ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เมื่อเริ่มต้นหม่นหมองร้องครวญคร่ำ
พิลาปร่ำย่ำหวังพังสลาย
ลางบอกเหตุเภทภัยใจกล้ำกราย
แต่ยังหมายป่ายเอาเงาวิมาน

ลืมความเหน็บเจ็บช้ำระกำสิ้น
เฝ้าถวิลกลิ่นรักจักหอมหวาน
ปล่อยหัวใจไม่ห้ามความต้องการ
กระหยิ่มซ่านพล่านทรวงดวงฤทัย

มโนภาพอาบอิ่มยิ้มแก้มปริ
ดั่งแรกผลิสิขามาลีใหม่
เหล่าภมรว่อนดมชมกลีบใบ
ก้านดอกไหวใจเทียบเปรียบมาลี

เห็นแต่ด้านหวานสุขทุกข์ไม่เห็น
ไอรักเย็นเป็นแนวแวววับสี
ใจฟูฟ่องผ่องสุขทุกนาที
ไม่เคยมีสีดำนำมาวาง

หวังเคียงคู่อยู่กันหรรษาจิต
มองข้ามฤทธิ์พิษมีที่มุมต่าง
มองแต่เราเหมาหมดงดงามทาง
ส่วนอีกข้างอย่างไรไม่เคยมอง

จนที่สุดจุดจบพบความเขลา
ที่ตัวเราเฝ้ากร่างอย่างผยอง
จุดเริ่มต้นหม่นช้ำคำคะนอง
รักจะครองปองหมายง่ายนักฤา?

 

"กานต์ฑิตา"
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[เนิน จำราย]

ที่เห็นอยู่ไม่ไกลทำไมถอย
ที่รอคอยน้อยใจทำไมหรือ
ที่เพิ่งก่อรอก่อนทำไมรื้อ
ที่ว่าดื้อดื้อจริงนะหญิง “ตา”

รักไม่ใช่ความเขลาไยเอาเทียบ
รักเรี่ยมเรียบไร้รั้นเถอะหรรษา
รักรินรดซดได้ไร้น้ำตา
รักเลอค่าใดใดทำไมท้อ
เนินฯ

[panthong.kh]

รักของฉัน พลันหนี ปีเดือนผ่าน
รักร้าวราน มานหด รันทดหนอ
รักไม่รื่น ฝืนจำ น้ำตาคลอ
รักฉันพอ แค่นี้ ไม่มีทาง

จะไม่รัก ใครเขา ให้เศร้าจิต
จะไม่คิด มีใหม่ ใจยังด่าง
จะอยู่เดียว เดี่ยวโดด ปลดระวาง
จะขอสร้าง คานทอง เลิกปองชาย
พันทอง
 

[เนิน จำราย]

รักไว้เถิดเลิศค่ายิ่งกว่าเพชร
รักสิ้นเสร็จสวยสมคมความหมาย
รักเกินทองเหนือทั่งตั้งเรียงราย
รักไม่สายจงมั่นนะพันฯนะ

                     เนินฯ

[panthong.kh]

นิยายรัก ของฉัน นั้นจบแล้ว
รักเปลี่ยแวว แนวเนา เช้าเย็นผละ
ไม่ตามติด ต่อเข้า เฉาจังจ๊ะ
นิ่งไว้ซะ ตอนนี้ อาจดีเอง

ไม่อยากเริ่ม ก่อรัก ให้หนักอก
เปรียบเข็นครก ขึ้นเขา เฝ้านอนเขลง
เปรียบนักมวย แขวนนวม อ่วมวังเวง
สุดแสนเซ็ง คานทอง จองทั้งปี
พันทอง

[choy]

เมื่อเริ่มต้นหม่นหมองร้องครวญคร่ำ
พิลาปร่ำย่ำหวังพังสลาย
ลางบอกเหตุเภทภัยใจกล้ำกราย
แต่ยังหมายป่ายเอาเงาวิมาน

ลืมความเหน็บเจ็บช้ำระกำสิ้น
เฝ้าถวิลกลิ่นรักจักหอมหวาน
ปล่อยหัวใจไม่ห้ามความต้องการ
กระหยิ่มซ่านพล่านทรวงดวงฤทัย

มโนภาพอาบอิ่มยิ้มแก้มปริ
ดั่งแรกผลิสิขามาลีใหม่
เหล่าภมรว่อนดมชมกลีบใบ
ก้านดอกไหวใจเทียบเปรียบมาลี

เห็นแต่ด้านหวานสุขทุกข์ไม่เห็น
ไอรักเย็นเป็นแนวแวววับสี
ใจฟูฟ่องผ่องสุขทุกนาที
ไม่เคยมีสีดำนำมาวาง

หวังเคียงคู่อยู่กันหรรษาจิต
มองข้ามฤทธิ์พิษมีที่มุมต่าง
มองแต่เราเหมาหมดงดงามทาง
ส่วนอีกข้างอย่างไรไม่เคยมอง

จนที่สุดจุดจบพบความเขลา
ที่ตัวเราเฝ้ากร่างอย่างผยอง
จุดเริ่มต้นหม่นช้ำคำคะนอง
รักจะครองปองหมายง่ายนักฤา?

 

"กานต์ฑิตา"
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

รักหอมงาม

หอมเอยหอมรักอุ่นหอมงาม
หอมอวลมิผ่อนจางอุ่นหอมรัก
หอมละไมอุ่นหอมละมุนนัก
หอมละเมียดพรักหอมรักนาง

หอมเอยรักหอมตรึงรวงจิต
หอมตราติดเนานานมิเลือนร้าง
หอมรักหอมยังอวลหอมมิผ่อนบาง
หอมใดเอยเทียบทางหอมความรัก

หอมใดเอยเทียมเท่าหอมเนื้อนวล
หอมตรลบเร้ารึงอวลจำหลัก
หอมจรุงรื่นกรุ่นกรายมาทายทัก
หอมอุ่นรักยังกรุ่นละมุนหอม

หอมรักเอยหอมงามยามรักสม
หอมภิรมย์ค่ำเช้าพะเน้าถนอม
หอมทั้งรูปหอมทั้งใจยามดมดอม
หอมรักหอมยิ่งผกาบุปผาสวรรค์

หอมรักเอยอย่าเช่นหม้อแกงลิง
หอมกลอกกลิ้งหมายประหาร
หอมร้ายเล่ห์, ใจฟาดฟัน
หอมอาสัญผลาญคร่าภมรแมลง

หอมรักเอยหวามหอมยวนเย้าใจ
หอมรักนั้นอย่าหอมร้ายใจกลัดแหนง
หอมเช่นหม้อแกงลิงตะแลงแกง
หอมร้ายแฝงผลาญคร่าประหารวายฯ


สนอง เสาทอง
9 กุมภาพันธ์ 56
อินทามระ 10