ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Moo Dum]

วางดาวเรียง  เคียงหมอน  ก่อนนอนหลับ
ยินถ้อยนับ  ขับเสียง  สำเนียงขาน
หวานตาลอ้อย  น้อยไป  ไม่เปรียบปาน
เหลือเพียงชาน  หวานหาย  ก็คายไป

แต่หวานถ้อย  ร้อยเรียง  เสียงข้างหู
ยังก้องอยู่  คู่จิต  พิสมัย
เป็นหวานล้ำ  ฉ่ำซึ้ง  ถึงทรวงใน
ประทับใจ  ให้จำ  คำหวานครอง

เก็บดวงเดือน  เยือนหล้า  ใต้ผ้าห่ม
ไว้ชื่นชม  สมฝัน  กันเพียงสอง
ห่มจันทร์อุ่น  หนุนดาว  พราวละออง
ไม่ต้องมอง  ท้องฟ้า  หาจันทร์ดาว

ปูที่นอน  ซ้อนกลาง  ทางช้างเผือก
ไว้กลิ้งเกลือก  เอือกกัน  กับขวัญข้าว
ปานสวรรค์  หลั่นฟ้า  มาพร่างพราว
สุกสกาว  ราวสถาน  วิมานแมน

Moo Dum

 

ขอขอบคุณภาพจาก internet

[panthong.kh]

วางดาวเดือน เด่นดวง ทุกห้วงหาว
ดาราพราว พร่างพราย คล้ายหวงแหน
พระจันทร์แจ่ม แช่มชื่น ยืนคอยแฟน
อ้อยตาลแม้น แสนหวาน ยังพาลตรม

วางดาวเดือน เกลื่อนกร่น ล้นขอบฟ้า
ทอดสายตา ตามไต่ ไร้สุขสม
กลับกลายหาย สิ้นสุด หยุดทางลม
ทนระทม ขมขื่น สะอื้นทรวง

แม้นเก็บกัก ผลักดาว ที่พราวพร่าง
ครอบครองอย่าง บางเบา เฝ้าแหนหวง
อาจไม่สม ดังฝัน หวั่นแดดวง
ตกหลุมร่วง ห้วงเหว แหลกเหลวไป

จึงขอหยุด ฉุดใจ ที่ไหวหวั่น
ไม่ให้หัน ปันแบ่ง ขัดแย้งใหม่
ขออยู่ยง ปลงผ่อน ก่อนลาไกล
รักษ์ฤทัย ไว้ให้มั่น ในปั้นปลาย
พันทอง

[Moo Dum]

ใยทิ้งดาว  พราวพร่าง  ร้างดวงหม่น
ใยไม่ยล  บนฟ้า  จันทราฉาย
ใยหยุดพัก  กักใจ  ไว้เพียงกาย
ใยเดียวดาย  ชายช้ำ  ไม่นำพา

ตะวันลา  ฟ้าต่ำ  พอค่ำหน่อย
จันทร์ก็ค่อย  ลอยเคลื่อน  มาเยือนหล้า
พอหมดคืน  ตื่นเช้า  เจ้าก็ลา
แต่กลับมา  หาประจำ  ยามค่ำคืน

จันทร์ยังหมั่น  ผันมา  ทุกคราค่ำ
ถึงเจ็บช้ำ  ร่ำไห้  ใจสะอื้น
ไม่จางหาย  คลายภักดิ์  รักยั่งยืน
ยังกล้ำกลืน  ฝืนลอย  มาคอยรอ

รอสุรีย์  ศรีแสง  ผู้แรงกล้า
พบเพื่อลา  คราที่  ราตรีต่อ
จันทร์ก็เศร้า  เหงาหา  น้ำตาคลอ
ทำหน้างอ  ง้ำเสี้ยว  เป็นเคียวงอน

งอนมากเข้า  เจ้าคล้ำ  จนดำมืด
ตะวันจืด  ชืดชา  ไม่มาอ้อน
มืดหมดดวง  ล่วงลา  ถึงมาวอน
ศศิธร  อ่อนทรวง  คืนดวงเต็ม

สุริยัน  จันทรา  ไปมาสู่
หวังครองอยู่  คู่กัน  มั่นรักเข้ม
ลิ้มรสรื่น  ชื่นมาน  หวานมันเค็ม
รื่นรสเล็ม  เอมลิ้ม  อิ่มมิคลาย

อย่าเพียงหยุด  ฉุดใจ  แค่ไหวหวั่น
ดูรักมั่น  จันทร์มี  สุรีย์ฉาย
ให้สานต่อ  ทอฝัน  ถึงบั้นปลาย
ไม่เดียวดาย  คล้ายสวรรค์  จันทร์-ระพี

