ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ฉันเคยมีพี่รักคอยทักถาม
และเอ่ยปรามยามฉันดื้อรั้นเสียง
มิใช่พี่ในไส้ก็ใกล้เคียง
มีทุ่มเถียงเหวี่ยงบ้างบางเวลา

จะเบื้องลึกเบื้องตื้นขมขื่นรู้
ความเป็นอยู่อย่างไรได้ฟันฝ่า
พบหนาวเหน็บเจ็บใดในอุรา
ที่ปรึกษาอย่างดีมีทางไป

หากเจ็บป่วยช่วยปลอบมอบความห่วง
มิขาดช่วงเหว่ว้าน้ำตาไหล
เพราะรู้ฉันอย่างดีมิมีใคร
จึงห่วงใยมากล้นบ่นประจำ

ทุกทุกเรื่องไม่เคยจะเอ่ยปด
เล่าบอกหมดไม่เว้นเรื่องเล่นขำ
ใครไหนมาลดเลี้ยวเกี้ยวถ้อยคำ
จะต้องนำบอกไปให้รับรู้

ไม่เคยคิดว่าใครที่ได้บอก
จะเป็นหอกทิ่มแทงแสลงหู
ความห่วงใยเริ่มถอยน้อยอณู
จะเป็นอยู่อย่างไรไม่ถามเลย

ทำตัวเงียบห่างหายเหมือนตายจาก
มีแต่ปากฉันนี้ที่เอื้อนเอ่ย
โทรศัพท์ถามไถ่ก็ไม่เคย
ทำเฉยเมยดั่งว่าแปลกหน้ากัน

 

"กานต์ฑิตา"
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[กังวาน]

ความสัมพันธ์วันนี้มีแปรเปลี่ยน
อยากจะเขียนเรื่องราวใหม่ให้ถูกฝัน
จากพี่น้องปองรักหนักเช่นกัน
เพราะฉะนั้นจำใจอาลัยลา

มิอาจอยู่ดูเธอมีที่รักใหม่
ด้วยหัวใจพลุ่งพล่านปรารถนา
ความรักบอกออกวจีที่สายตา
ทำอุราฉันสะอื้นขื่นขมทรวง

มิใช่โกรธโปรดเข้าใจแค่ไปจาก
คงลำบากถ้าทนอยู่จะดูห่วง
รักเธอมากเท่าใดไม่อยากลวง
ขออย่าทวงเรียกพี่ชาย...ตายไปแล้ว

       ---กังวาน---

[สมนึก นพ]

.....ฯลฯ.....
ทำตัวเงียบห่างหายเหมือนตายจาก
มีแต่ปากฉันนี้ที่เอื้อนเอ่ย
โทรศัพท์ถามไถ่ก็ไม่เคย
ทำเฉยเมยดั่งว่าแปลกหน้ากัน

 "กานต์ฑิตา"
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

ร้องหาพี่ เขากลับ ลับหนีหน้า
เหมือนดั่งว่า ตายจาก พรากไปนั่น
โทรศัพท์ ถามไถ่ หายไปพลัน
เคยหยอกล้อ เล่นกัน พาลเงียบไป

พรรณนา เป็นกลอน ถอนสะอื้น
คิดจะฟื้น ความหลัง ตั้งต้นใหม่
พี่คนนั้น อาจอยู่ ถิ่นแดนไกล
อาจเจ็บไข้ ล้มป่วย ด้วยโรคร้าย

อยากเสนอตัว แทนที่ พี่สำรอง
ดูแลน้อง อย่างดี มิแหนงหน่าย
ให้คำมั่น ว่าเป็น เช่นพี่ชาย
แทนที่พี่ ที่หาย รับไหมคุณ.

นพ

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

อ่านถ้อยคำจำนรรจ์ฉันซาบซึ้ง
คาดไม่ถึงจะมีพี่เกื้อหนุน
ช่วยทดแทนสำรองน้องเป็นบุญ
ความการุณย์แทนที่เป็นพี่ชาย

พี่ของฉันเสียอีกทำหลีกหลบ
มิอยากคบพบหน้ามาห่างหาย
มิสนใจใยดีดีหรือร้าย
อยู่หรือตายตัวฉันในวันนี้

คงรำคาญนานช้ามิกล้าเอ่ย
จึงหายเลยเงียบไปจงใจหนี
มิกล่าวคำอำลาและพาที
สาเหตุมีอย่างไรให้รู้ความ

คงจะหมดห่วงใยจากใจสิ้น
หยาดน้ำรินไหลพรากยากเกินห้าม
ความสัมพันธ์ฉันพี่ที่งดงาม
จะกี่ยามคำนึงซึ้งสัมพันธ์

ขอขอบคุณอุ่นเอื้อเผื่อแผ่ให้
ขอรับไว้ไม่ขัดศรัทธาฉัน
ขอใจจริงสิ่งดีมีให้กัน
ขอเท่านั้นฉันนี้ที่ต้องการ

 

"กานต์ฑิตา"
๑๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[สมนึก นพ]

กล่าวขอบคุณ น้ำใจ ไมตรีจิต
ไม่ปกปิด ตอบมา สัญญาผ่าน
เป็นพี่ชาย ดังปอง ของน้องกานต์
คอยประสาน เคียงใกล้ ให้ด้วยดี

ขอออกตัว เสียก่อน อย่าค่อนแคะ
คือแยกแยะ ออกห่าง วางวิถี
เรื่องส่วนตัว ซึ่งน้อง อาจต้องมี
เจอคนที่ ถูกใจ หมายคู่ครอง

ตัดสินใจ กันเอง อย่าเกรงนะ
เสียงจ๋าจ๊ะ คำหวาน ท่านทั้งสอง
คิดรักกัน ชอบกัน ตามครรลอง
สุขสมปอง พี่ได้ สบายใจ.

นพ

[ไพร พนาวัลย์]

............................................

ทำตัวเงียบห่างหายเหมือนตายจาก
มีแต่ปากฉันนี้ที่เอื้อนเอ่ย
โทรศัพท์ถามไถ่ก็ไม่เคย
ทำเฉยเมยดั่งว่าแปลกหน้ากัน

 

"กานต์ฑิตา"
๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

          

พี่คนนั้นคนไหนใครกันเอ่ย
ที่คุ้นเคยทรามวัยจนใจสั่น
ไยหลบลี้หนีหน้าไม่มายัน
ลืมสัมพันธ์ครั้งเก่าดั่งเงาจาง

เขาคงรู้ตัวดีไม่มีศักดิ์
ที่ประจักษ์เทียมทันจึงพลันห่าง
ต้องเจียมตัวเจียมใจจำไกลนาง
จึ่งต้องวางตัวตนดั่งคนไกล

“ไพร พนาวัลย์”