กลอนหมายเลข๑ การพูด
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 06:30:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: กลอนหมายเลข๑ การพูด  (อ่าน 1781 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
22 มกราคม 2013, 05:36:PM
เกศวลี
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2



« เมื่อ: 22 มกราคม 2013, 05:36:PM »
ชุมชนชุมชน

ให้ประหลาดประหลกคำผกผัน
พูดประชดประชันคำผิวเผิน
ผิดมนุษย์มนาก็ว่าเกิน
เพียงระหกระเหินแค่คนบนกลอนกานท์

นี่อิหลักอิเหลื่อเหลือจะทานทัด
บรรจงจัดบรรทัดอักษรประสาน
จะบรรเลงกวีพินิจพิศดาร
เพื่อว่าความว่าการให้เข้าใจ

เขาว่าว่าพูดดีเป็นศรีศักดิ์
เราประจักษ์บทสอนนี้เป็นไฉน
ดูเอาเถิดทุกคนบนโลกใหญ่
ล้วนเข้าใจเข้าถึงพึงพูดดี

แต่มันเหมือนตั้งอยู่บนความแปรผัน
ที่เปลี่ยนแปลงงงงันวาทวิถี
ถึงรังเกียจเกลียดกลัวในตัวมี
ปรารถนาแสนดีก็พูดไป

พึงพร่ำบอกร้อยคำหวานให้แสนหวาน?
แล้วบอกขานคำจริงใจแสนง่ายไหม?
ดูเอาเถิดกี่สิบคนยังแสนไกล
แสนยากเย็นคือจริงใจเหมือนไม่มี

ฤาเธอล้วนยินดียินฟังสดับ
อักษรประปรับระดับภาษาสิริศรี
มันคมคายลื่นหูแลดูดี
แต่บดบังสิ่งพึงมีคือ"ข้างใน"

คล้ายงานศิลป์ถูกสรรโดยเด็กน้อย
ร้อยทั้งร้อยดูอมยิ้มแต่มิพิศมัย
มันขาดการตบแต่งจนพอใจ
"ความงามใคร"บัญญัติกติกา?

เราคือเราคือเราคือเรา
ไม่มีเค้าใครเคล้าคละให้เสื่อมค่า
ที่ประพฤติไม่รู้ประสีประสา
ก็นานาจิตตัง พึงเข้าที

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, Shumbala, พยัญเสมอ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ไร้นวล^^, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s