Moo Dum

 

[panthong.kh]

ไม่อยากทิ้ง ดาวใด ให้ไหวหวั่น
ไม่อยากทิ้ง คืนวัน อันสุขี
ไม่อยากพราก รักเศร้า เร้าชีวี
ไม่อยากหนี หน้าดาว หนาวทรวงใน

แต่จำใจ จำจาก หากอยู่ต่อ
จิตจักท้อ รอคอย ระห้อยไห้
ขอทนทุกข์ เพียงเดียว ไม่เกี่ยวใคร
สี่ห้องใจ ได้แผล แย่เต็มทน

ตัดสวาท ขาดวิ่น ให้สิ้นซาก
รู้ลำบาก จากนี้ ฤดีป่น
ต้องรักษา แผลใจ ในกมล
ความหมองหม่น เราพร้อม ยอมรับมัน

จะจันทร์ฉาย หมายมุ่ง จรุงจิต
ขอใช้สิทธิ์ ที่มี ฤดีฉัน
จะบังคับ มิให้ ได้จาบัลย์
คิดถึงวัน ก่อนเก่า เข้าเป็นครู

ต้องอยู่ได้ ด้วยลำแข้ง แกร่งกล้าไว้
แม้เรื่องใด ขอรับ ปรับใจสู้
พึ่งตนเอง เก่งกาจ พลาดมองดู
กลยุทธ สุดหรู ต้องรู้ทัน

เพียงเท่านี้ ฤดี เปรมปรีดิ์ยิ่ง
ทำทุกสิ่ง ทุกอย่าง ถึงต่างชั้น
ต้องมานะ เข้าไว้ ไร้ทางดัน
สดชื่นพลัน วันหน้า ยิ้มร่าเริง
พันทอง

[Moo Dum]

จะอยู่เดียว  เปลี่ยวใจ  ทำไมเล่า
ปล่อยนานเข้า  เก่าร้าง  จะค้างเติ่ง
ใครอึดอัด  ขัดใจ  ไล่เปิดเปิง
เป็นพระเพลิง  เป็นพระพาย  เป็นสายฟ้า

สี่ห้องใจ  ได้แผล  แย่เจ็บหนัก
มัวจมปลัก  กักใจ  ไม่รักษา
ตัดสวาท  ขาดกัน  หันจากลา
ด้วยเจ็บชา  จาบัลย์  ถวัลย์ทรวง

เป็นหญิงแกร่ง  แข้งทอง  จะครองโสด
เพียงนืกโกรธ  โทษกรรม  ที่ล้ำล่วง
อยู่คนเดียว  เปลี่ยวใจ  ไร้คู่ควง
ยอมฝืนดวง  บ่วงรัก  ไม่ภักดี

มุ่งต่อสู้  กู้หน้า  ด้วยมานะ
ไม่ลดละ  จะล้า  หนาโฉมศรี
ลองปล่อยวาง  ทางใจ  ไว้สักที
เริ่มชีวี  มีรัก  สักอีกครา

จันทร์จะพราว  ดาวจะพร่าง  อยู่กลางอก
ฟ้าจะปก  กกรัก  ปักรักษา
ระยิบวับ  ระยับแวว  แพรวนัยน์ตา
สุขทิวา  ราตรี  มีชั่วกาล

Moo Dum

 

[panthong.kh]

เป็นกุหลาบ ฉาบสี สวยใสสด
ให้หมู่มด ภมร ซอนไซผ่าน
กลัวถูกเขา ขว้างทิ้ง สิงดวงมาน
จำจรดจาร นานวัน ให้ผันแปร

อาจอึดอัด กลัดกลุ้ม และรุมเร้า
เนิ่นนานเข้า คงคลาย หายเป็นแผล
โลกของฉัน ยังสวย หากม้วยแด
ต้องตายแน่ ซ้ำสอง นองน้ำตา

จึงขอปลด เปลี้องรัก พักไว้ก่อน
ไม่เดือดร้อน นอนเดี่ยว เปลี่ยวใจหนา
แสนสบาย หมายมั่น มิหวั่นนา
ส่วนอุรา ตอนนี้ ดีขึ้นแล้ว

เป็นหญิงแกร่ง แรงดี ไม่มีถอย
ตั้งแต่น้อย จนใหญ่ ใจผ่องแผ้ว
แม้ขาดชาย เคียงคู่ ดูไร้แวว
หากเปลี่ยนแนว หวานฉ่ำ ฝืนทำใจ

