ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

"

ผมรักคุณชั่วชีวิตมิคิดอื่น"
"เราจะยืนเคียงข้างกันมิหวั่นไหว"
"ฉันจะเป็นของคุณตลอดไป"
"สัญญาไว้จะดูแลจนแก่เลย"

คือข้อความหลากหลายชายและหญิง
ยามแอบอิงออดอ้อนวอนเปิดเผย
เหมือนโลกนี้มีแค่กันและกันเปรย
คำเอื้อนเอ่ยออเซาะเสนาะนาน

เวลาเปลี่ยนใจเปลี่ยนเหมือนเขียนผิด
ชายก็คิดข้อไม่ดีมีกล่าวขาน
ทำอะไรไม่เข้าตาน่ารำคาญ
แล้วก็พาลเลิกราหย่าร้างกัน

มีคนใหม่ใสสดหมดความหลัง
รักก็พังทันทีไม่มีฝัน
ปล่อยหญิงคว้างกลางทุกข์ทุกคืนวัน
ลืมคำสัญญารักจะภักดี

จึงฝากเตือนเพื่อนชายอย่าหน่ายนัก
คิดถึงรักครั้งก่อนตอนสดศรี
ถนอมน้ำใจนางวางชีวี
เหมือนกับที่รับปากฝากหัวใจ

"ผมรักคุณชั่วชีวิตมิคิดอื่น"
"เราจะยืนเคียงข้างกันมิหวั่นไหว"
"ฉันจะเป็นของคุณตลอดไป"
"สัญญาไว้จะดูแลจนแก่เลย"

     ---กังวาน---[/font][/size][/color]

หมายเหตุ-ช่วงนี้พบเพื่อนหญิงสองสามคนต้องหย่าร้างกับสามี (ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนะครับ)
รู้สึกเศร้า เพราะเคยเห็นเขารักกันมาก และเหตุผลที่หย่าก็เรื่องเดียวกัน ไปมีแฟนใหม่ซึ่งสดใสกว่า

[รัตนาวดี]

...ยามรักกัน ฝันหา จนตาบอด
พอจะทอด ทิ้งขว้าง อ้างข้อเอ่ย
แอบรักซ้อน ซ่อนบ่อย ปล่อยจนเคย
พอเปิดเผย ต้องปลง ลงตัวไป...

...หากรักกัน ไม่ทิ้ง จริงต้องสู้
ให้เขาอยู่ เคียงครอง ต้องทำได้
แต่เธอเขา ผละ จะทำใจ
เป็นเรื่อง ช่วยไม่ได้ ปล่อยตามกรรม...

รัตนาวดี
 

รัตน์ก็เสียใจกับคุณด้วยนะคะ ที่สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้ค่ะ

[Thammada]

เวลาเปลี่ยน ใจคน สับสนได้
มิคงคล้าย คืนวัน อันชื่นฉ่ำ
คงไม่หวาน นานนัก ในน้ำคำ
เคยเพ้อพร่ำ ยามห่าง ก็ลางเลือน

จะมั่นคง ตรงไหน ให้ประจักษ์
หากคำรัก หลุดลอย หรือคล้อยเคลื่อน
คงไม่แคล้ว ขาดกัน วันมาเยือน
จึงอาจเหมือน ไม่รู้จัก เมื่อทักทาย

ขออย่าเป็น เช่นนั้น ในวันนี้
แห่งวิถี ธารรัก และความหมาย
เถิดถนอม รักนั้น ตราบวันวาย
ก่อนจะสาย เกินไป ใครคำนึง

ธรรมดา

[--ณัชชา--]

"ผมรักคุณชั่วชีวิตมิคิดอื่น"
"เราจะยืนเคียงข้างกันมิหวั่นไหว"
"ฉันจะเป็นของคุณตลอดไป"
"สัญญาไว้จะดูแลจนแก่ตาย"

ได้ยินมาจนเอียนแสนเวียนหัว
รู้กันทั่วคำนี้มีความหมาย
พูดแล้วลืมทุกทีนี่คือ”ชาย”
น่าเสียดายพูดได้แต่ไม่ทำ

รักแรกแรกก็หวานปานน้ำผึ้ง
สุดซาบซึ้งแนบแน่นแสนชุ่มฉ่ำ
ทำผิดพลาดปล่อยเลยไม่เคยจำ
เช้าจรดค่ำจ๊ะจ๋าหวานคารม

