ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คอนพูธน]

เช้านี้ที่ลานเพลง

๏ จรดบรรจงแต้มจินต์ปิ่นคำปัก
ฝึกฉันทลักษณ์เคียงลานสานอักษร
ชวนรำพันฉลุพร้องถ่องสุนทร
เชิญบทกลอนขับกล่าว..พราวเรียงพราย

๏ บรรโลมกานท์เสนาะก้องฟ่องแห่งฝัน
มาด้วยกันสลัดกรร่อนพลางร่าย
ชูก้านช่อกิ่งเชิดเลิศคมลาย
ต่อเป็นสายพวงสร้อย..ร้อยวางริน

๏ ดอกแก้วหอมโชยห่มลมพาล่อง
นวลขาวผ่องงามผาดศาสตร์แห่งศิลป์
บางกลีบชอกอับโชคโบกลาบิน
ร่วงซบดินกลางดง..หลงจูบลักษณ์

๏ นกขมิ้นไพรเหลืองพร้อยคอยแว่วขาน
เสียงกังวานเหมือนว่าป่าช่วยปัก
ก่อนบินโผมองพฤกษ์นึกสวยนัก
สายลมทักพลางถาม..ยามเช้ายล

๏ แสงแดดอ่อนสาดอุ่นกรุ่นป่ากลิ่น
เพรงไผ่ยินหวานย่อมหอมทุกหน
พลันเมฆเลื่อนม่านไหลใดบัดดล
บรรดาฝนเทฟ้า..มาชอบไม้

๏ เถิดวาดหยาดพจียิ้มนิ่มฟังนุ่ม
จัดทรงพุ่มบนพานขานความไข
ชมอัศจรรย์บรรเจิดเทิดคงไทย
งามพลิ้วไหวเพลินวัทน์..ทัศน์คำทอง ๚ะ๛
                           คอนพูทน

กลบทเจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด ฉบับกลอน ๘ คำเช่น-งามพลิ้วไหวเพลินวัทน์ทัศน์คำทอง-ในแต่
ละวรรค กำหนดให้สัมผัสอักษร ๒ คู่ คือคำที่ ๓-๕ (ไหว-วัทน์) และคำที่ ๖-๘ (ทัศน์-ทอง)
สัมผัสสระ ๑ คู่ คือคำที่ ๕-๖ (วัทน์-ทัศน์) นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพ..ด้วยความขอบคุณ.

[ไร้นวล^^]

(ขอร่วมฝึกฝีมือด้วยคนครับท่าน)

๐แสงจันทราแจ่มทาบอาบอวลอ้อน
กล่อมฉันนอนคืนนี้สีสุกส่อง
หลับตาฝันบ่เฝื่อนเตือนใจตรอง
ถึงนวลน้องหนึ่งนั้นสัญญาซึ้ง

๐ฝันฉันกลับแข็งกร้าวร้าวรักร้อน
คอยจะกร่อนทรุดเกินเผินขาดผึง
คล้ายจะมีหมู่มารต้านใจตรึง
รักก็จึงเป็นเจ็บเล็บข่วนลง

๐จำใจตื่นลืมตาล้าเหลือหลาย
นี่หรือชายทนงเชื้อเสือพิษสง
จะมาตายก็แต่แชเชือนชง
หนึ่งอนงค์ผินหน้าลาร้างเลือน

๐โอ้ว่าดาวดูเด่นเร้นรักหรือ
ไยไม่ยื้อแสงยวนควรหยุดเคลื่อน
อันสัมพันธ์มันพร่องถ้องกระเทือน
จึงบิดเบือนแสงบังทั้งทุกข์ทึม
 

[สะเลเต]

องศารักหักร่วงทรวงเลยทรุด
เกินรั้งฉุดกระชาก..เขาเงียบขรึม
ความเย็นชาแสนช้ำเศร้านั่งซึม
ม่านหมอกครึ้มถึงคราว..ร้าวหนอรัก

ไร้หนทางห่างทิศคิดเป็นคู่
ไกลสุดกู่ยากก่อ..ทอใยถัก
ความสัมพันธ์เลือนพร่าท้าเข้าทัก
เจ็บยิ่งนักรักนี้...ทุ ก ข์ ร ะ ท ม

---สะเลเต---