ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โยรุ]

เธอดูเปลี่ยนไปเยอะนะ
..ตัวสูงขึ้นมากเชียวล่ะ..ถ้าเทียบกะเมื่อก่อนโน้น
จอนที่ข้างแก้มเป็นไรเขียวครึ้ม..คงวุ่นอยู่กับ mechanism จนไม่มีเวลาโกน
แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้เหมือนเดิมคือกระแสความอ่อนโยน.. ที่เธอไม่เคยเปลี่ยนไป

ที่เราไม่ได้เจอกัน..มันกี่ปีแล้วนะ?..
..เธอ..พ่อหนุ่มวิศวะ..ก็คงจำไม่ค่อยได้
ขอบคุณอดีตหัวหน้าห้อง..นัดรวมรุ่นมาฉลองที่ร้านตี๋หม้อไฟ
ทำให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ครึ้มอกครึ้มใจ.. กว่าหลายๆปีใหม่ที่ผ่านมา

หากเป็นหลายปีก่อนนี้..สภาพหัวใจฉันคงไม่สู้ดีนัก
ที่เธอมีเพื่อนสาวพยาบาลน่ารัก..ขนาบที่เก้าอี้ขวา
แต่เมื่อฉันเรียนรู้การยอมรับ.. ผนวกกับอานุภาพแห่งกาลเวลา
ผลึกความคิดอ่านประกาศแก่หัวใจว่า..เธอคือ..คุณค่าที่ฉันยังไม่คู่ควร

ศีล จาคะ ศรัทธา ปัญญา
..ฉันไม่อาจจะรักษาอย่างเธอ..ได้ครบถ้วน
วิถีเธอ..วิถีฉัน.. มันเหมือนหนังคนละม้วน
หากวันนั้นเรารีบด่วน.. ก็อาจถูกตรึงกับตรวนแห่งความไม่ลงรอย


สุภาพบุรุษ..ที่ฉันไม่ควรปรารถนา
ตั้งแต่ที่เราไม่ได้เจอหน้า.. ฉันคิดถึงเธอนะ..วันละนิดหน่อย
เธอคือพระเอกเสมอมา.. และตลอดไปไม่ว่าจะปีที่กี่ร้อย
กลับบ้านคืนนั้นฉันพกความหวังน้อยๆ ..พร้อมเริ่มต้นการรอคอยอีกครั้งนึง

...
สาวพาณิชย์สิทธิ์น้อย

[สุวรรณ]

ปี หนึ่ง-เก้า-เก้า-ศูนย์ ตอนฉันเพิ่งเริ่มรู้จัก
วงการนักเตะลูกหนัง
ฉันแอบปลื้มเธออย่างจริงจัง
เก็บภาพทุกภาพที่มีเธอใส่กะเป๋าตังค์จนเต็ม

เธอ --You always be my hero--
นาม  Paolo Maldini พาใจนี้ให้สุขเกษม
แมชทุกแมชคราวเมื่อเธออยู่ในเกมส์
ทำเอาฉันอิ่มเอมหัวใจทุกทีที่ได้เจอ

แม้กาลเวลาผ่านมานานแล้ว
ก็ยังเฝ้าเกาะแกวตามเธออยู่เสมอ
ยามถึงวานวัน กับการอำลาวงการลูกหนังของเธอ
ทำฉันน้ำตาเอ่อ เมื่อเธอจากไป

แต่เธอยังคงเป็นฮีโรของฉัน
นิจนิรันดร์ไม่เปลี่ยนไปไหน
ทุกอณูของหัวใจ
ฉันขอมอบไว้เพียงเธอไม่เปลี่ยนแปลง

[นานะ]

สั ป ด า ห์ แ ล้ ว สั ป ด า ห์ เ ล่ า ที่ เ ฝ้ า ค อ ย
ปราศจากถ้อยคำแห่งความคิดถึง
รูปถ่ายซึ่งซ่อนไว้ในสุดของกระเป๋าสตางค์...รอยยิ้มของคนในรูปใบนั้นยังตราตรึง
ถ่ายด้วยกันตอนปีหนึ่ง  ดำ ร ง อ ยู่ ใ น ค ว า ม คิ ด ถึ ง เ ช่ น ทุ ก วั น