ล่วงสองปีสามปีมีปัญหา
รักที่ว่าเคยหวานกลับพานขม
ชีวิตเคยมีสุขกลับทุกข์ตรม
รักเรือล่มอับเฉาเราก็เคย

--ณัชชา--

 

[Shumbala]

ผ่านมายี่สิบหกปีชีวิตคู่
บางครั้งดูผิวเผินเหมือนเมินเฉย
หากหน้าที่พันธะไม่ละเลย
แต่ก่อนเคยอย่างไรไม่เปลี่ยนแปลง

อาจมีคิดนอกลู่นอกทางบ้าง
เพราะเห็นต่างบางคราวระหองระแหง
เรื่องหึงหวงลวงใจให้ระแวง
เมื่อขิงราข่าก็แรงเรื่องชาชิน

แต่ให้ทอดทิ้งคนเคยร่วมทุกข์
เคยร่วมสุขแบ่งปันกันทั้งสิ้น
มโนตรึกสำนึกไว้เป็นอาจิณ
ถึงกัดก้อนเกลือกินก็จะทน

 

[D]

ผ่านมายี่สิบหกปีชีวิตคู่
บางครั้งดูผิวเผินเหมือนเมินเฉย
หากหน้าที่พันธะไม่ละเลย
แต่ก่อนเคยอย่างไรไม่เปลี่ยนแปลง

อาจมีคิดนอกลู่นอกทางบ้าง
เพราะเห็นต่างบางคราวระหองระแหง
เรื่องหึงหวงลวงใจให้ระแวง
เมื่อขิงราข่าก็แรงเรื่องชาชิน

แต่ให้ทอดทิ้งคนเคยร่วมทุกข์
เคยร่วมสุขแบ่งปันกันทั้งสิ้น
มโนตรึกสำนึกไว้เป็นอาจิณ
ถึงกัดก้อนเกลือกินก็จะทน

 

ยี่สิบหกปี..เบื่อมาก เธอปากพล่อย
ทะเลาะบ่อย ต่อยตี ชีวีหม่น
ตัวเขียวช้ำ ดำด่าง คางเรียวมน
ยับยู่ย่น ยังเย็บ เจ็บดวงจินต์

เพราะมีลูก ผูกพัน มากั้นขวาง
คิดแยกทาง หมางหม่น คนหยามหมิ่น
บางทีกัด เกลือก้อน รอนชีวิน
แต่ผัวกิน สุรา แล้วด่าเรา

"ดิน"

[saknun]

ถนอม น้ำใจ ให้กัน
อย่าหวั่น สังคม ข่มเหง
ตัวเรา  คนทำ ยำเกรง
อย่าเก่ง เพียงว่า ข้าชาย

ผู้หญิง ผู้ชาย หมายเหมือน
ตักเตือน ต่อกัน มันง่าย
ระแวง  อะไร มากมาย
จะหญิง  หรือชาย เช่นกัน

รักษา   น้ำใจ ไว้ก่อน
ความร้อน เอาเย็น มาคั้น
สติ   ระลึก ถึงวัน
สองเรา รักมั่น สัญญา

[Shumbala]

ผ่านมายี่สิบหกปีชีวิตคู่
บางครั้งดูผิวเผินเหมือนเมินเฉย
หากหน้าที่พันธะไม่ละเลย
แต่ก่อนเคยอย่างไรไม่เปลี่ยนแปลง

อาจมีคิดนอกลู่นอกทางบ้าง
เพราะเห็นต่างบางคราวระหองระแหง
เรื่องหึงหวงลวงใจให้ระแวง
เมื่อขิงราข่าก็แรงเรื่องชาชิน

แต่ให้ทอดทิ้งคนเคยร่วมทุกข์
เคยร่วมสุขแบ่งปันกันทั้งสิ้น
มโนตรึกสำนึกไว้เป็นอาจิณ
ถึงกัดก้อนเกลือกินก็จะทน

 

ยี่สิบหกปี..เบื่อมาก เธอปากพล่อย
ทะเลาะบ่อย ต่อยตี ชีวีหม่น
ตัวเขียวช้ำ ดำด่าง คางเรียวมน
ยับยู่ย่น ยังเย็บ เจ็บดวงจินต์

เพราะมีลูก ผูกพัน มากั้นขวาง
คิดแยกทาง หมางหม่น คนหยามหมิ่น
บางทีกัด เกลือก้อน รอนชีวิน
แต่ผัวกิน สุรา แล้วด่าเรา

"ดิน"

พี่ขอโทษ เมาไปหน่อย เลยปล่อยหมัด
แต่เธอกัด พี่ก่อน เมื่อตอนเช้า
พี่อุตส่าห์ กล้ำกลืน ฝืนทนเอา
พอดึกเข้า เอาต่อ พี่ท้อเลย??

