ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

วาระสุดท้าย

ถึงวาระสุดท้ายต้องตายจาก
สิ่งที่ฝากเหลือไว้ในทรากฝัง
คืออาดูรสูญศิลป์สิ้นพลัง
ทิ้งความหลังจากไปให้ไกลตา

ความอาทรร้อนรุ่มสุมไฟเดือด
จนแห้งเหือดมอดสนิทดังปิดฝา
ความทรงจำวันวานที่ผ่านมา
ก็ลบลาเลือนลางเหมือนร่างตน

ฉากชีวิตตอนจบเอาศพฝัง
ไปอยู่ยังพสุธาฟ้ามืดหม่น
กลายเป็นผีเดียวดายในฝูงคน
แม้อับจนหนทางจะย่างเผชิญ

ถึงวาระสุดท้ายต้องตายจาก
เหลือเพียงซากรันทดระหกระเหิน
สิ่งสุดท้ายกลายผันมันมากเกิน
ก็จะเดินโดดเดี่ยวแม้เปลี่ยวใจ

Orion264(มือขวา)
๗  กุมภาพันธุ์ ๒๕๕๖

[ไร้นวล^^]

๐มองทุกทิศทรรศนีย์หรือหรี่ร่อย
ก็เคียงคล้อยความคิดลิขิตไข
มองนภาว่าดำหรืออำไพ
อยู่ที่ใจจ้องจับประทับทวน

๐มองปัญหาว่ายากลำบากแก้
ในเนื้อแท้ทั้งเฮทั้งเสสรวล
เพียงฝอยฝุ่นขุ่นตาอย่าล้ารวน
วิเคราะห์ควรคลี่คลายสบายพลัน

๐ถิ่นเทวษวิกลว่าหม่นหมอง
แท้เพื่อนพ้องภักดิ์พิงให้อิงขวัญ
ว่าว้าเหว่เซซมระทมทัณฑ์
แท้จริงนั้นมวลมิตรสนิททรวง

[รพีกาญจน์]

สัมผัสคุณOrion264(มือขวา)

มัวไห้หวนทวนคำทำไมเล่า
มัวนั่งเศร้าหดหู่อยู่ไฉน
มัวกอดเข่าเจ่าจุกผูกอาลัย
มัวเสียใจใดดีมีขึ้นมา

อย่าได้โทษโกรธเวรเดนนรก
กรรมโกหกพิฆาตวาสนา
บาปเนื่องหนุนบุญบำมินำพา
ชี้เทวาปิดทางเบือนหมางเมิน

ก็สังคมซมชั่วเอาตัวรอด
ชอบฉอฉอดจาบจ้อป้อสรรเสริญ
ชาญแบ่งพรรคหักพวกซวกเผชิญ
สร้างจำเริญให้ตนบนซากพัง

หยุดพร่ำบ่นก่นด่าเชิดหน้าเถอะ
สลัดเปรอะเทียมแอกที่แบกหลัง
จะเปล่าเปลี่ยวเดียวดายท้ายชีวัง
ก็เหลือยังมีเงาเฝ้าตามตัว

รพีกาญจน์

มิสื่ออะไร เผ็ดส้มตำอ่ะครับ

 

[panthong.kh]

วาระสุดท้าย

ถึงวาระสุดท้ายต้องตายจาก
สิ่งที่ฝากเหลือไว้ในทรากฝัง
คืออาดูรสูญศิลป์สิ้นพลัง
ทิ้งความหลังจากไปให้ไกลตา

ความอาทรร้อนรุ่มสุมไฟเดือด
จนแห้งเหือดมอดสนิทดังปิดฝา
ความทรงจำวันวานที่ผ่านมา
ก็ลบลาเลือนลางเหมือนร่างตน

ฉากชีวิตตอนจบเอาศพฝัง
ไปอยู่ยังพสุธาฟ้ามืดหม่น
กลายเป็นผีเดียวดายในฝูงคน
แม้อับจนหนทางจะย่างเผชิญ

ถึงวาระสุดท้ายต้องตายจาก
เหลือเพียงซากรันทดระหกระเหิน
สิ่งสุดท้ายกลายผันมันมากเกิน
ก็จะเดินโดดเดี่ยวแม้เปลี่ยวใจ

Orion264(มือขวา)
๗  กุมภาพันธุ์ ๒๕๕๖

อย่าพึ่งจาก ได้ไหม ขอใจสู้
อย่าเป็นผู้ ยอมแพ้ ดวงแดไหว
พิจารณา หน่อยเถิด เปิดฤทัย
หากเคืองแค้น อันใด จงใคร่ครวญ

ยังอาทร วอนว่า อย่าลาจาก
เพื่อนหลายหลาก ฝากถ้อย คอยกำสรวล
เฝ้าตามต่อ กลอนกานท์ มานรัญจวน
อุราป่วน จิตปั่น ครั้นเธอไกล

ชีวิตยัง ไม่จบ ศพอย่านับ
ใจยังไม่ แตกดับ รีบปรับใหม่
ระยะทาง พิสูจน์ม้า ท่านว่าไว้
กาลเวลา นั้นไซร้ ใช้พิสูจน์คน
พันทอง
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ  สู้..สู้..จ้า
 

[..กุสุมา..]

