ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

อยากจะเอ่ยคำรักเพียงสักครั้ง
หากฉันยังลังเลเล่ห์คำหมาย
ในทุกหยดน้ำตาอันพร่าพราย
คราวความรักมลายกลายปรวนแปร

ถ้าฉันเอ่ยคำรักสักล้านครั้ง
เธอคงยังยินถ้อยน้อยเพียงแค่
หนึ่งรสตาลหวานรื่นชื่นดวงแด
หากจริงแท้แค่ไหนใครเลยรู้

จึงมิอาจเอ่ยคำรักแม้สักครั้ง
มิอาจฟังคำรักแม้สักครู่
ท่ามกลางความผันผ่านกาลฤดู
ขอเคียงอยู่คู่รักนี้ที่ในใจ

*****
 

[รัตนาวดี]

 


...มิจำเป็น ต้องย้ำ คำ"รัก"บ่อย
เดี๋ยวฟังกร่อย วจี พี่พร่ำใฝ่
มิต้องเปรย เลยถ้อย เพียงร้อยใจ
หวังเพียงน้อง หลงใหล ในคำเตือน...

...ขอเพียงให้ ดูแล แค่คิดถึง
ส่งข้อความ ตราตรึง คำซึ้งเหมือน
เป็นคำที่ พี่ชอบ มอบรักเยือน
แทนคำเอื้อน เอ่ยให้ ใจซึ้งนาน...

...ขอรักฝาก จากใจ คงให้ได้
เพียงเขียนใส่ รักมี คำที่หวาน
เป็นบทกลอน อ้อนรัก ประจักษ์พาน
นี่แหละที่ ต้องการ นานเฝ้ารอ....

รัตนาวดี
 

[Shumbala]

แม้ดินฟ้าประจักษ์รักเธอแล้ว
วานเผยแผ่วคำพรดังวอนขอ
แม้รักนั้นมั่นคงจงอย่าท้อ
ฟ้าดินจะระย่อต่อรักจริง

ดาวดวงใดในแดนแม้นสดับ
ร้อยถ้อยรับขับกลอนอย่านอนนิ่ง
ร่ายเรียงคำล้ำเลิศแลเพริศพริ้ง
พำนักพิงพร้อมกานท์ที่ผ่านรอ

******
 

[D]

ดาวดวงนี้ รู้รับ สดับแล้ว
จำต้องแจว ทำตาม คำที่ขอ
ถือสาส์นรัก ปักใจ ใฝ่พะนอ
โอ้ใจหนอ ใจดาว ร้าวทรวงจัง

ได้แค่มอง ห่าง-ห่าง อย่างห่วง-ห่วง
โถดาวดวง หน่วงแด แท้สิ้นหวัง
เขานั้นมี เจ้าของ ปองจีรัง
สิ้นคำสั่ง หลั่งลา น้ำตาดาว

"ดิน"

[Shumbala]

ดาวดวงเก่า เฉาไย ไฉนหนอ
ดินจะขอ เช็ดน้ำตา ที่ปร่าร้าว
เกล็ดละออง น้ำตา แม้พร่าพราว
ยังวิบวาว ดาวดิน ไม่สิ้นไป

ส่งความหมาย รายเรียง เคียงแสงเจ้า
ถึงแสงเฉา นิดหน่อย ยังคอยไหว
รอคืนดาว พราวเพริศ เลิศพิไล
ดินค่อยลา ดาวไป ในทางดิน

******

 

[Mondha]

แม้นมิเอ่ย คำรัก สักเพียงครั้ง
ใจยังหวัง แดดวง ห่วงถวิล
มิเอื้อนถ้อย ร้อยใจ ให้ยลยิน
คงมิสิ้น พะวง หลงรำพึง

ทั้งดาวดิน ถวิลหวาน ประสานก่อ
ห่างทดท้อ ทางไกล เอื้อมไม่ถึง
ดาวประหวั่น พรั่นทรวง ห่วงคะนึง
ดินประหนึ่ง ซึ้งซับ คอยนับดาว

หากมิเอ่ย คำรัก สักเพียงครั้ง
ขอดาวยัง กระพริบพร่าง กลางเวหาว
ประดับแสง แห่งรัก ประจักษ์พราว
ผสานดาว ดินให้ เป็นใจเดียว

มณฑา

[/size]

[รัตนาวดี]

 


...หากว่าคำ รักฝาก จากใจที่
รักเปี่ยมล้น ใจพี่ มีข้องเกี่ยว
มิต้องเอ่ย เลยแม้ แต่คำเดียว
ความรักยัง กลมเกลียว ใจเดียวกัน...