คว้าดาบขึ้น ยืนจังก้า ท้าดังลั่น
พี่กัดฟัน งึมงำ ทำเฉยๆ
เธอจ้วงดาบ หมายเสียบท้อง พี่ร้องเฮ้ยย!!
ตกใจเสย หมัดฮุค เอ้า-จุกไป..

 

*กลอนพาไปนะครับ อย่าถือสา อิอิ*

[D]

พี่ขอโทษ เมาไปหน่อย เลยปล่อยหมัด
แต่เธอกัด พี่ก่อน เมื่อตอนเช้า
พี่อุตส่าห์ กล้ำกลืน ฝืนทนเอา
พอดึกเข้า เอาต่อ พี่ท้อเลย??

คว้าดาบขึ้น ยืนจังก้า ท้าดังลั่น
พี่กัดฟัน งึมงำ ทำเฉยๆ
เธอจ้วงดาบ หมายเสียบท้อง พี่ร้องเฮ้ยย!!
ตกใจเสย หมัดฮุค เอ้า-จุกไป..

 

*กลอนพาไปนะครับ อย่าถือสา อิอิ*

จุกเสียดแท้ แหมหลบ ดันตบหัน
ลุกขึ้นทัน ยันเป้า เอ๊าโดน(ไรฟระ)
วิ่งเข้าครัว ชัวร์เรา  คว้าเอาไป
ปาสากใส่ ไล่ฟัน ยันตกเรือน

"ดิน"

[ฌลา]

...ตอนที่ยังสำคัญ
ได้โปรดอย่าทำให้ฉัน...ต้องมองคนไหน
ใส่ใจฉันบ้าง...อย่าให้ต้องอ้างว้าง...จนเกินไป...
อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว...อย่าทำให้ต้องร้องไห้...ทุกนาที

...ตอนที่ฉัน..ยังรักมาก...
ก็จงอย่าทำให้ฉันอยาก...ไปจากตรงนี้
เพราะเมื่อถึงเวลานั้น...แม้แต่ความสงสาร...ฉันก็ไม่มี
และต่อให้เธออ้อนวอนขอคืนดี...แม้แต่สายตาฉันก็ไม่มี...วันแล...

[panthong.kh]

หัวใจฉัน ปันให้ เธอไปหมด
มิเคยคต โค้งเว้า เฝ้าเป็นเพื่อน
ระยะทาง ห่างไกล ไม่แชเชือน
ฤทัยเหมือน ชิดใกล้ ในทุกวัน

อาจมีบ้าง บางที ที่เบื่อหน่าย
แต่ยังคลาย ลงได้ ด้วยใจมั่น
แม้นานเนิ่น เพียงใด เข้าใจกัน
ผูกสัมพัน ฟั่นเกลียว เกี่ยวดวงแด

ความขัดแย้ง แรงไป อภัยบ้าง
รักร่วมสร้าง ก่อเกื้อ เมื่อแน่วแน่
ค่อยพูดจา หว่านล้อม พร้อมเปลี่ยนแปร
จริงใจแท้ แก่กัน รักมั่นคง

คิดถึงบ้าง ข้างหลัง เมื่อยังหอม
กายใจยอม ยากไร้ ใดประสง
คอยหวงห่วง ควงแขน แฟนตัวยง
จักดำรงค์ คงอยู่ มิรู้คลาย

หันหน้ามา คุยกัน เถิดขวัญจิต
เรื่องเพียงนิด คิดหนี ฤดีหาย
สัญญาใจ ด้วยใจ ไยทำลาย
ยังไม่สาย หรอกหนอ ตามง้อเธอ
พันทอง

[yaguza]

ไม่ต้องมา เซ้าซี้ ไม่ดีด้วย
แม่คนสวย งามไส้ ไม่ใจเผลอ
แม้จะมี ของฝากไม่อยากเจอ
เชิญละเมอ เพ้อบ่น ไปคนเดียว

ถูกทำร้าย ร่างกาย มาหลาหน
ช้ำซะจน ใบหน้า เบ้าตาเขียว
แทบปลดปลง ลงคลาน ปานนั้นเชียว
อย่าได้เกี่ยว ข้องกัน ฉันขอลา



.....ยากูซ่า.....

