ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

นั่งแต่งกลอนอ้อนใครหมายเขมร
แต่ไม่เห็นมีใครจะให้หนา
เพียงสักหนึ่งคำเขมรลอยเด่นมา
เพื่อเป็นยาชูใจในบางวัน

คำเขมรขอได้ไหมกดให้หน่อย
อย่าให้คอยละเมอถึงเพ้อฝัน
อยากได้จังคำเขมรยากเย็นครัน
ให้อัดอั้นในอุราเจียนบ้าตาย

ช่างเหงาเงียบสิ้นดีดังผีสิง
หากขาดสิ่งคำเขมรเช่นใจหมาย
ถึงนักโพสต์ขั้นสุดยอดยังวอดวาย
ต้องสิ้นลายเมื่อเขมรไม่"เม้นท์"เอย


กระทู้นี้อยากได้เขมรมากๆ  อ่านแล้วกรุณาช่วยๆกันเขมรหน่อย  :230:

หมายเหตุ  คำเขมร=คำคอมเม้นท์

ไม่มีเรื่องอะไรจะแต่งแล้ว  คิดไม่ออก :206: :230:

[สุวรรณ]

ไม่ประสาคำเขมรนะเถรท่าน
ไร้คำให้วิจารณ์เกินกล่าวเอ่ย
สุดจะหาข้อคอมเม้นท์มาเปรียบเปรย
ขอนั่งเกยเอ่ยพม่าก็แล้วกัน


มิงกลาบาฉิน สวัสดีค่ะ
นำน้ำมาคารวะ ท่านหนึ่งขัน
คำเขมรแสนยากลำบากชีวัน
พม่านั้นมันกว่า ท่านลองดู

 เม้นท์แล้วค๊าบบ

[toshare]

กลอนหก

ขอเขมร ฤๅขอ คำฝรั่ง
นึกหวัง มากไป เพื่อนเอ๋ย
คำเขมร คำฝรั่ง โง่เอย
ข้าเคย แค่ไทย ที่เป็น

ข้ามัน ชาวบ้าน อ่านเขียน
นั่งเทียน บ่อยบ่อย คงเห็น
มั่วมั่ว โม้โม้ เยือกเย็น
เขาเข็น ขึ้นแท่น สบายองค์

[ไร้นวล^^]

กระผมนั้นเอะใจในคำถาม
ท่านซ่อนความคมคายในภาษณ์ผัง
ระดับท่านมือขวาฤๅจะพลั้ง
เหมือนแกล้งหยั่งศาสตร์ลักษณ์รักษาไทย

คำเขมรเน้นสระว่าเอแน่
มาต่อแต่สระเ-ะเอ๊ะสงสัย
คงเขมรเบนเสียงสำเนียงไทย
โปรดอภัยหากผิดอย่าคิดเคือง

ช่วงหลังนี้ท่านพี่นี้ขยัน
เห็นคอยกลั่นกลอนงามความกระเดื่อง
ผู้น้องย่อมยินดีเปรมปรีดิ์เนือง
ส่วนบางเรื่องข้าน้อยค่อยงดคำ
 

[saknun]

อยากได้คำเข มรไม่ยากฝากให้
ท่านสนใจ เสราะกราว=บ้านนอก
โตวนา=ไปไหน โตว=บางกอก
ที่ผมบอก ไปกรุงเทพ จูงกะสวัสดี

[toshare]

นั่งแต่งกลอน อ้อนใคร หมายเขมร
แต่ไม่เห็น มีใคร จะให้หนา
เพียงสักหนึ่ง คำเขมร ลอยเด่นมา
เพื่อเป็นยา ชูใจ ในบางวัน

คำเขมรขอ ได้ไหม กดให้หน่อย
อย่าให้คอย ละเมอ ถึงเพ้อฝัน
อยากได้จัง คำเขมร ยากเย็นครัน
ให้อัดอั้น ในอุรา เจียนบ้าตาย

