ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

หวังเอาไว้ว่าคงจะสงสาร
ยื่นเป็นทานเลี้ยงใจให้กับฉัน
เวลาล่วงเลยผ่านเนิ่นนานวัน
ความหวังนั้นเลื่อนลอยลดน้อยลง

การกระทำเกี่ยวข้องที่มองเห็น
ตัวฉันเป็นคนง้อพะนอส่ง
เธอไม่เคยยื่นใจไปจำนง
ห่วงพะวงแต่น้อยที่คอยเธอ

ฉันเป็นฝ่ายติดต่อไม่ท้อล้า
ฉันด้านหน้าเอ่ยถามความเสมอ
ฉันน้อยใจไม่เผยเอ่ยพร่ำเพ้อ
ฉันออเออเธอไปไม่แสดง

เธอเคยรู้บ้างไหมหัวใจฉัน
ความบีบคั้นของเลือดแทบเหือดแห้ง
ความยืดหยุ่นหัวใจไร้เรี่ยวแรง
ฉันต้องแสร้งทุกด้านการกระทำ

ปั้นเสียงงามถามไถ่ไม่ออดอ้อน
ทั้งที่หมอนเปียกชื้นทุกคืนค่ำ
หัวใจครวญหวนไห้เธอใจดำ
หรือเป็นกรรมเคยสร้างระหว่างเรา

หวังเอาไว้ว่าคงจะจงรัก
เริ่มประจักษ์ชัดแจ้งแห่งความเขลา
เหมือนฉันเล่นวิ่งไล่หมายเจอเงา
วิ่งเหนื่อยเปล่าเงาหลบไม่พบเจอ



"กานต์ฑิตา"
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖

[สายใย]

 
อยากจะเป็น คนนั้น เธอฝันถึง
อยากเป็นหนึ่ง แนบใน ใจเสมอ
จงรู้ไว้ใจฉันเฝ้าฝันเพ้อ
คิดถึงเธอหวังชื่นทุกคินวัน

......

[รัตนาวดี]

...ถามใจเธอ แล้วยัง ก่อนสั่งรัก
ให้มาปัก ใจดวง ชอบห่วงฝัน
เธอรู้แน่ แก่ใจ  ในสัมพันธ์
รักจึงต้อง คงมั่น อย่าหวั่นพอ...

...แต่อยากรู้ จังเลย เมื่อเชยชื่น
ยามรักร้อย สะอื้น ขมขื่นหนอ
ฉันก็ถาม ใจยาม น้ำตาคลอ
บอกตัวเอง อย่าท้อ หากพอใจ...

...แต่รักตัว มัวเพ้อ จึงเผลอต้อง
เลือกคิดครอง ความรัก จักหมองไหม้
ถามตัวเอง ทุกครา  ว่าทำไม
พร้อมต้องซับ น้ำใส ไหลจากตา...

รัตนาวดี