......อัจกลับ..โคมสุวรรณเคล้า...ควันธูป
...องค์สถูป...ยอด"พระปรางค์"......กลางเดือนฉาย
...ซากศิลาซ่านซัด......กระจัดกระจาย
...วิหารรายเยียบคว้าง.........ร้าง...โรยรา
......เคยมีร่างสอง...นางใน.....ไหว้สาพระ
...เรียงระดะสุวคันธ์พันธ์บุปผา
...น้อมถวายร่วมมนัส...สัตยา
...ขอวิญญา...เรา.....จงสบทุกภพไป
......รำเพยพัด...อัจกลับ.......ก็ดับสิ้น
...เลือนทั่วถิ่น...ไร้ร่าง......นางผู้ไหน
...ณ..ที่นี่...เวลานี้..........ไม่มี..ใคร
...แผ่วเพียงสายประดิพัทธ์.....สองรัตนา
งานบทนี้รจนาได้สะเทือนใจผมมากเลยครับ อ่านแล้วผมบอกความรู้สึกไม่ถูก ราวกับว่าผมเป็นหนึ่งในนางในเหล่านั้น ภาพต่างๆราวกับประวัติศาสตร์เดิมผุดขึ้นมาเต็มหัวผมเลยครับตอนนี้ งานของพี่มันเข้าไปในจิตวิญญาณผมจริงๆ