[panthong.kh]

ชายแสนงอน หญิงง้อ ก็พอได้
อย่าน้อยใจ เลยพี่ เบื่อขี้หน้า
พูดดีด้วย ช่วยหัน นะท่านยา
อย่าลีลา ให้บ่อย ต่อยไม่เลี้ยง

แค่หยอกเล่น เห็นงอน วอนอย่าโกรธ
เจอบทโหด ขึ้นเข่า เพลาอย่าเถียง
โน่นเสื้อผ้า กาละมัง ยังมองเมียง
เดี๋ยวแม่ตบ คอเอียง เสี่ยงไหมคุณ
พันทอง
 

[ไพร พนาวัลย์]

   

เวลาเธอโมโหวิ่งโร่ใส่
ทันอะไรก็พลัวะจนหัวหมุน
ไม่เคยมีเมตตาแหละการุณ
โดนแม่คุณตีแทบตายตั้งหลายครั้ง

วันไหนวิ่งหนีทันมันไม่จบ
พอยามพลบหลบหน้ายังบ้าคลั่ง
ไม่ให้กินข้าวปลาบอก “น่าชัง.!!”
มาข้างหลังท้ายทอยต่อยไม่เลี้ยง

แต่ก็ยอมจำทนไม่บ่นว่า
ไม่เมตตาช่างเธอเดี๋ยวเจอเขียง
ทั้งครกสากลากใส่แม้ในเตียง
ขืนขึ้นเสียงเป็นศพไม่พบพระ

จะขอทนชาตินี้ยอมพลีให้
เกิดชาติไหนหลีกลี้ขอหนีผละ
แม่ของลูกผูกใจไม่ลดละ
ปะฉะดะคนอื่นให้ชื่นทรวง

ฝากไว้ก่อชาติหน้าถ้าเจออีก
จะขอฉีกเป็นชิ้นให้บินร่วง
แต่ชาตินี้ยอมแพ้แก่พุ่มพวง
พี่แสนหวง“หลวงขึ้นหิ้ง”เถิดหญิงงาม 

“ไพร พนาวัลย์”

       

[กังวาน]

...ยามรักกัน ฝันหา จนตาบอด
พอจะทอด ทิ้งขว้าง อ้างข้อเอ่ย
แอบรักซ้อน ซ่อนบ่อย ปล่อยจนเคย
พอเปิดเผย ต้องปลง ลงตัวไป...

...หากรักกัน ไม่ทิ้ง จริงต้องสู้
ให้เขาอยู่ เคียงครอง ต้องทำได้
แต่เธอเขา ผละ จะทำใจ
เป็นเรื่อง ช่วยไม่ได้ ปล่อยตามกรรม...

รัตนาวดี
 

รัตน์ก็เสียใจกับคุณด้วยนะคะ ที่สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้ค่ะ

รักที่ดีมีเหตุผลของคนรัก
ต้องแน่นหนักจริงใจให้งามขำ
สัญญาสิ่งใดไว้ต้องไปทำ
หมั่นจดจำสิ่งงดงามความเป็นจริง

ย้อนวันเก่าเฝ้างอนง้อขอเคียงข้าง
จะเลิกร้างอย่าหยามเหยียดเกียรติผู้หญิง
ทบทวนดูรู้ค่าอย่าประวิง
รักคือสิ่งสุขสันต์ฉันรับรอง

      ---กังวาน---

[กังวาน]

เวลาเปลี่ยน ใจคน สับสนได้
มิคงคล้าย คืนวัน อันชื่นฉ่ำ
คงไม่หวาน นานนัก ในน้ำคำ
เคยเพ้อพร่ำ ยามห่าง ก็ลางเลือน

