ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

ดังหนึ่งความงดงาม..ในนามรัก
ยามแย้มพักตร์เผยผ่านผืนภพหล้า
ยิ้มละมุนปลอบขวัญของจันทรา
ร่ำสำเนียงธาราละล้าริน

หนึ่งขณะภวังค์..ดั่งดำดิ่ง
สุญภาวะสละทิ้งทุกสิ่งสิ้น
ธำรงท่าม..เวิ้งนภบรรจบดิน
รูปเสียงกลิ่น..รสสัมผัส..สงัดงัน

หากชัดฉายง่ายงามตามรู้สึก
กลั่นผลึกสำนึกรับกับผกผัน
สถิตเหนือโมงยาม..นามคืนวัน
อัตลักษณ์..สูญพลันในทันที

ถึงเปลี่ยวดายกายใจได้ปานนั้น
แม้ร้างฝันลอยเลือนอันเลื่อนลี้
สิ้นไร้คู่อยู่เพียงเคียงธาษตรี
มนฤดี..สิกระจ่าง..มิสร่างซา

เพียงหนึ่งความงดงาม..ในนามรัก
จะทอถักผืนนภจบแผ่นหล้า
พิลาสแม้น..ม่านดาว..พราวนภา
ขอนิทรา..ณ.ความรัก..ตระหนักนัย

*****
 

[D]

ณ.ปลายเรียว เคียวโค้ง โยงยอดฟ้า
ใต้แหล่งหล้า ผาสุข สุดสดใส
เพราะมีรัก ถักทอ คลออุ่นไอ
เชื่อมสายใย พรายแพรว แวววามทรวง

สุดประจักษ์ พักตร์พริ้ม ยิ้มเยือนหล้า
หวานวาจา พาแหน ดุจแดนสรวง
อุราอุ่น กรุ่นไอ ทั้งใยยวง
แสนห่วงหวง ทวงทาบ ฉาบอาบอวล

หากร้างไร้ ในรัก ประจักษ์แล้ว
จินต์ผ่าวแผ่ว แววหม่น ละคนถ้วน
ราตรีกาล ผ่านพ้น ทนทบทวน
เฝ้าคร่ำครวญ อย่าคล้อยเคลื่อน เลือนรักโรย

จงซึ้ง  จงซึ้ง  จงซึ้ง...เพี้ยงงงงงง

"ดิน"

[Shumbala]

ผืนดินแล้งแห้งเหือดดังเลือดสิ้น
รวิรินเปลวแดดอันแผดโหย
เพียงแผ่วพรายสายฝนอันหล่นโปรย
ก็ชื่นโดยฤดีที่อาทร

ถึงเวหาสวาดรุ้งณ.คุ้งฟ้า
ฤาควรค่าพิรุณโรยแม้โผยอ่อน
ให้ซึ้งซาบตราบดินสิ้นอัมพร
แม้สิงขรกร่อนเกลื่อนมิเลือนลืม

*****
 

[ไม่รู้ใจ]

.......
ถึงเปลี่ยวดายกายใจได้ปานนั้น
แม้ร้างฝันลอยเลือนอันเลื่อนลี้
สิ้นไร้คู่อยู่เพียงเคียงธาษตรี
มนฤดี..สิกระจ่าง..มิสร่างซา

เพียงหนึ่งความงดงาม..ในนามรัก
จะทอถักผืนนภจบแผ่นหล้า
พิลาสแม้น..ม่านดาว..พราวนภา
ขอนิทรา..ณ.ความรัก..ตระหนักนัย

Shumbala

*****

เพียงหนึ่งงดงามในนามรัก
จำหลักฟ้าพร่างสว่างไสว
ราตรีเยือกเย็นกลับอุ่นไอ
ด้วยไฟสวาทพิลาสจินต์

เพียงหนึ่งงดงามในยามนี้
กับหนึ่งฤดีที่ถวิล
หทัยล่องฝันกลั่นกวิน
เรื่อยรินงามแย้มแต่งแต้มทรวง