เสมือนรอยยิ้มเรียบง่ายนั้นยังหายใจอยู่ข้างข้าง
ทั้งที่เป็นเพียงจิตรกรรมซึ่งถูกสร้างจากความใฝ่ฝัน
บนพื้นผิวดาวเคราะห์สีน้ำเงิน   เ ร า ต่ า ง เ ป็ น ส่ ว น เ กิ น ข อ ง กั น แ ล ะ กั น
ม้าหินข้างตึกคณะสถานที่พบปะสังสรรค์...นิสิตรุ่นใหม่นั่ง  แ  ท น ที่ ฉั น แ ล ะ เ ธ อ

ในระยิบแดดผลิดอกนอกประตูรั้วมหาวิทยาลัย
หลายปีที่เสียงสนทนายังก้องดังในหทัย..ผู้ผูกใจรอคอยเสมอ
ไหล่กว้างซึ่งอาสาบังแดดให้ในวันแรกที่เจอ
กลิ่นกายคล้ายดอกลาเวนเดอร์...ใจดวงหนึ่งหมุนรอบใจเธอ  โ ด ย ไ ร้ ข้ อ แ ม้

ค ว า ม รั ก   ราวรูปสลักบนผนังวิหารโบราณหลังเก่าคร่ำ
ฉันจึงมิปรารถนาลบเธอจากความทรงจำครั้งเก่าแก่
แม้แรงโน้มเหนี่ยวแห่งฝันกระชากฉัน...จนกระทั่งพลัดหลงจากอ้อมกอดของเธอที่เคยดูแล
ท่ามกลางความผันแปร ฉั น มี รู ป เ ธ อ เ ป็ น แ ร ง ใ จ

๒ ๕ ๕ ๔   ค รั้ ง สุ ด ท้ า ย ที่ บั ง เ อิ ญ ไ ด้ พ บ
ฉันกลับเป็นฝ่ายเลี่ยงหลบ...ทั้งที่รอคอยการพบกันครั้งใหม่
ข อ บ คุ ณ   ที่วันนั้นเธอเป็นฝ่ายเดินเข้ามาทักและมอบรอยยิ้มละไม
มิ ไ ด้ บั น ทึ ก ฉั น ไ ว้ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ ที่ ต า ย ไ ป  เหมือนที่เข้าใจตลอดมา.






ขอบคุณรูปภาพจาก Kagaya

[my smile]

สบสายตา.. .ในฐานะ ค น รู้ จั ก.เมื่อพบกัน
ความรู้สึกในวันนั้น. ..ฉันยังนึกหวั่น..ในประเด็นที่ว่า
ใครกันน่ะ..ที่เป็นคนเริ่มจดจ้อง.สบสายตา
ส่งยิ้มกลับไปกลับมา.ประมาณว่า.เ ข้ า ใ จ ซึ่งกันและกัน

เคยส่งซิก. ..แ ก ล้ ง เ พื่ อ น ในห้อง
เคยลอกการบ้าน แอบลอกข้อสอบ..แล้วถูกทำโทษกันทั้งสอง.เขากับฉัน
เคยนั่งใต้ต้นไม้. ..เขาดีดกีตาร์.แล้วเราก็อัมเพลง.ไปพร้อมกัน
เคย จั บ มื อ .แล้ววิ่งฝ่าไฟแดง .จนรถบนถนนพัลวัน.. . ชุลมุน

เรียกว่าเพื่อนคนสนิท .. .คนบ้านใกล้
ใกล้จนแอบหวังไปไกล .. .หั ว ใ จ ล่ อ ง ล อ ย อยู่ในวิมาน. ..กลุ่มปุยนุ่น
พบครั้งอีกครั้ง. หลังจากเขาย้ายไปเรียนที่อื่น.จากการได้รับเงินทุน
นับเวลาโลกใบคุ้น.เมื่อไหร่จะเวียนเวียน หมุนหมุน. ให้ พ บ . กั น สักที
 


และแล้ว. . .ก็ เ จ อ ะ .กันจนได้
ท่าทางเปลี่ยนไปจากวันนั้น . .เขาเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากในวันนี้ .. .
จำ ฉั น ไ ด้ รึ เ ป ล่ า . ..ทำไมการทายทักเหมือนคนทั่วไป .. .ฉันคงอยู่ในฐานะคนรู้จักแล้วล่ะสิ
การกลับมาของเพื่อนเก่าในความทรงจำครั้งนี้ . .ป ฎิ เ สธ ไ ม่ ไ ด้ เ ล ย ว่ า ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ดี ..ไม่เคยหมดไป



เสียใจ จำกันไม่ได้. .. 