...แต่หากว่า ดวงใจ มิได้รัก
คงยากนัก แม้เคย ร่วมเชยฝัน
มีประโยชน์ อย่างไร ในเมื่อมัน
เป็นเพียงแต่ สิ่งคั่น วันเวลา...

...มิต้องเอ่ย คำใส่ ให้ใจปลื้ม
หากพี่ลืม ใจเก็บ มันเจ็บกว่า
ยามพี่มอบ รักสวย ด้วยนำพา
มันมีค่า เกินถ้อย ร้อยคำรัก...

รัตนาวดี
 

[กังวาน]

กับคนนี้ที่น้องนั้นมองข้าม
ไร้นิยามในจิตต้องคิดหนัก
รู้ทั้งรู้อยู่ดีว่าพี่รัก
จึงอึกอักพูดมิออกบอกตามตรง

หลายปีผ่านนานเนิ่นเกินจะกล่าว
ปล่อยเรื่องราวผ่านไปไม่ลุ่มหลง
มิเอื้อนเอ่ยเลยสักคำจำต้องปลง
ว่าอนงค์คงสิ้นจินต์ห่วงใย

ก็ขอจากฝากจิตยังคิดห่วง
เวลาล่วงคงจะรอต่อมิไหว
เมื่อชีวิตต้องดำเนินเดินต่อไป
พี่จำใจหาคนรักอีกสักที

     ---กังวาน---

[รัตนาวดี]

กับคนนี้ที่น้องนั้นมองข้าม
ไร้นิยามในจิตต้องคิดหนัก
รู้ทั้งรู้อยู่ดีว่าพี่รัก
จึงอึกอักพูดมิออกบอกตามตรง

หลายปีผ่านนานเนิ่นเกินจะกล่าว
ปล่อยเรื่องราวผ่านไปไม่ลุ่มหลง
มิเอื้อนเอ่ยเลยสักคำจำต้องปลง
ว่าอนงค์คงสิ้นจินต์ห่วงใย

ก็ขอจากฝากจิตยังคิดห่วง
เวลาล่วงคงจะรอต่อมิไหว
เมื่อชีวิตต้องดำเนินเดินต่อไป
พี่จำใจหาคนรักอีกสักที

     ---กังวาน---

...ไยมาทำ พร่ำเพ้อ เผลอรักเล่า
สร้างเรื่องเก่า สะกิด จิตใจที่
มีความรัก คอยทั้ง ความหวังดี
ของน้องนี้ ให้ช้ำ ระกำทรวง...

...ชายอะไร ใฝ่แค่ แลหาชู้
ยามที่จีบ น้องอยู่ ดูมิห่วง
เห็นพี่ปล่อย ใจแจก แปลกเหมือนลวง
น้องจำใจ ตัดช่วง แม้ห่วงครา...

...พี่หารัก อีกที หาที่ไหน
ต้องรู้จัก เกรงใจ ใครบ้างหนา
พี่เจอรัก ขอให้ อยู่ไกลตา
มิอยากเห็น พี่พา มาตำใจ...