ไม่รู้ใจ

[ไพร พนาวัลย์]

       

เพียงหนึ่งน้องนางเดียวที่เกี่ยวฝัน
เป็นรางวัลแห่งใจที่ใหญ่หลวง
มิตรภาพซาบซึ้งดั่งผึ้งรวง
ประหนึ่งดวงจันทรายามราตรี

ดั่งอาทิตย์ส่องหล้ายามหน้าหนาว
ดั่งดวงดาวพราวแสงแรงสักขี
ดั่งน้ำฝนหล่นพรำฉ่ำวารี
ดั่งมาลีกลิ่นหอมให้ดอมดม 

“ไพร พนาวัลย์”

[Shumbala]

.......
ถึงเปลี่ยวดายกายใจได้ปานนั้น
แม้ร้างฝันลอยเลือนอันเลื่อนลี้
สิ้นไร้คู่อยู่เพียงเคียงธาษตรี
มนฤดี..สิกระจ่าง..มิสร่างซา

เพียงหนึ่งความงดงาม..ในนามรัก
จะทอถักผืนนภจบแผ่นหล้า
พิลาสแม้น..ม่านดาว..พราวนภา
ขอนิทรา..ณ.ความรัก..ตระหนักนัย

Shumbala

*****

เพียงหนึ่งงดงามในนามรัก
จำหลักฟ้าพร่างสว่างไสว
ราตรีเยือกเย็นกลับอุ่นไอ
ด้วยไฟสวาทพิลาสจินต์

เพียงหนึ่งงดงามในยามนี้
กับหนึ่งฤดีที่ถวิล
หทัยล่องฝันกลั่นกวิน
เรื่อยรินงามแย้มแต่งแต้มทรวง

ไม่รู้ใจ

เพียงหนึ่งวรรคกวี..วลีหวาน
ใจก็ซานซมทรุดจนหลุดร่วง
เฉกสายัณห์ตะวันลาจะลับดวง
ชุติช่วงห้วงหาวแสนพราวพราย

เพียงหนึ่งบทพจน์กานท์..ที่ขานขับ
ทาบประทับแทบจิตจะปลิดหาย
ดังหนึ่งความงดงามที่ลามราย
ประดับสายสร้อยเดือนเหมือนสัญญา

*****
 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

[Shumbala]

       

เพียงหนึ่งน้องนางเดียวที่เกี่ยวฝัน
เป็นรางวัลแห่งใจที่ใหญ่หลวง
มิตรภาพซาบซึ้งดั่งผึ้งรวง
ประหนึ่งดวงจันทรายามราตรี

ดั่งอาทิตย์ส่องหล้ายามหน้าหนาว
ดั่งดวงดาวพราวแสงแรงสักขี
ดั่งน้ำฝนหล่นพรำฉ่ำวารี
ดั่งมาลีกลิ่นหอมให้ดอมดม 

“ไพร พนาวัลย์”

ปลิดผกาปลุกฝันนั้นชื่นนัก
ปลูกความรักพักอิงยิ่งสุขสม
ปล่อยฤทัยสถิตนิจภิรมย์
เปลี่ยนตรอมตรมคลายคืนระรื่นพลัน

ดุจอรุณกรุ่นไอให้เอมอบ
ดุจผืนภพกลบอวลมวลบุหงัน
ดุจอัมพรพราวเด่นดวงเพ็ญจันทร์
ดุจหลับใหลในฝันอันเปรมปรีดิ์

*****
 

[Shumbala]

ณ.บัญชรก่อนกาลครั้งผ่านพบ
ฤาเลือนลบรอยระอุเคยครุกรุ่น
รอน้ำค้างพร่างแสงแห่งอรุณ
อาบละมุนอุ่นไอในเพรงกลอน

ดวงฤดีลี้ฤดูใบไม้ร่วง
ย่างยังช่วงระบัดผลัดหน่ออ่อน
ผลิดอกใบในนามความอาทร
เช่นปางก่อนร่วมจรุงปรุงรสกานท์

เถิดปลุกชีพกานท์กวีคืนชีวิต
ร่ายแรงฤทธิ์ร้อยเรียงเคียงขับขาน
สุขใดเล่าเท่าเทียบจะเปรียบปาน
สุขดวงมานซ่านรสบทกวี

*****
 

[Prapacarn ❀]

.................................

