ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ยอมรับความเป็นจริงสิ่งที่เห็น
แม้ยากเย็นจำนนความหม่นไหม้
ทุกสิ่งอย่างบางคราอ่อนล้าใจ
มิสามารถปล่อยไปใช้เวลา

การขุดเคลื่อนเงื่อนเก่าเท่ากระผีก
ก็เจ็บอีกหัวใจใช่หินผา
ดูซ้ำซากยากนานการเยียวยา
หรือจะหายาใดมาใช้ดี

ปล่อยทุกอย่างทางใดให้มันเกิด
หัวใจเปิดรู้เห็นไม่เผ่นหนี
สภาพใดไหนเกิดกำเนิดมี
ก็ตามทีพร้อมใจให้ยอมรับ

หากเหนื่อยนักพักก่อนนอนนิ่งนิ่ง
ตามิกลิ้งกลอกไปแห่งใดจับ
สติครองมองกายหมายระงับ
สองตาหลับเข้าออกบอกตัวเอง

สิ่งใดเกิดดับแน่แค่รอก่อน
ตัดนิวรณ์ออกไปใจปลั่งเปล่ง
หนีไม่พ้นสุดท้ายวายวังเวง
มิต้องเร่งเร้าเรียกเพรียกหามัน

ปล่อยหัวใจให้ฟูรู้ภาวะ
ทุกขณะผ่านไปมิไหวหวั่น
ใคร-อะไร-ที่ไหน-อย่างไรกัน
ล้วนสำคัญชั่วยามตามสมมุติ

 

"กานต์ฑิตา"
๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[เพรางาย]

ถ้าหากว่าเรามีกัน
ผูกพันหัวใจที่สุด
มือใครไขว่คว้ายื้อยุด
มิอาจฉวยฉุดฉีกใจ

ถ้าหากต่างยอมถ้อยที
เลิกดื้อถือดีอวดใหญ่
หวนคิดวันรักโยงใย
ฝ่าฟันเพียงใดลงเอย

เพียงแค่สมมุติสมมุติ
ในวันพ้นจุดชาเฉย
โซ่คล้องกระชากจากเลย
แม้เอ่ยอำลา...ช้าแล้ว

[กังวาน]

สมมุติว่าถ้าฉันได้พันผูก
อยากจะปลูกต้นรักมิพักแผ่ว
รดน้ำทุกทุกวันหมั่นในแนว
คงมีแววจะเติบโตใหญ่โอฬาร

จะถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงความรัก
จนประจักษ์กิ่งก้านใบแผ่ไพศาล
ให้ผลิดอกออกผลชนชื่นบาน
สุขสราญเช้าเย็นเป็นประจำ

สมมุติว่าถ้าเธอตอบมอบชีวิต
จะอุทิศทุกสิ่งแท้แด่งามขำ
โลกทั้งใบให้กันฉันจะทำ
ทุกถ้อยคำเพื่อเธอเสมอใจ

แต่ที่เห็นเป็นอยู่รู้แน่ชัด
คุณสมบัติมิพอต่อมิไหว
ก็ขอเพียงเลี่ยงความจริงทุกสิ่งไป
ฉันขอใช้สิ่งสมมุติยื้อยุดเธอ

      ---กังวาน---