา
สีเงินยวงล่วงลับเผยกลับเทา
หวังรอเช้าเงาอุ่นอรุณรอง

ด้วยคิดถึงหนึ่งหน้าเพลาค่ำ
ดวงพักตร์จำทำหน่ายไม่วายหมอง
เคยชมเดือนเกลื่อนสันต์ตามครรลอง
บัดนี้พ้องต้องพาดวงหน้าเร้น

[รการตติ]

ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
เฝ้าครวญคร่ำหนาวใจเมื่อไกลห่าง
หวนคำนึงถึงไอดินทุกถิ่นทาง
จำใจร้างจางลับรอกลับเรือน

♥ แซม ♥
 

[บ้านริมโขง]

พร่ำรำพึงซึ้งทรวงสุดห่วงหา
พรรณนาว่ารักใครจักเหมือน
ฝากคำหวานผ่านฟ้ามาเยี่ยมเยือน
กลัวรักเลือนเบือนหน้าน้ำตาคลอ

สุดกังวลหม่นหมองนั่งมองฟ้า
เดือนแจ่มตาคราเหงาเพียงเฝ้าขอ
ให้คนไกลไม่ลืมดื่มด่ำพอ
คิดถึงหนอรอสมภิรมย์ทรวง

สะท้านอกตระหนกจิตคิดวาบหวิว
เกรงรักปลิวลิ่วลับดับแดนสรวง
เย็นยะเยือกหวั่นไหวกลัวใครลวง
รักพุ่มพวงห่วงหาน้ำตานอง

หนาวแดนไกลแต่ไฉนในอกฉัน
กลับสะบั้นสั่นเทิ้มเติมสนอง
คะนึงหาผวาหวั่นสัมพันธ์ปอง
หนาวคูณสองมองผ่านม่านฟ้าไกล

ฝากคำซึ้งถึงนวลชวนสุขสม
เปิดอารมณ์ด้วยมั่นวันฟ้าใส
กระแสจิตติดต่อหนอหนึ่งใคร
สื่อจากใจให้ตรงส่งใจเธอ

ให้ฟ้าดินเป็นพยานคำขานขับ
ให้รอรับด้วยมั่นวันเสนอ
ให้รับรู้ผู้ซึ้งถึงละเมอ
ให้รักเอ่อเลอล้น..สองคนเรา..

"บ้านริมโขง"

๑๒ มีนาคม ๒๕๕๖

ความคิดถึงส่งให้..แม้นได้รับ
โปรดสดับความนัยว่าใครเฝ้า
หวังแรงใจถึงกันได้บรรเทา
ความเงียบเหงาเศร้าจาง ..บ้าง บางที

พี่ดั่งจันทร์ทอแจ่มแอร่มสรวง
หมู่ดาราทั้งปวงรายล้อมพี่
น้องคนไกลไหวหวั่นพรั่นฤดี
หมดสิทธิ์ที่ใฝ่ปอง..จ้องโพยม

กราบบูชาฟ้าดินถึงถิ่นแถน
เทพเมืองแมน..ยามเศร้าเข้าถาโถม
จงเมตตาแซมน้อยคอยประโลม
อย่าให้โทมนัสหนักใจหักราน

ได้โปรดเถิด..จันทร์เจ้าขา ข้าฯวอนขอ
อย่าให้รอใฝ่พะวง..ช่วยสงสาร
ไม่อยากให้รักเป็นเช่นนิทาน
ทรมานกระต่ายน้อยเฝ้าคอยเดือน

แซมค่ะ
 

ช่างจินตนาว่าพี่นี้ไม่รัก

ช่างเปรียบเปรยเอ่ยอ้างวางความหมาย
ช่างบรรยายสายทางวางเอ่ยเอื้อน
ช่างกล่าวถ้อยร้อยคำดั่งย้ำเตือน
ช่างห่วงใยในเพื่อนไม่เลื่อนเลย

จินตนาพาไปไกลเกินกู่
จินตนาน่าดูผู้เฉลย
จินตนาว่าชายหมายเปรียบเปรย
จินตนาดั่งเอ่ยไหนเคยมี

ว่ามองเห็นเช่นเดือนเพื่อนรายล้อม
ว่ามากพร้อมด้วยรักสลักศรี
ว่าคงเลยลืมบ้างบางนารี
ว่าวจีคงหว่านคำหวานวาง

พี่เป็นชายหมายเดือนเสมือนเจ้า
พี่คอยเฝ้ามองฟ้าคราเหินห่าง
พี่ห่วงเดือนเลือนหายที่ปลายทาง
พี่สิสร้างบันใดไปสาวเดือน

นี้คือค่าความจริงสิ่งมองเห็น
นี้ประเด็นในอกตกเสมือน
นี้แหละหนาคราครั้งยังไม่เลือน
นี้คอยเตือนเพื่อนใจลืมไม่ลง

ไม่มีใครไหนอื่นชวนชื่นฉ่ำ
ไม่มีคำไหนซึ้งถึงลืมหลง
ไม่มีคำคำใดไหนมั่นคง
ไม่มีคำใดส่ง..ตรงรักเรา

รักนั้นคือสื่อสารด้านเสน่หา
รักนั้นคือใฝ่หามาเคียงเจ้า
รักนั้นคือหนึ่งคำน้อมนำเอา
รักนั้นคือรากเหง้าความเข้าใจ..

"บ้านริมโขง"

๑๓ มีันาคม ๒๕๕๖

[Prapacarn ❀]

ดาวระดาษวาดฟ้าคราหนาวฉ่ำ
เฝ้าครวญคร่ำหนาวใจเมื่อไกลห่าง
หวนคำนึงถึงไอดินทุกถิ่นทาง
จำใจร้างจางลับรอกลับเรือน

♥ แซม ♥
 

คิดถึงดาวพราวพร่างทางฝั่งโน้น
ทะเลโพ้นส่องประกายดูพรายพร่า
หยาดน้ำเอ่อท่วมท้นล้นหลั่งมา
คือน้ำตาจากดาว..ผู้หนาวใจ

เคยเว้าวอนอ้อนเอ่ย..เคยหยอกเย้า
บัดนี้เราห่างกันเกินฝันใฝ่
จับระบำหมู่ดาวสู่ราวไพร
ฝากมาให้ใครหนึ่งเคยซึ้งนัก

และสายลมพัดหวนทวนความหลัง
หอมสะพรั่งตรึงใจไม่หายหัก
กลิ่นละมุนอ่อนละออช่อดอกรัก
ยังใฝ่ภักดิ์เจ้าหนอช่อมาลี

~ Sam ~