เพียงหนึ่งความงดงาม..ในนามรัก
จะทอถักผืนนภจบแผ่นหล้า
พิลาสแม้น..ม่านดาว..พราวนภา
ขอนิทรา..ณ.ความรัก..ตระหนักนัย

*****
 

ในนิยามแห่งความรักที่ทักถาม
อบอุ่นท่ามคีตกานต์มานหวั่นไหว
ดั่งคนธรรพ์บรรเลงเพลงแห่งใจ
หอมมาลัย..ดอกคำ..เธอรำพัน

หวานเกินหยาดทิพย์ใดในโลกหล้า
หอมยิ่งกว่าปาริชาติจากสวรรค์
ละมุนถ้อยร้อยรสบทจำนรรจ์
ประโลมขวัญ..พารำพึง ซาบซึ้งนัก

ลำนำพรม..จุมพิตจนจิตเผลอ
หลงพร่ำเพ้อฝันใฝ่ใจประจักษ์
นี่หรือคือนิยามแห่งความรัก
งามยิ่งนักสลักจินต์ถวิลปอง

ขอฝากฝันวันนี้ที่ปลายฟ้า
ได้โปรดอย่าแบ่งใจให้เป็นสอง
" ประภาคาร " ฝากถ้อยร้อยทำนอง
ใคร่จับจองห้วงใจไว้ " แซมดาว "

แซมค่ะ
 

[Shumbala]

ยินสำเนียงฤทัยก็ไหววูบ
ดังลมลูบจูบไล้ให้เหน็บหนาว
หนึ่งเพ็ญจันทร์พันดาราระย้าราว
รัศมีแห่งหาวอะคร้าวครัน

เคียงประทับรับขวัญประชันสรวง
ประดับปวงห้วงกวีฤดีสรร
หนึ่งจิตน้อยคอยค้อมน้อมจำนรรจ์
มิเทียบทันวรรณกวีผู้ปรีชา

ร่วมสนองกรองร้อยเรียงถ้อยถัก
กรุ่นไอรักอักษรศิลป์ปิ่นภาษา
สลักกานท์โดยคะนึงอันตรึงตรา
แม้นบุปผามอบไว้ด้วยใจจริง

*****
 

[เทโพ]

งาม เจ้าก็งามเกินวาด 
พ่างพิลาสเส้นสีไม่มีสอง
สวยเจ้าก็สวยเกินตามอง
นวลผุดนุชผ่องพรรณเกินบรรยาย
 รักข้าก็รักกว่าเจ้ารู้ 
พิไรร่ำอยู่ไม่หาย
เพ้อข้าก็เพ้อจนกว่าตาย
รักเจ้าเท่าใดไม่ลดลง
 เพราะเจ้าเพียงนามว่าความรัก
ซึ้งสลักพักตราจนข้าหลง
เด่นดวงเนตร ราวกับว่าจะหยดลง
เจ้าจำนงเมินหน้าหรือว่าไร

..เทโพ..

[Shumbala]

ยิ่งเอื้อมคว้ายิ่งไกลกว่าใจเอื้อม
แค่มือเงื้อมเลือนหายเกินหมายไขว่
ยิ่งวาดหวังดังแม้นยิ่งแสนไกล
ดุจแดนดินสิ้นไร้ในหนทาง

โบกมือกวักทักทายก็หายลับ
ลางครากลับแย้มเย้ยแล้วเลยห่าง
เคยฉายชัดบัดเดี๋ยวก็เรียวราง
ต้องเคว้งคว้างร้างรอหนอ ความรัก

*****