ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

ได้ดื่มด่ำธรรมชาติสะอาดใส
ดีกว่าไปเที่ยวผับรับแสงสี
ยินสำเนียงเสียงป่าและวารี
สุขกว่าฟังดนตรีที่ศิวิไลซ์

เราทำงานแปดชั่วโมงโกงชีวิต  
เพราะยึดติดเงินตราว่ายิ่งใหญ่
ลืมชีวิตธรรมชาติขาดหายไป
รู้สึกตัวเมื่อหมดไฟสู่วัยชรา

จึงต้องมีธรรมมะมาช่วยชี้
มองชีวีให้เป็นเห็นคุณค่า
เกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดา
ธรรมชาตินานาน่าภิรมย์

ธรรมมะกับธรรมชาติไม่อาจแยก
มักสอดแทรกสอนใจได้เหมาะสม
ผู้ตื่นรู้จึงเข้าใจไม่โง่งม
ได้ชื่นชมชีวิตว่างดงาม..

 

[panthong.kh]

ได้ดื่มด่ำ มวยไทย ใจสุขี
กลองรัวถี่ ปี่เชิด เกิดวาบหวาม
ทั้งโดนศอก โดนเข่า เข้าที่กราม
หิ่งห้อยตาม เป็นแถว แววแพ้ทาง

มองพี่เลี้ยง ข้างเวที ชี้นิ้วใส่
ตะโกนให้ สู้ต่อย อย่าถอยห่าง
บอกฮุคขวา ฮุคซ้าย ชายตาพลาง
โดนเขาง้าง หมัดสั่ง นั่งทั้งยืน

ใจเต็มร้อย เหลือสิบ เจ็บชิบหาย
กระสอบทราย ให้เขา เศร้าใจฝืน
เถรกวาดลาน อีกที หนีกล้ำกลืน
ตกใจตื่น ฟื้นที ที่โรงบาล
พันทอง
ขอต่อฉีกแนวนะค่ะ

[ไพร พนาวัลย์]

      

กลับมาอยู่บ้านนอกไม่อยู่นิ่ง
สุขใจจริงชาวดินเข้าถิ่นฐาน
ปลูกต้นไม้ใบหญ้าดีกว่างาน
ที่ซมซานทำมาห้าสิบปี 

อยู่กับสิ่งแวดล้อมที่พร้อมหน้า
ไร้มารยาสาไถยสุขใจที่
ตามประสาบ้านนอกแหน,จอก,มี
ล้วนของฟรีดีจังไกลวังเวียง

ไม่ต้องรีบต้องร้อนนอนตื่นสาย
ตามสบายสายโด่งไม่ส่งเสียง
บ้านไม่เช่าข้าวไม่ซื้อคือพอเพียง
คนข้างเคียงนั่งค้อนตอนเล่นคอม.

เสียงวิหคนกไพร,ทั้งไก่ขัน
ดั่งประชันบทเพลงบรรเลงกล่อม
สุริยัน,จันทรา,ดาราล้อม
ทั้งกลิ่นหอมบุปผาตอนสายัณห์

ได้พักผ่อนปลายทางระหว่างนี้
ชั่วชีวีเร่งร้อนเหมือนนอนฝัน
ได้ปล่อยวางภาระสาระพัน
สู่สวรรค์บ้านนา”ชราชน”

“ไพร พนาวัลย์”

[D]

คือนิยาย...บทหนึ่ง ครึ่งชีวิต
รู้ถูกผิด จิตฝาก จากเคยหม่น
เคยอับปาง ทางรัก พักกมล
หลบเลี่ยงพ้น ค้นพบ สบสุขมาน

เช้าชาชิน ดิ้นรน บนทางฝัน
ทนฝ่าฟัน บั่นบุก ปลูกรากฐาน
เก็บเล็กน้อย คอยย้ำ ทำเพื่องาน
รวมลูกหลาน สานก่อ พอเลี้ยงตน

เฝ้ามุ่งมั่น วันหนึ่ง ถึงวันนี้
ว่าต้องมี ชีวี ดีสักหน
ลูกบุญธรรม ทรามวัย ไว้หกคน
คงสุขล้น ยามชรา พึ่งพากัน

ได้ดูหนัง ฟังเพลง ครื้นเครงบ้าง
กลอนเอ่ยอ้าง สร่างทุกข์ ปลอบปลุกขวัญ
ไร้สำเนียง เคียงครอง ปองผูกพัน
มีเท่านั้น เพียงเท่านี้ ชีวี"ดิน"

"ดิน"

[ชลนา ทิชากร]

นิยายนี้ ดีแล้ว แก้วใจจ๋า
เลิศนักหนา หน้ายินดี ผู้มีศีล
สวยทั้งนอก ฟอกทั้งใน ไร้มลทิน
ใครได้ยิน ถวิลหา พาเยินยอ

ชีวิตคน บนโลก โศกกับทุกข์
จะหาสุข ซุกซอกใจ ที่ไหนหนอ
ทุกข์คือเปลี่ยน แปลงไป ไม่รั้งรอ
เมื่อเกิดก่อ ก็ต้องแก่ แลต้องตาย

สร้างกุศล ผลบุญ ไว้หนุนเนื่อง
ช่างปราดเปรื่อง เรื่องทุน บุญทั้งหลาย
เมื่อชีพลับ ดับดิ้น สิ้นร่างกาย
ชีพวางวาย หมายสิ่งใด ไม่ได้นา

เมื่อบุคคล มีตน ฝนดีแล้ว
เหมือนได้แก้ว แววเลิศ ประเสริฐหนา
อันญาติมิตร ชิดห่างเหิน รวมเงินตรา
ไม่ตามมา หาเรา จงเข้าใจ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/0u8aQKq2kiY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/0u8aQKq2kiY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>