ชายจะรัก รักทีเป็น ดั่งเช่นหญิง
ชายจะทิ้ง หาสิ่งอ้าง ช่างเหลวไหล
ชายจะดี ดีที่เขา จะเศร้าไย
ถึงสิ้นชาย หาได้ สิ้นใจตาม
พันทอง

[Moo Dum]

เป็นภมร  ร่อนชม  ดมกุหลาบ
ถึงเลือดอาบ  ฉาบชา  ฝ่าพงหนาม
หลงกลิ่นหวน  ครวญหา  พยายาม
กุหลาบงาม  หนามคม  ตามดมดอม

หญิงปลดรัก  พักร้อน  แล้วนอนเดี่ยว
ยอมเปล่าเปลี่ยว  ไม่เหลียวใคร  ให้ถนอม
เคยพลาดรัก  หนักใจ  ให้ตรมตรอม
ฤๅจะยอม  หง่อมเฒ่า  อยู่เฝ้าคาน

รู้ว่าแกร่ง  แรงดี  ไม่มีลด
ยามแรงหมด  หดหู่  อยู่เฝ้าบ้าน
ขาดคู่คิด  ชิดเคียง  ตอนเหนียงยาน
พ้นวันวาน  ผ่านวัยดึก  นึกเสียใจ

หญิงจงลอง  ตรองดู  หาคู่เถิด
หญิงจงเปิด  เฉิดศรี  ฤดีใส
หญิงจงละ  อดีต  กรีดฤทัย
สุราลัย  ไขว่คว้า  มาแนบเคียง

Moo Dum

 

[panthong.kh]

สุราลัย ไกลเกิน เดินคงท้อ
รักเกิดก่อ จ่อจิต ฤทธีเสี่ยง
รักซึมซาบ วาบหวิว มิลิ่วเอียง
นานเนาเลี่ยง ลี้หลบ เลยจบกัน

หมู่ภมร มากมาย คล้ายมาแกล้ง
ทำเสแสร้ง แยงยล จนขาสั่น
ยืนไม่นิ่ง อิงเอน โงนเงนพลัน
จับไม่มั่น คั้นไม่อยู่ อดสูใจ

จึงขอปิด ประตูใจ ไว้เพียงนี้
ไม่อยากมี รักซ้อน มาซอนใส่
เข็ดขยาด พลาดพลั้ง ทุกครั้งไป
จึงเริดเริด เชิดไว้ ไม่เจ็บแด

ถึงจะกล่อม อย่างไร ไม่กลับหวน
ถึงจะชวน อย่างไร ใจแน่วแน่
ถึงเหนียงยาน ชานคาย มิหมายแปร
ถึงจะแก่ หรือหนุ่ม ไม่สุ่มรัก

อย่ามายุ ให้ยาก ซากรักถม
ปิดตายจม บาดาล มานานหนัก
อีกล็อคกลอน โซ่คล้อง ผยองนัก
ทุกห้องพัก ไว้ก่อน ด้วยอ่อนซ้อม
พันทอง
๒๓/๐๒/๕๖

[Moo Dum]

อันความรัก  หักใจ  ไม่บังคับ
ใครยอมรับ  กลับหนุน  ละมุนม่อม
ไม่ต้องย้ำ  ซ้ำซาก  ให้อยากยอม
คงฝืนตรอม  จอมขวัญ  จะฝันลวง

ไม่ใช่ยุ  ลุล่วง  บ่วงสวาท
มิบังอาจ  คาดคั้น  ฝันแดนสรวง
เนิ่นนานนัก  รักห่าง  ร้างคู่ควง
ปล่อยตามดวง  จวงจันทร์  ฝันคนเดียว

ใครจะเศร้า  เหงาใจ  ช่างใครเถิด
ใครจะเกิด  เชิดใคร  ไม่อยากเกี่ยว
มัวอ้อนวอน  งอนง้อ  ข้อปีนเกลียว
คงซีดเซียว  เสียวขยาด  ประสาทกิน

ขออวยชัย  ให้พร  สมรศรี
เป็นสุขดี  มิขื่นขม  สมถวิล
อยู่หอคอย  ลอยฟ้า  ไม่มาดิน
ไม่ยลยิน  บินหา  ศรัทธารัก

Moo Dum

 

[panthong.kh]

แม้บังคับ โคขืน ให้กลืนหญ้า
รังแต่หา ความทุกข์ มาซุกหนัก
แม้นไม่ชื่น อย่าเปรย เอ่ยคำทัก
มิได้รัก ไงเล่า จึงเศร้าตรม