[blues]

<a href="http://www.youtube.com/v/koJlIGDImiU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/koJlIGDImiU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ผ่านวันเวลาที่ว่างเปล่า
กับกลางคืนที่เปลี่ยวเหงา เศร้าเหลือหลาย
ใยเธอจึงทิ้งฉัน ปล่อยความฝัน ได้อย่างง่ายดาย
แต่ก็ยังคิดถึงเธออยู่ไม่หาย เหมือนฮีโร่ไม่มีวันตาย ไปจากหัวใจ

อยากพบเธออีกครั้ง ฮีโร่ของฉัน
เหนื่อยไหมกับวันวัน ไม่ค่อยว่างทางสดใส
การช่วยเหลือผู้อื่น ด้วยการเป็นคนในหัวใจ
คงมีให้ช่วยอีกมากมาย ส่วนฉันคงเป็นผู้ร้าย ในใจเธอ

 

Blues+

[khuadkao]

เธอดูเปลี่ยนไปเยอะนะ
..ตัวสูงขึ้นมากเชียวล่ะ..ถ้าเทียบกะเมื่อก่อนโน้น
จอนที่ข้างแก้มเป็นไรเขียวครึ้ม..คงวุ่นอยู่กับ mechanism จนไม่มีเวลาโกน
แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้เหมือนเดิมคือกระแสความอ่อนโยน.. ที่เธอไม่เคยเปลี่ยนไป

ที่เราไม่ได้เจอกัน..มันกี่ปีแล้วนะ?..
..เธอ..พ่อหนุ่มวิศวะ..ก็คงจำไม่ค่อยได้
ขอบคุณอดีตหัวหน้าห้อง..นัดรวมรุ่นมาฉลองที่ร้านตี๋หม้อไฟ
ทำให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ครึ้มอกครึ้มใจ.. กว่าหลายๆปีใหม่ที่ผ่านมา

หากเป็นหลายปีก่อนนี้..สภาพหัวใจฉันคงไม่สู้ดีนัก
ที่เธอมีเพื่อนสาวพยาบาลน่ารัก..ขนาบที่เก้าอี้ขวา
แต่เมื่อฉันเรียนรู้การยอมรับ.. ผนวกกับอานุภาพแห่งกาลเวลา
ผลึกความคิดอ่านประกาศแก่หัวใจว่า..เธอคือ..คุณค่าที่ฉันยังไม่คู่ควร

ศีล จาคะ ศรัทธา ปัญญา
..ฉันไม่อาจจะรักษาอย่างเธอ..ได้ครบถ้วน
วิถีเธอ..วิถีฉัน.. มันเหมือนหนังคนละม้วน
หากวันนั้นเรารีบด่วน.. ก็อาจถูกตรึงกับตรวนแห่งความไม่ลงรอย


สุภาพบุรุษ..ที่ฉันไม่ควรปรารถนา
ตั้งแต่ที่เราไม่ได้เจอหน้า.. ฉันคิดถึงเธอนะ..วันละนิดหน่อย
เธอคือพระเอกเสมอมา.. และตลอดไปไม่ว่าจะปีที่กี่ร้อย
กลับบ้านคืนนั้นฉันพกความหวังน้อยๆ ..พร้อมเริ่มต้นการรอคอยอีกครั้งนึง

...
สาวพาณิชย์สิทธิ์น้อย

เขาไม่มาช่างเขาขวดเก่าอยู่
พร้อมรักและเอ็นดูโยรุได้
เขาไม่มาหาบ้างช่างปะไร
ขวดเก่ามอบรักให้เอาไปแทน

ขวดไม่เคยรักใครง่ายง่ายหรอก
รักที่บอกออกจากใจไม่หวงแหน
เพียงโยรุรับรักไว้ไม่ดูแคลน
เราคงแสนรักกันนิรันดร์ไป

[khuadkao]

ปี หนึ่ง-เก้า-เก้า-ศูนย์ ตอนฉันเพิ่งเริ่มรู้จัก
วงการนักเตะลูกหนัง
ฉันแอบปลื้มเธออย่างจริงจัง
เก็บภาพทุกภาพที่มีเธอใส่กะเป๋าตังค์จนเต็ม

เธอ --You always be my hero--
นาม  Paolo Maldini พาใจนี้ให้สุขเกษม
แมชทุกแมชคราวเมื่อเธออยู่ในเกมส์
ทำเอาฉันอิ่มเอมหัวใจทุกทีที่ได้เจอ

