เจ็บอะไร คงไม่เท่า แฟนเราหัก
ทุบความรัก ความไว้ใจ จนไม่เหลือ
ความผูกมัด ทางสังคม ถูกจมเรือ
แทบไม่เชื่อ รักแทบตาย ทำได้ลง
ก่อนแต่งงาน คิดว่าใช่ มั่นใจแล้ว
คงไม่แผ่ว รักจริงใจ ไม่ไล่ส่ง
อยู่ด้วยกัน ไม่คาดคิด ปิดกันลง
โถโฉมยง ใยไม่อิ่ม จึงทิ่มแทง
แค่เพื่อนกัน ที่ทำงาน อย่าพาลหึง
เป็นเพียงหนึ่ง ที่สนิท อย่าคิดแหนง
เพราะเชื่อใจ ไม่คิดจะ ไประแวง
สุดท้ายแสร้ง เธอหลอกลวง ช้ำทรวงใจ
ไม่โทษงาน เป็นช่องว่าง ระหว่างรัก
ไม่แน่นหนัก คือเหตุผล ทนไม่ไหว
เจอคนหล่อ ข้ามศีลธรรม เหยียบย่ำใจ
คำว่าไม่ ดีหรืองาม ตามไม่ทัน
กลางคืนฉัน มีเธออยู่ ไม่รู้ห่าง
พอสว่าง เธอหายไป ไม่คาดฝัน
มีคนอื่น ขมขื่นเพ้อ เซ่อทุกวัน
ช่วงสั้นๆ เธอสวมเขา ให้เราครอง