เกิดกระแวง แคลงใจ ในไม่ช้า
ต้องเลิกลา กันไป ให้ขื่นขม
ถูกตราหน้า หญิงหม้าย ชายมิชม
หญิงปรารมภ์ ข่มจิต ใช่บิดบัง

ปลูกเรือนนั้น โบราณหนา ว่าเอาไว้
ให้ตามใจ ผู้อยู่ คู่ความหวัง
จึงดีแท้ แน่นัก มิหักพัง
รักจะยัง ยืนยง คงแสนนาน

ใช่ไม่อยาก มีคู่ พี่หมูเอ๋ย
ด้วยทรามเชย เคยพลาด ฟ้าฟาดผ่าน
จึงคิดหนัก รักอีกหน หม่นร้าวราน
ทรมาน เข้าแทรก จึงแยกแยะ

เป็นขี้ปาก ชาวบ้าน ย่านตลาด
พิศวาส อย่างไร ไม่ไหวแหละ
ตกเป็นข่าว ฉาวโฉ่ ว่าโง่แงะ
ทั้งอาแปะ อาม่า คงด่ายับ

ถึงอย่างไร ไม่ลืม ปลื้มยิ่งแท้
มีคนแคร์ แนะนำ คอยกำชับ
ด้วยยินดี ปรีดา อ้าแขนรับ
จะคอยปรับ แก้ไข ไม่ลดละ
พันทอง
๒๔/๐๒/๕๖

[Moo Dum]

ถีงว่าไง  ใจจม  อยู่หล่มเก่า
หลุมรักเศร้า  เน่าเฟะ  เละขยะ
ปลูกรักใหม่  ให้ดี  เสียทีนะ
มีรักซะ  จะหยุด  หงุดหงิดใจ

สาวพันทอง  น้องงาม  ทุกยามอยู่
ภมรหมู่  รู้กัน  ฝันอยู่ใกล้
สาวยังหวั่น  พรั่นทรวง  ลวงหทัย
หลุบดอกใบ  ไม่ผ่อน  ภมรชม

เลือกทางไหน  ใจสุข  ไม่ทุกข์โศก
ยืนสู้โลก  โชกโชน  ไม่โค่นล่ม
เลือกทางนั้น  ฝันหวาน  ผ่านระทม
หมดทุกข์ตรม  ขมใจ  เลือกไปเลย

จะมีคู่  หรืออยู่เดี่ยว  ไม่เกี่ยวข้อง
สุขยังก้อง  ร้องได้  ใช่ไหมเอ่ย
โลกสวยสด  งดงาม  ของทรามเชย
ยังคุ้นเคย  เผยวาด  ไม่ขาดตอน

ขอลาลับ  กลับก่อน  หยุดอ้อนสาว
ไปนับดาว  พราวเรียง  ที่เคียงหมอน
ไปห่มจันทร์  ฝันหวาน  ขานขับกลอน
ไปเกลือกนอน  ซ้อนทาง  ช้างเผือกงาม

Moo Dum

 

[panthong.kh]

ถึงอย่างไร ใจฉัน นั้นแน่แน่ว
ถึงจะแป้ว แห้วทาน มานห่ามห่าม
ยังรักโลภ โกรธหลง นะนงราม
มิใด้ทราม หยามหยัน ห้ำหั่นใคร

อันที่ใด มีรัก มักมีทุกข์
จึงขอลุก เดินจาก ซากรักใคร่
อยู่ครองขวัญ ฝันหด รันทดใจ
เนิ่นนานไป คงหาย คลายได้เอง

ถึงไม่มี คู่เคียง เลี้ยงตัวไหว
ถึงไม่มี คู่ใจ ได้นอนเขลง
ถึงปวดร้าว หนาวบ้าง ทางวังเวง
มิหวั่นเกรง หรอกหนอ ต่อแต่นี้

จะไม่ไขว่ คว้าเอา เข้ามาแนบ
จะไม่แอบ ซุกไว้ ใจเจ็บจี๋
จะไม่หวัง รักอื่น ขื่นฤดี
จะไม่มี รักแทรก มาแยกทรวง

ถึงลาลับ ดับหาย ใช่หมายฆ่า
ถึงจะล้า อ่อนจิต ยิ่งติดบ่วง
ถึงไม่กลับ ปล่อยเถิด เกิดแต่ดวง
ถึงจะห่วง ช่วงวัน ฝันอยากเจอ
พันทอง
๒๔/๐๒/๕๖