ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Khuankhop]

โปรดลืมฉันเสียทีเถิดที่รัก
ลืมหมอนตักหมอนนี้ที่เคยหนุน
ฉันไม่เหมาะสมค่าความการุณย์
นับเป็นบุญใหญ่หลวงที่ห่วงใย

ซึ้งค่าศรัทธาที่คนดีมอบ
จะเก็บกอบไว้ฝันถึงวันใหม่
ครั้งหนึ่งเคยสะกดรักหมดใจ
และเคยได้เอ่ยนามแห่งความรัก

อย่าปล่อยให้น้ำเนตรบอกเหตุร้าย
ครั้งสุดท้ายอยากเห็นเธอเป็นหลัก
หากสบตาอย่าเหลือเยื่อใยภักดิ์
ใจฉันจักระทวยด้วยพ่ายแวว

ให้ฉันเดินพ้นหน่อยเธอค่อยร้อง
ฉันทนมองไม่ได้หัวใจแป้ว
เธอเกลียดฉันเช่นนี้...ย่อมดีแล้ว
ฉันเหมือนแก้วชำรุด...ต้องหยุดรัก!

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[D]

ยังรักเธอ เต็มทรวง ห่วงรู้ไหม
จำต้องไป ใจล้า อุราหนัก
ถ้าวันหน้า มาเจอ ขอเธอทัก
หากเมินผลัก หักลา คงบ้าตาย

คำว่ารัก กักเก็บ เหน็บทุกซอก
แม้ช้ำชอก ตอกเตือน มิเลือนหาย
แน่นสนิท แน่นอน มิคลอนคลาย
ฟ้าสลาย กายพราก ค่อยจากกัน

มิเคยเกลียด เดียดฉันท์ มั่นใจภักดิ์
ยังแน่นหนัก แม้..จากนี้ มีแค่ฝัน
ขออวยชัย ให้พี่ ดีครบครัน
หมอนตักนั้น มิลืมแน่ แม้ต้องไกล

"ดิน"

[Khuankhop]

รอยเท้าที่ย่ำทรายย่อมหายหมด
เหมือนภาพพจน์ของพี่ที่เหลวไหล
รักผูกพันกันมาแม้นอาลัย
แต่ดวงใจอย่าต้องหมองซ้ำซ้ำ

พี่ไม่เหมาะตระกองกอดน้องหญิง
ยิ่งคิดยิ่งหมองอกคนตกต่ำ
จงลืมคนรูปชั่วตัวดำดำ
ไปชื่นฉ่ำเริ่มต้นกับคนดี

หากน้ำตาน้องไหลให้เขาซับ
มิต้องปรับทุกข์-ท้อ ต่อหน้าพี่
อย่าเว้าวอนอ้อนตาให้ปรานี
มิตรไมตรีอย่ายื่น..เก็บคืนซะ

 

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[D]

รักหมดเยื่อ เหลือช้ำ ทำหมองศรี
แท้ตัวพี่ มีใหม่ แล้วใช่ป่ะ
น้องนี้หลง คารม โง่งมซะ
รู้แล้วหละ จะไป มิใยดี

ชาตรี.ชาย หลายหน้า ถ้าหลงเชื่อ
พอเขาเบื่อ เหลือไร ผลักไสหนี
ฟังวาจา สาสม คมวจี
น้ำตาปรี่ รี่ไหล ใจระทม

หันหลังจาก พรากมา อุราร้าว
ล้าขาก้าว ผ่าวตา จำหน้าก้ม
ไร้แรงปาด หยาดพร่า น้ำตาพรม
ทิ้งร่างซม ล้มทรุด จิตหลุดลอย

"ดิน"

[Shumbala]

ฟ้าวันนี้ยังเป็นเช่นวันก่อน
ความอาทรมิลดหรือถดถอย
ยามอ้างว้างกลางฝนที่หล่นปรอย
ก็ยังหงอยเหงาเศร้าเท่าๆเดิม

ยังจดจำน้ำใจอันใสสด
ความคิดถึงไม่ลดกลับพลอยเพิ่ม
ทุกบทกลอนยังรอเขียนต่อเติม
ด้วยเคลิบเคลิ้มทุกทีที่ผ่านตา

ห่างกันบ้างทางไกลไม่ลดละ
ยามว่างจะแวะเวียนเพียรสรรหา
ถ้อยคำนึงสลักอักษรา
เพียงเกรงว่างามขำจะรำคาญ

*หมูจะหามเอาคานมาสอดรึเปล่าเนี่ย*

[D]

ฟ้าวันนี้ยังเป็นเช่นวันก่อน
ความอาทรมิลดหรือถดถอย
ยามอ้างว้างกลางฝนที่หล่นปรอย
ก็ยังหงอยเหงาเศร้าเท่าๆเดิม

ยังจดจำน้ำใจอันใสสด
ความคิดถึงไม่ลดกลับพลอยเพิ่ม
ทุกบทกลอนยังรอเขียนต่อเติม
ด้วยเคลิบเคลิ้มทุกทีที่ผ่านตา

ห่างกันบ้างทางไกลไม่ลดละ
มีเวลาว่างจะเวียนสรรหา
ถ้อยคำนึงสลักอักษรา
เพียงเกรงว่างามขำจะรำคาญ

*หมูจะหามเอาคานมาสอดรึเปล่าเนี่ย*

อย่าระย่อ ท้อหวั่น มิผันแน่
จะคอยแล แดเคียง เรียงผสาน
ลงคำร้อย ถ้อยรัก สลักกานท์
หากมิหวาน ซ่านใจ อย่าไกลจร

แม้เนิ่นนาน ปานใด ใจยังนึก
ความรู้สึก ผนึกใน มิใช่หลอน
ดวงฤดี มีพี่ นี้แน่นอน
ใจอาวรณ์ ครวญคราง ยามห่างไกล

เกรงแดพี่ นี้สั่น ปันสาวอื่น
กลอนหวานชื่น ยื่นวอน อ้อนฝันใฝ่
ทิ้งน้องหม่น ทนหมาง พี่ห่างไป
กล่องหลังไมค์ พี่มิว่าง ให้ย่างเยือน

"ดิน"