ต่อพี่เขย..จ้าวรพีกาญจน์ เจ้าค่ะ

เผ็ดส้มตำควันดำออกตามหู
เป่าฟู่ฟู่ทำไมโผล่ท้ายหัว
ว้าย..ต้ายตายอะไรช่างน่ากลัว
เล่นท่านขรัวแทบตายวายชีวา

ท่องเอาไว้นะโมพุธทายะ
เผ็ดมากจะลงแดงแช่งหมู.X.มา
พริกสวนใครปลูกปดรดน้ำตา
เทวดาตนใดไหนเพาะพันธุ์

ส้มตำนี้สีลาว่ามันแปลก
ชิมคำแรกดุเด็ดเผ็ดมหันต์
ควันดำไหม้ท้ายทอยคอยประกัน
มันน่าฟันแม่ค้ามารวมจาน

 ..อะหยังมาเผ็ดแต้เผ็ดว่าตำบ่าโก้ยเตดไค้ชิมผ่อ..
 ..สีลา  นะหละปูน..
 

[พยัญเสมอ]

๐มองทุกทิศทรรศนีย์หรือหรี่ร่อย
ก็เคียงคล้อยความคิดลิขิตไข
มองนภาว่าดำหรืออำไพ
อยู่ที่ใจจ้องจับประทับทวน

๐มองปัญหาว่ายากลำบากแก้
ในเนื้อแท้ทั้งเฮทั้งเสสรวล
เพียงฝอยฝุ่นขุ่นตาอย่าล้ารวน
วิเคราะห์ควรคลี่คลายสบายพลัน

๐ถิ่นเทวษวิกลว่าหม่นหมอง
แท้เพื่อนพ้องภักดิ์พิงให้อิงขวัญ
ว่าว้าเหว่เซซมระทมทัณฑ์
แท้จริงนั้นมวลมิตรสนิททรวง

คนไม่ถูกกระทำไม่ช้ำจิต
มุมมองคิดดูรอบกายคล้ายแดนสรวง
ช่างสุขสันต์สวรรค์แท้ฉ่ำแดดวง
ทั้งหลายปวงล้วนมิตรสนิทตา

คนที่ถูกกระทำต้องช้ำจิต
ในความคิดมันจึงต่างอย่างซ้าย-ขวา
ทุกข์ระทมขมขื่นอื่นปรีดา
เพราะพูดคนละภาษาค่ามุมมอง

ใครไม่เกิดกับตนผลจึงต่าง
ก็เอ่ยอ้างว่าตัวไม่มัวหมอง
ฟ้ากระจ่างสว่างดีเป็นสีทอง
ที่ขาวผ่องอำไพไปทุกวัน

ต่อเมื่อเกิดกับตนผลจึงชัด
ถึงความสัตย์ที่มีต่างสีสัน
ขออวยชัยให้ท่านสุขทุกสิ่งอัน
เหมือนอยู่ในความฝันสวรรค์ภิรมย์

มือขวา

[ไพร พนาวัลย์]

          

วาระสุดท้ายยังไม่ถึง
อย่าพึ่งเคร่งเครียดจนขื่นขม
ศิลปะใดดีมีคนชม
คำคมปมผูกย่อมถูกใจ

เพียรสร้างผลงานเป็นทานเถิด
ประเสริฐของจริงที่ยิ่งใหญ่
มันสมองสองมือท่านคือใคร
ฝากให้ลูกหลานแห่งลานกลอน

เยาว์ชนรุ่นหลังอาจฝังจิต
มวลมิตรเข้าใจสิ่งใดหย่อน
ขอท่านมั่นคงในดงดอน
อย่าคลอนอย่าแคลนจงแน่นนาน

ค่าคนผลงานชำนาญแน่
เหลือบแลหยั่งรู้ผู้จัดจ้าน
ใจสู้อยู่ได้ไม่รำคาญ
เบิกบานในจิตลิขิตมนต์ 

“ไพร พนาวัลย์”

[รพีกาญจน์]

สัมผัสคุณOrion264(มือขวา)

จะขึ้นเหนือล่องใต้ไปอีสาน
จะร้อยย่านผ่านกลางจบทางไหน
จะหมื่นทุกข์สุขแสนด้าวแดนใด
บ้านกลอนไทยใครเทียบเปรียบเท่านา

เป็นศูนย์รวมนักกลอนกระฉ่อนชื่อ
ล้วนมากมือเก่าใหม่ใจแกร่งกล้า
ประถมวัยแรกรุ่นปูนชรา
ต่างเข้ามาร่ำเรียนเขียนกลอนกานท์

เราอยู่ด้วยช่วยกันฉันพี่น้อง
ถึงมิข้องสืบเชื้อสายเครือว่าน
ห่วงใยมิตรคิดถึงซึ้งดวงมาน
เช้าจดจารบ่ายคอยค่ำร้อยกรอง

หากพลาดพลั้งชั่งใจอภัยเถิด
อย่าเตลิดเปิดเปิงเถิงเศร้าหมอง
คนอยู่หลังนั่งช้ำน้ำตานอง
เราทั้งผองมิเลือนคือเพื่อนคุณ

 

รพีกาญจน์

สีลา ทำขนมเข่งให้ทาน อร่อยจัง

 

[พยัญเสมอ]

ขอขอบคุณ คุณรพีฯ ที่กรุณาให้ข้อคิดนะครับ
แต่ในฐานะเจ้าของกระทู้ผมขออนุญาตปิดกระทู้เลยละกัน
เพื่อให้นจบประเด็นสำหรับเรื่องนี้...........ผมคงไม่ต่อกลอนแล้วล่ะ