ให้โอกาศ จนไม่เหลือ เชื่อคำหลอก
ที่เธอบอก จะไม่ทำ ซ้ำครั้งเก่า
เพราะเป็นแฟน จึงไม่อยาก จากรักเรา
สิ่งบรรเทา หวังเธอเปลี่ยน เรียนรู้ใจ
ความผิดพลาด กลายเป็นเรื่อง เปลืองความคิด
ไม่สักนิด จะทบทวน หวนหวั่นไหว
คำว่ารัก พูดขึ้นมา ทาหัวใจ
แต่นิสัย ยังไม่เสือม เอื่อมระอา
เธอหลายใจ โปรยเสน่ห์ เร่ขายรัก
เหมือนรอยสัก ที่ยากลบ จบยากหนา
ถ้ายังเป็น อยู่อย่างนี้ ที่เอ่ยมา
หยุดดีกว่า พูดให้เคือง เปลืองน้ำลาย
ความคาดหวัง ฉันจำกัด ตัดตรงนี้
พอกันที ต่างคนไป ให้ไกลหาย
แม้ต้องเจ็บ อย่างมากล้น จนเจียนตาย
ดีกว่ากลาย เป็นคนโง่ โตไม่เป็น
เพราะสุดท้าย รู้แก้ใจ ในความหมาย
ไม่ต้องทาย หรือคิดเปลี่ยน เทียนที่เห็น
แค่ส่องแสง สว่างล้ำ ทำหน้าเป็น
ลึกรู้เช่น เห็นชาติเก่า เจ้าเหมือนเดิม
