รอยังรอรอคอยสาวน้อยกลับ
รับคอยรับบ่เลือนเดือนปีไหน
มองเหม่อมองสองฝั่งฟากทางไกล
ฤดูใดคอยข่าวสาวคอนคืน...
ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
.............................................................
......ข้านั้นหลงผ้าแพรไหมในเมืองหลวง
...หน่ายจันทร์จวงดวงเพ็ญฟางเหม็นหืน
...กลัวสะเก็ดแตกละอองจากกองฟืน
...จึงยากฝืนคืนคอนย้อนเวลา
แม้นหลงแสงหลงสีที่เมืองใหญ่
หากหัวใจไม่เรียกไม่เพรียกหา
ไม่ประสงค์ลงหนองคลองบ้านนา
แล้วมิกลับคืนมาหรืออย่างไร
พ่อและแม่แท้ทิ้งอย่างนั้นหรือ
คำกล่าวถือนัยเลศเหตุไฉน
ดูเดือนดาวยังสว่างเหนือทางไพร
คงไม่สู้ศิวิไลต์ไฟนีออน
อิอิ ต่อกลอนกันแบบนี้คงไม่ถือสานะครับผม