จะมั่นคง ตรงไหน ให้ประจักษ์
หากคำรัก หลุดลอย หรือคล้อยเคลื่อน
คงไม่แคล้ว ขาดกัน วันมาเยือน
จึงอาจเหมือน ไม่รู้จัก เมื่อทักทาย

ขออย่าเป็น เช่นนั้น ในวันนี้
แห่งวิถี ธารรัก และความหมาย
เถิดถนอม รักนั้น ตราบวันวาย
ก่อนจะสาย เกินไป ใครคำนึง

ธรรมดา

ความซื่อตรงคงประจักษ์รักวันก่อน
คำออดอ้อนหวานนัก...รักคิดถึง
อยากเห็นหน้าฝ่าลมฝนทนตระบึง
ห้วงคำนึงมีแต่เธอเพ้อร่ำไป

ก็จงหวลครวญคิดจิตเคยภักดิ์
เขาหลงรักแล้วจะหนีมีที่ไหน
ชีวิตคู่รู้เรียนเขียนด้วยใจ
ก่อนจากไกลลองตรองนิด...ก่อนผิดนาน

       ---กังวาน---

[กังวาน]

"ผมรักคุณชั่วชีวิตมิคิดอื่น"
"เราจะยืนเคียงข้างกันมิหวั่นไหว"
"ฉันจะเป็นของคุณตลอดไป"
"สัญญาไว้จะดูแลจนแก่ตาย"

ได้ยินมาจนเอียนแสนเวียนหัว
รู้กันทั่วคำนี้มีความหมาย
พูดแล้วลืมทุกทีนี่คือ”ชาย”
น่าเสียดายพูดได้แต่ไม่ทำ

รักแรกแรกก็หวานปานน้ำผึ้ง
สุดซาบซึ้งแนบแน่นแสนชุ่มฉ่ำ
ทำผิดพลาดปล่อยเลยไม่เคยจำ
เช้าจรดค่ำจ๊ะจ๋าหวานคารม

ล่วงสองปีสามปีมีปัญหา
รักที่ว่าเคยหวานกลับพานขม
ชีวิตเคยมีสุขกลับทุกข์ตรม
รักเรือล่มอับเฉาเราก็เคย

--ณัชชา--

 

คือเหตุผลคนขยาดขาดความรัก
บ้างอกหักบ้างถูกทิ้งทุกสิ่งเผย
บ้างหลอกล่อพอลุ่มหลงแล้วคงเปรย
ลาก่อนเอยเธอฉันมันไม่ดี

มิตระหนักรักจริงคือสิ่งหวาน
ใครพบพานแล้วแสนสุขทุกข์หลีกหนี
หลายคู่ครองลองพิศจิตเปรมปรีดิ์
พบคนที่ใจตรงกันสวรรค์รอ

ขอเพียงมั่นฝันใฝ่ในรักแท้
สักวันแน่เธอประสบพบที่ขอ
ตัวฉันเองเกรงใจดีไม่พอ
อยากพนอแต่มิเทียมต้องเจียมตัว

       ---กังวาน---

[กังวาน]

...ตอนที่ยังสำคัญ
ได้โปรดอย่าทำให้ฉัน...ต้องมองคนไหน
ใส่ใจฉันบ้าง...อย่าให้ต้องอ้างว้าง...จนเกินไป...
อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว...อย่าทำให้ต้องร้องไห้...ทุกนาที

...ตอนที่ฉัน..ยังรักมาก...
ก็จงอย่าทำให้ฉันอยาก...ไปจากตรงนี้
เพราะเมื่อถึงเวลานั้น...แม้แต่ความสงสาร...ฉันก็ไม่มี
และต่อให้เธออ้อนวอนขอคืนดี...แม้แต่สายตาฉันก็ไม่มี...วันแล...

...ฉันรักเธอเสมอ
บางครั้งอาจเผลอไผล ....เพราะหัวใจที่อ่อนแอ
และเหมือนสิ่งที่ฉันทำ...ดูเหมือนไม่แคร์
แต่รักแท้...มิอาจปิดบัง

...โอบกอดเธอไว้อย่างนี้...คือสิ่งที่ฉันอยากทำตลอดมา
และด้วยสัญญา...ที่ไม่มีวันเปลี่ยน...กระซิบจากข้างในและเธอจงฟัง
...ฉันรักเธอเสมอและจริงจัง...
มิเคยคิดกลับหลัง...เลยนะคนดี