แม้กาลเวลาผ่านมานานแล้ว
ก็ยังเฝ้าเกาะแกวตามเธออยู่เสมอ
ยามถึงวานวัน กับการอำลาวงการลูกหนังของเธอ
ทำฉันน้ำตาเอ่อ เมื่อเธอจากไป

แต่เธอยังคงเป็นฮีโรของฉัน
นิจนิรันดร์ไม่เปลี่ยนไปไหน
ทุกอณูของหัวใจ
ฉันขอมอบไว้เพียงเธอไม่เปลี่ยนแปลง

ยอดเยี่ยมในใจนี้คือ "ซีดาน"
หัวกบาลโขกหน้าอกแทนชกส่ง
ลีลาบอลแพรวพราวเท้ามั่นคง
บอลบรรจงเลี้ยงเชิงเริงระบำ

อีก "รอยคีน" ใจพร้อมไม่ยอมแพ้
ครองบอลแน่นอนใจใครอย่าย่ำ
เจ็บต้องเอาคืนหมดเพราะจดจำ
หากใครทำเจ็บเข้าต้องเอาคืน

แต่ที่ชอบอักโข "ชิโนล่า"
หล่อเกินกว่าดาราที่ไหนอื่น (ผมไม่ใช่เกย์นะ)
บอลจากปีกฉีกเข้ากลางอย่างกลมกลืน
เล่นครึกครื้นดั่งเช่น "เคนเชลสกี้"

[แป้งน้ำ]

ใคร ~ ใครเค้าคลั่งดารา ~ นักร้อง
ส่วนเราติดโปสเตอร์พี่ม่อนเต็มห้อง . .. จนโดนเพื่อนล้อ
คนอื่นเค้าพกรูปแฟนติดกระเป๋า ~ ชอบหาว่าเราบ้าบอ
ก็เรามองว่าพี่ม่อนหล่อ .. . พกรูปเดียวไม่พอ . . เลยติดกระเป๋าไว้หลายใบ

ไม่รู้ทำไม? . .. ชอบหาว่าเราเพ้อเจ้อ
แค่บ่นว่าอยากได้ประตูวิเศษกับคอปเตอร์ไม้ไผ่
คนอื่นเค้าปลื้มดาราเกาหลี ~ มีนักฟุตบอลที่คลั่งไคล้
แล้วมันแปลกตรงไหน . .. ที่เรามีพี่ม่อนเป็นขวัญใจ . . ตลอดกาล

ทั้งหมดของหัวใจ . .. เรายกให้พี่ม่อนเป็นที่หนึ่ง
ใครรู้เข้าก็มักทำหน้าตกตะลึง . .. แล้วหัวเราะกันสนุกสนาน
ก็พี่ม่อนมีของวิเศษมากมาย ~ สร้างรอยยิ้มให้ผู้คนเบิกบาน
ไม่ต้องไต่กำแพงไต่ฝาบ้าน . .. หรือว่าเบ่งพลังกอบกู้จักรวาล .. . ก็แมน!! ~*

[สายใย]

 
ยังจำ วีรบุรุษ ของเธอได้   (ถึงฉันจะไม่อยากรู้)
ก็เพราะว่าเธอจะคอยจ้องดู    (ถึงเขาจะมาดึกแสน)
แหมก็มันอิจฉา นี่นา (เกรงเธอจะคว้าเขามาแทน)
ฉันก็เลยหลงเป็นแฟน คนชื่อหม่ำสามช่า (เพราะว่าต้องคอยดูทุกวัน ...อ้ะดิ้ )


......

[ฌลา]

...ภาพวันเก่าเมื่อตอนนั้น...
เพิ่งรู้สึกว่ามันนาน...เมื่อพบเธอวันนี้
เปลี่ยนไปเยอะนะ...ดูดีขึ้นเชียวล่ะ...คนดี
คิดถึงกันบ้างไหมตอนนี้...จำได้ไหมมีคนที่...แอบมอง..

...เป็นเพียงคำถาม...ในใจ...
และไม่อาจถามเธอไป...ตามที่หัวใจเรียกร้อง...
ที่ผ่านมาเป็นอย่างไร...ตอนนี้ฉันก็ยังคงทำได้...แค่มอง
ไม่อาจเป็นเจ้าของ...ทำได้แค่จับจอง....ในใจ..