ช่างเหงาเงียบ สิ้นดี ดังผีสิง
หากขาดสิ่ง คำเขมร เช่นใจหมาย
ถึงนักโพสต์ ขั้นสุดยอด ยังวอดวาย
ต้องสิ้นลาย เมื่อเขมร ไม่"เม้นท์"เอย

กลอนเก้า

ที่แต่งมา ประสงค์เป็น กลอนแปดแน่
คำเขมร หวังเธอแก้ สักวรรคหนา
วรรคที่ฉัน ใส่สีแดง แจงบอกมา
"สุด"บอกลา ลบทิ้งไป ใช่เปลี่ยนความ
 

[toshare]

กลอนเก้า

....กลอนสุภาพ ทุกประเภท เขาเน้นนัก
คำควรจัก ต้องตรงกัน ทุกวรรคหนา
สี่หกเจ็ด แปดเก้าคำ ตามตำรา
ขาดเหลือมา ลหุช่วย รับได้เอย

[พยัญเสมอ]

         ต้องขออภัยท่าน toshare  จริงๆครับ
เนื่องจากการแต่งกลอนแปด กับเก้านั้น ผมมักจะแต่งคละเคล้ากันไป เอาแน่นอนไม่ได้
สุดแล้วแต่ความเหมาะสมครับ   ไม่ได้ถือเป็นกฏตายตัวว่าต้องแปดล้วน หรือเก้าล้วน
ต้องขออภัยจริงๆครับที่กลอนผมไม่สุภาพ 
จริงๆผมเคยอ่านผ่านๆตาจากเว็บหนึ่ง เขาอธิบายความต่างระหว่างกลอนสุภาพ  กับกลอนเฉยๆ
ว่า  กลอนสุภาพนั้นต้องไม่ให้ปรากฏรูปวรรณยุกต์ในคำลงท้ายวรรคที่ ๒-๓-๔
ถ้าเกิดว่าปรากฎรูปวรรณท้ายวรรค อย่างเช่นวรรคที่ ๒  ใช้คำที่สะกดด้วยไม้เอก หรือไม้จัตวา ดังนี้ ก็จะเรียกว่ากลอนเฉยๆ(ไม่ใช่กลอนสุภาพ)
หรือการลงวรรณยุกต์ท้ายวรรคบ้าง เช่นลงท้ายวรรคที่ ๓-๔ ด้วยวรรณยุกโท พยัญชนะอักษรต่ำ  ที่ท่านเรียกว่า ละลอกคลื่น ละลอกฉลอง
ลงด้วยคำตายซึ่งไม่ค่อยนิยมกันบ้าง ก็จะเรียกกลอนพวกนี้ว่ากลอนตลาด
อันที่จริงแล้วถ้าจะแต่งให้เป็นแปดล้วน เก้าล้วนย่อมทำได้  แต่ถ้าทำไปแล้วใจความไม่ได้  ห้วนสั้นเกินไป
อ่านดูแล้วไม่เหมาะ  ก็มีแต่รูปแบบทางฉันทลักษณ์ที่สวยงาม  แต่ขาดความยืดหยุ่น   ขาดความมีชีวิตชีวา
ขาดความสวยงามทางภาษา   ผมมีคติประจำใจอย่างหนึ่งว่า"ฉันทลักษณ์พ่ายภาษา"  ไม่ทราบว่าท่าน toshare ฟังคำนี้แล้วมีความคิดเห็นอย่างไร
         อนึ่งการที่ผมไม่ได้ถือเป็นกฏตายตัวว่าต้องเป็นกลอนแปดล้วน เก้าล้วน  ก็เนื่องจากถือตามครูกลอนเก่าๆ
อาทิ สุนทรภู่  กลอนละครอย่างรามเกียรติ์  และบทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน  ซึ่งท่านจะมีคละเคล้าปะปนกันไปครับ
คิดว่าเราเดินตามครูก็ไม่น่าจะผิด


 

