ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[blues]

ฉันคงจะรักเธอได้เพียงเท่านี้
ได้เท่าที่ชายคนหนึ่งพึงมีให้
หมดแล้วซึ่งทั้งหมดของหัวใจ
คงไม่เหลือเผื่อแผ่ใครแม้ตัวเอง

ก็จะยอมทุกข์ทนหากรักท้อ
ไม่เพียงพอระทมให้ข่มเหง
ก็จะขอก้มหน้ารับใช้ไม่หวั่นเกรง
เพราะรักไม่เก่งเหมือนใครที่ให้เธอ

ฉันคงไม่ไปรักใครเขาได้อีก
ต้องหลบหลีกหัวใจไม่เสนอ
จึงเก็บซ่อนหัวใจไม่อยากเจอ
กับรักที่เพ้อเจ้อเธอเคยลวง

และเธอคงเป็นคนสุดท้ายที่ได้รัก
ที่ตระหนักด้วยใจอันใหญ่หลวง
และยิ่งใหญ่กว่าใครในทั้งปวง
ไม่เคยหวงให้ได้มาก...เท่าที่มี



Blues+

[รัตนาวดี]

...อย่ามัวคิด เหลวไหล ให้กลืนกล้ำ
ไม่อยากเห็น พี่พร่ำ น้ำตาปรี่
ยังคงเหมือน เดิมนะ จ๊ะคนดี
มิได้คิด หลีกลี้ หรือหนีไกล...

...ไยต้องแอบ หมองทุกข์ ยามสุขเหลือ
เราต้องเผื่อ อารมณ์ ข่มใจได้
อย่าตระหนัก รักเสีย เดี๋ยวเพลียใจ
แม้จะเก็บ ซ่อนใคร ไม่มืดมน...

...บอกแล้วว่า ให้มี เท่าที่ได้
และก็มี ห่วงไย ให้ทุกหน
ก็บอกแล้ว บ่อยครั้ง พี่ยังทน
โปรดอย่าบ่น ว่าหมอง น้องช้ำทรวง...

รัตนาวดี
 

[panthong.kh]

อย่าหลงรัก คนอื่น จักขื่นขม
จะตรอมตรม ข่มจิต คิดเป็นห่วง
หากวันใด เขาเมิน เกินกลลวง
คงเป็นช่วง เดียวดาย หน่ายลำเค็ญ

อย่าหลงไหล ได้ปลื้ม ดื่มด่ำนัก
เมื่อเขาผลัก ไสส่ง คงได้เห็น
จะหลบหลีก ลี้หาย ไม่วายเว้น
น้ำกระเซ็น ออกตา อุราร้าว

สมัยใหม่ ใจคน ปนเปยิ่ง
ชายรักหญิง หญิ่งรักชาย กระจายข่าว
ไปชิงรัก หักสวาท อาจถึงคราว
ทนเหน็บหนาว ไปก่อน อย่าร้อนทรวง
พันทอง
 

[กังวาน]

เท่าที่มีนี้เท่าไหร่ไหนลองพูด
เธอพิสูจน์ว่ารักฉันทุกวันห่วง
รักมากล้นค้นคำทำมาลวง
หนาวเหน็บทรวงยิ่งนักเมื่อรักเธอ

การล่อหลอกบอกคำหวานผ่านอักษร
และเว้าวอนด้วยสายตามาเสนอ
ริมฝีปากยากจะหลบเมื่อพบเจอ
ที่ปรนเปรอแปลบปร่ายิ่งกว่าใคร

ก็ตกหลุมทุ่มหมดมิปดหลอก
จะปลิ้นปลอกเปลืองเปล่าสักเท่าไหน
รู้ทั้งรู้อยู่สักวันฉันช้ำใจ
แต่ทำไมยอมอ่อนแอแพ้ทุกที

     ---กังวาน---

[khuadkao]

เท่าที่มีที่ที่เมาเหล้ามีพร้อม
ขวดนั้นย่อมอยู่ได้ในทุกที่
ขวดกับเหล้าเข้าใจกันได้ดี
เท่าที่มีที่ที่เมาเหล้ามีพร้อม

[blues]

...อย่ามัวคิด เหลวไหล ให้กลืนกล้ำ
ไม่อยากเห็น พี่พร่ำ น้ำตาปรี่
ยังคงเหมือน เดิมนะ จ๊ะคนดี
มิได้คิด หลีกลี้ หรือหนีไกล...

...ไยต้องแอบ หมองทุกข์ ยามสุขเหลือ
เราต้องเผื่อ อารมณ์ ข่มใจได้
อย่าตระหนัก รักเสีย เดี๋ยวเพลียใจ
แม้จะเก็บ ซ่อนใคร ไม่มืดมน...

...บอกแล้วว่า ให้มี เท่าที่ได้
และก็มี ห่วงไย ให้ทุกหน
ก็บอกแล้ว บ่อยครั้ง พี่ยังทน
โปรดอย่าบ่น ว่าหมอง น้องช้ำทรวง...

