ความรัก...คือโรคร้ายที่ง่ายเกิด
ความรัก...มีกำเนิดแล้วสดชื่น
ความรัก...คิดใฝ่ฝันทุกวันคืน
ความรัก...ทำตาตื่นยากหลับนอน
ความรัก...เมื่อระบาดขาดสติ
ความรัก...เมื่อแรกผลิมิสังหรณ์
ความรัก...ไม่รับรู้กับหนาวร้อน
ความรัก...ไม่ต้องสอนมันเกิดเอง
ความรัก...แม้คนชั่วยังกลัวพิษ
ความรัก...นั้นมีฤทธิ์จิตข่มเหง
ความรัก...ทำคนได้ร่ำไห้เพลง
ความรัก...พาคนเก่งรู้จักยอม
ความรักมัก...กวนใจไม่หยุดหย่อน
ความรักมัก...ออดอ้อนให้ถนอม
ความรักมัก...จบลงตรงรักปลอม
ความรักมัก...หว่านล้อมให้ยอมทน
ความรักมี...อาการประมาณเหม่อ
ความรักมี..พร่ำเพ้อละเมอบ่น
ความรักมี...มากมายชายหญิงคน
ความรักมี...ไม่พ้นจะขว้างไกล
ความรักนั้น...เวลาช่างน่าเบื่อ
ความรักนั้น...พร่ำเพรื่อเมื่อเจอใหม่
ความรักนั้น...เป็นดั่งกำลังใจ
ความรักนั้น...ยิ่งใหญ่ในโลกา
"กานต์ฑิตา"๒๒ มกราคม ๒๕๕๖
X X O O O O O O
ซ้ำ ๒ คำ ต้นวรรคทุกวรรค ใช้กระทู้เดียวตลอดจนจบความ
กลบทภุมรินเชยทราบเกสรX X X O O O O O
ซ้ำ ๓ คำทุกวรรค เปลี่ยนกระทู้ทุกบาท
หมายเหตุ:กลบทภุมรินเชยทราบเกสร ในบทกลอนนี้
ดิฉันไม่ได้เปลี่ยนกระทู้ทุกบาทตามข้อบังคับเดิม
แต่ดิฉันใช้กระทู้ยืนกระทู้เดียวแบบกลบทบัวบานกลีบ
จึงขอตั้งชื่อเองว่า
กลบทบัวบานกลีบผสมภุมริน