[toshare]

จริง ๆ แล้ว ผมคิดเห็นเช่นเดียวกันครับ

แต่หาเหตุ คำเขมร ให้ได้เท่านั้นแหละ 555

แรก ๆ จะ พูดประเด็นเรื่อง เขมร กับ เห็น แต่คนเก่ง ไร้นาม เขาแย่ง ซีนไป 555


พูดตรง ๆ ผมนะไม่ค่อยชอบ ติดอยู่กับรูปแบบใด ๆ จนงมงาย

(แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการแหกกฎ แบบไม่มีสติ ขาดปัญญานะ)

ผมเชื่อว่า พระสร้างให้มีสมอง เพื่อ "คิดเป็น"

คงเห็นนะว่า ผมเองพยายามฉีกแนว ให้หลุดจาก ๓ แนวใหญ่ ๆ ที่นิยมกัน

(แนวรักใคร่ แนวการเมือง แนวธรรมชาติ)

ขอบคุณมาก ๆ ครับ ที่เพื่อน ๆ ชาวบ้านกลอนไทยให้โอกาสเสมอมา

[พยัญเสมอ]

เอาใหม่



นั่งแต่งกลอนอ้อนใครหมายเขมร
แต่ไม่เหนมีใครจะให้หนา
เพียงสักหนึ่งคำเขมรลอยเด่นมา
เพื่อเป็นยาชูใจในบางวัน

คำเขมรขอได้ไหมกดให้หน่อย
อย่าให้คอยละเมอถึงเพ้อฝัน
อยากได้จังคำเขมรยากเย็นครัน
ให้อัดอั้นในอุราเจียนบ้าตาย

ช่างเหงาเงียบสิ้นดีดังผีสิง
หากขาดสิ่งคำเขมรเช่นใจหมาย
ถึงนักโพสต์ขั้นสุดยอดยังวอดวาย
ต้องสิ้นลายเมื่อเขมรไม่"เม้นท์"เอย

[panthong.kh]

จริง ๆ แล้ว ผมคิดเห็นเช่นเดียวกันครับ

แต่หาเหตุ คำเขมร ให้ได้เท่านั้นแหละ 555

แรก ๆ จะ พูดประเด็นเรื่อง เขมร กับ เห็น แต่คนเก่ง ไร้นาม เขาแย่ง ซีนไป 555


พูดตรง ๆ ผมนะไม่ค่อยชอบ ติดอยู่กับรูปแบบใด ๆ จนงมงาย

(แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับการแหกกฎ แบบไม่มีสติ ขาดปัญญานะ)

ผมเชื่อว่า พระสร้างให้มีสมอง เพื่อ "คิดเป็น"

คงเห็นนะว่า ผมเองพยายามฉีกแนว ให้หลุดจาก ๓ แนวใหญ่ ๆ ที่นิยมกัน

(แนวรักใคร่ แนวการเมือง แนวธรรมชาติ)

ขอบคุณมาก ๆ ครับ ที่เพื่อน ๆ ชาวบ้านกลอนไทยให้โอกาสเสมอมา

อันสมอง รอยหยัก มักมีน้อย
จึงไม่ค่อย คิดไร ให้ปวดหัว
แต่งสนุก ทุกวัน ไม่หวั่นกลัว
แต่งมั่วมั่ว บางครั้ง ยังมึนงง

สติสตังค์ ยังเหวอ เบลออยู่เรื่อย
จิตใจเฉื่อย เชื่องช้า พาไหลหลง
จึงโดนด่า หัวขี้เลื่อย เหนื่อยท้อลง
ได้แต่ปลง สังเวช เพราะเหตุนี้

ปัญญาที่ มีนั้น สั้นหางอึ่ง
คิดไม่ถึง จึงแต่ง ทุกแห่งนี่
แต่งกลอนรัก กลอนใคร่ ยังไม่ดี
ขืนแหวกแนว อีกที มีหวังตาย
พันทอง