รัตนาวดี
 

ก็เพราะคงรักมากไปนะคนดี
และไม่เคยมีใครให้ห่วงหวง
ใช้ชีวิตลอยไกลไปตามดวง
มาตกบ่วงหัวใจให้รักเธอ

มาสะท้อนความอ่อนแอเพราะแพ้รัก
อยากจะผลักใจตัวเองก็เกรงเผลอ
ยากจะเปลี่ยนตัวเองเมื่อพบเจอ
ทำได้ก็เพียงพร่ำเพ้อไปวัน วัน

อยากจะรักเธอให้มากไปกว่านี้
แต่มันหมดแล้วชีวีที่เหหัน
หวังว่าเธอจะมองหน้ามารักกัน
ร่วมสร้างฝันของเราให้เป็นจริง



Blues+

[blues]

อย่าหลงรัก คนอื่น จักขื่นขม
จะตรอมตรม ข่มจิต คิดเป็นห่วง
หากวันใด เขาเมิน เกินกลลวง
คงเป็นช่วง เดียวดาย หน่ายลำเค็ญ

อย่าหลงไหล ได้ปลื้ม ดื่มด่ำนัก
เมื่อเขาผลัก ไสส่ง คงได้เห็น
จะหลบหลีก ลี้หาย ไม่วายเว้น
น้ำกระเซ็น ออกตา อุราร้าว

สมัยใหม่ ใจคน ปนเปยิ่ง
ชายรักหญิง หญิ่งรักชาย กระจายข่าว
ไปชิงรัก หักสวาท อาจถึงคราว
ทนเหน็บหนาว ไปก่อน อย่าร้อนทรวง
พันทอง
 
เมื่อความเหงาเผาร้อนทรวงให้ห่วงหา
อยู่กับวันเวลาของเธอเพ้อใหญ่หลวง
ไม่เคยเข็ดในรักที่มักลวง
แม้จะล่วงเวลามานานวัน

เฝ้าคิดถึงแต่เธอพร่ำเพ้อหา
นองน้ำตาทุกคืนฝืนหลับฝัน
หวังทุกคืนยามตื่นมาเราเจอกัน
มันก็มีอยู่เท่านั้น ฝันไม่จริง

รักเธอหมดของหัวใจที่ให้แล้ว
ก็ไม่แคล้วให้ผิดหวังพังทุกสิ่ง
หมอนเคยหนุนอุ่นในรักพักพึ่งพิง
เธอเป็นสิ่ง ยิ่งกว่ารัก มากกว่าใคร



Blues+

[saknun]

ได้อารมณ์ ขอชม ว่าผมชอบ
จะขอมอบ คะแนน แฟนพรุ่งนี้
วันนี้ใช้  หมดสิทธิ์  มิตรคนดี
กลอนอารณ์ อย่างนี้ มีอีกไหม

อ่านที่ไร เห็นภาพ ประกอบศิลป์
สมองจินตน์ เหตุการณ์ มานหวั่นไหว
เหมือนกับว่า ตัวเรา ล่องลอยไป
น่าสนใจ มุขดี ที่รอคอย

[D]

ฯลฯ

และเธอคงเป็นคนสุดท้ายที่ได้รัก
ที่ตระหนักด้วยใจอันใหญ่หลวง
และยิ่งใหญ่กว่าใครในทั้งปวง
ไม่เคยหวงให้ได้มาก...เท่าที่มี



Blues+

มิต้องเริ่ม เพิ่มเติม คงเดิมไว้
อย่าหวั่นไหว ใจหนอ ขอคงที่
หากพี่ลด หมดเยื่อ เอื้อปรานี
ดวงฤดี นี้คง ต้องหลงทาง

สองดวงจิต ชิดใกล้ ไม่เคยท้อ
เฝ้าพะนอ คลอเคียง มิเลี่ยงห่าง
ขออย่ามี สักวัน นั้นจืดจาง
ใจมอบวาง กลางทรวง ลึกห้วงแด

ในทุกที่ มีเธอ เสมอเหมือน
ดาวลอยเลื่อน เคลื่อนหวง ห่วงไขแข
ดั่งอาทิตย์ มิตรจันทร์ มิผันแปร
ปลาติดแห แน่นัก รักมิคลาย

"ดิน"

[Shumbala]

ทอดเรือนร่างกลางนทีที่ไหลเรื่อย
ลอกไคลคราบหนักเหนื่อยจนเปลือยปล่อย
ชำระความขมขื่นวันคืนคอย
ลบร่องรอยบอบช้ำก่อนร่ำลา

เพียงร่างกายวิญญาณ ณ.ธารหลาก
ปรารถนา-เลือนจากในซากล้า
ใจว่างเปล่าล่องผ่านกาลเวลา
หยัดยืนฝ่าวันพรุ่งอีกรุ่งราง

******

+สัมผัสคุณsaknunครับผม+

[blues]

มิต้องเริ่ม เพิ่มเติม คงเดิมไว้
อย่าหวั่นไหว ใจหนอ ขอคงที่
หากพี่ลด หมดเยื่อ เอื้อปรานี
ดวงฤดี นี้คง ต้องหลงทาง

สองดวงจิต ชิดใกล้ ไม่เคยท้อ
เฝ้าพะนอ คลอเคียง มิเลี่ยงห่าง
ขออย่ามี สักวัน นั้นจืดจาง
ใจมอบวาง กลางทรวง ลึกห้วงแด

ในทุกที่ มีเธอ เสมอเหมือน
ดาวลอยเลื่อน เคลื่อนหวง ห่วงไขแข
ดั่งอาทิตย์ มิตรจันทร์ มิผันแปร
ปลาติดแห แน่นัก รักมิคลาย

"ดิน"

ในครั้งแรกที่ได้รู้จักเธอ
ให้พร่ำเพ้อถึงเธออยู่ไม่หาย
เมื่อนานวันมันก็ได้กลับกลาย
รู้สึกตรึงใจมิวายอยากได้เจอกัน

เธอเหมือนแสงทองของอาทิตย์ส่อง
ให้จับจ้องแลมองเหมือนต้องฝัน
สำคัญดั่งอาทิตย์และสวยงามดั่งดวงจันทร์
แม้สักวัน ก็ไม่อาจขาดเธอไป

รักหมดใจให้แก้วตาหาใดเทียบ
อย่าได้เปรียบกับเพชรงามน้ำสดใส
มันมิอาจเปรียบกับเธอด้วยน้ำใจ
และความรักที่ยิ่งใหญ่...ที่ให้กัน



Blues+