รัตนาวดี
 

[Shumbala]

แม้นมิเอ่ย คำรัก สักเพียงครั้ง
ใจยังหวัง แดดวง ห่วงถวิล
มิเอื้อนถ้อย ร้อยใจ ให้ยลยิน
คงมิสิ้น พะวง หลงรำพึง

ทั้งดาวดิน ถวิลหวาน ประสานก่อ
ห่างทดท้อ ทางไกล เอื้อมไม่ถึง
ดาวประหวั่น พรั่นทรวง ห่วงคะนึง
ดินประหนึ่ง ซึ้งซับ คอยนับดาว

หากมิเอ่ย คำรัก สักเพียงครั้ง
ขอดาวยัง กระพริบพร่าง กลางเวหาว
ประดับแสง แห่งรัก ประจักษ์พราว
ผสานดาว ดินให้ เป็นใจเดียว

มณฑา

[/size]

เอ่ยคำรักกับใจได้ยินไหม??
ประดับในละอองของเดือนเสี้ยว
ประทับแนบดาวดวงดังรวงเรียว
ให้คล้องเกี่ยวเดียดายมลายลับ

ครรลองดินถวิลดาวพริ้งพราวแสง
แม้สิ้นแรงไขว่คว้าฤาล้าหลับ
ยังแหงนมองธารดาวอันวาววับ
จงทอแสงระยับกับใจดิน

*****
 

[Shumbala]

 


...หากว่าคำ รักฝาก จากใจที่
รักเปี่ยมล้น ใจพี่ มีข้องเกี่ยว
มิต้องเอ่ย เลยแม้ แต่คำเดียว
ความรักยัง กลมเกลียว ใจเดียวกัน...

...แต่หากว่า ดวงใจ มิได้รัก
คงยากนัก แม้เคย ร่วมเชยฝัน
มีประโยชน์ อย่างไร ในเมื่อมัน
เป็นเพียงแต่ สิ่งคั่น วันเวลา...

...มิต้องเอ่ย คำใส่ ให้ใจปลื้ม
หากพี่ลืม ใจเก็บ มันเจ็บกว่า
ยามพี่มอบ รักสวย ด้วยนำพา
มันมีค่า เกินถ้อย ร้อยคำรัก...

รัตนาวดี
 

มิตรไมตรีฤดีนั้นไม่ผันเปลี่ยน
แต่ยากเขียนความนัยให้ตระหนัก
ในอ้อมกานท์กวีที่พิงพัก
เกินประจักษ์แจ้งได้ในใจความ

หากคำรักหนักแน่นดุจแผ่นผา
คือเมตตามอบสุขพ้นทุกข์ข้าม
จะมั่นคงองอาจประกาศนาม
ให้ดังก้องโลกสามหาคร้ามเกรง

*****
 

[D]

ดาวดวงเก่า เฉาไย ไฉนหนอ
ดินจะขอ เช็ดน้ำตา ที่ปร่าร้าว
เกล็ดละออง น้ำตา แม้พร่าพราว
ยังวิบวาว ดาวดิน ไม่สิ้นไป

ส่งความหมาย รายเรียง เคียงแสงเจ้า
ถึงแสงเฉา นิดหน่อย ยังคอยไหว
รอคืนดาว พราวเพริศ เลิศพิไล
ดินค่อยลา ดาวไป ในทางดิน

******

 

ดาวดวงไกล ปลายหล้า ทาเทาฉาบ
น้ำตาอาบ ปลาบแปลบ แสบทรวงสิ้น
ระทมทุกข์ คลุกเคล้า เหงาชีวิน
มานโรยริน จินต์แผ่ว มิแพรวพราย

ดาวอับแสง แรงถด เหือดหดแห้ง
ไร้เรี่ยวแรง แฝงฝืน กลับกลืนหาย
หากว่าพร้อม อ้อมอก กกดาวราย
ขอซบกาย My Dear เฮีย..ปัฐพี

"ดิน"

[Shumbala]

ยามดาวเฉิดแสงฉายรายระยับ
ทอดเงาทับโลกธาตุดังสาดสี
ระบายพื้นพสุธาด้วยอารี
แผ่นดินนี้ปีตินั้นอนันต์นาน

อธิษฐานวานนภาคราดาวหม่น
ดาลบันดลมนตร์เสกเงาเมฆผ่าน
เปล่งแสงดวงดารากล้าตระการ
ตราบแสนนานนับกัลป์เป็นขวัญดิน

*****