|
14 มกราคม 2013, 12:39:AM |
ปู่ริน
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 14 มกราคม 2013, 12:39:AM » |
ชุมชน
|
แสนดีใจได้วันละสามร้อยบาท รีบประกาศเรื่องอื่น "อั๊ว" คืนภาษี เพราะเศรษฐกิจรุ่งเรืองเฟื่องฟุ้งดี คนเป็นหนี้ทั้งเมืองต่อเนื่องกัน
รถคันแรกทั้งแจกแถม แหล่ม...จริงหนอ สินค้ารอขึ้นทุกอย่างอ้างตามสัญฯ สินค้าแพง ค่าแรงแพง..สอดคล้องกัน เพื่อเป็นขวัญกำลังใจไทยทุกคน
โค่นมะพร้าว..โค่นสวนปาล์ม ทำรีสอร์ท เรียนภาษา สักหนึ่งคอร์ด เริ่มสับสน ไว้รองรับ "กลุ่มอาเซียน" คงไม่จน รวยเหลือล้น...จำนำข้าว..ชาวนาไทย..
ริน ดอนบูรพา ๑๔ ม.ค.๕๖
|
|
|
|
14 มกราคม 2013, 02:47:AM |
บ้านริมโขง
|
 |
« ตอบ #2 เมื่อ: 14 มกราคม 2013, 02:47:AM » |
ชุมชน
|
กี่เปอร์เซ็นต์..จากเดิมเติมให้เขา กี่ปีเล่า..ที่กดจนหมดหวัง กี่ปีที่..เขาทนจนเซซัง กี่ปีที่..เจ้านั่งบนหลังคน
ใครก็กินก็อยู่เหมือนสูเจ้า ต่างหาเช้ากินค่ำระกำหม่น แบ่งเขาบ้างเท่านี้..นี่เหลือทน กลับพร่ำบ่นก่นทั่ว..กลัววอดวาย
"บ้านริมโขง"
|
|
|
|
|
14 มกราคม 2013, 11:24:AM |
benuser
|
 |
« ตอบ #4 เมื่อ: 14 มกราคม 2013, 11:24:AM » |
ชุมชน
|
ยามป่วยไข้ ตายได้ เงินสามสิบ เหลือดไหลซิบ ผ้าพัน กันขวยเขิน แจกพารา แก้ปวด เข้มงวดเกิน ปวดขาเดิน ไม่ได้ ใช้พารา
ยามของแพง แจ้งจ่าย สามร้อยบาท ถ้อยประกาศ โด่งดัง อย่างหรูหรา ข้าวหนึ่งจาน สี่สิบห้า แล้วราคา สามมื้อปา เข้าไป ร้อยกว่าแล้ว
ค่ารถเมล์ รถม้า ว่าหลายสิบ นั่งหลายต่อ เงียบกริบ เลยพี่แก้ว เงินสามร้อย น้อย-มาก ไม่อยากแซว เป็นลูกจ้าง หางแถว ไร้แมวมอง
|
ยืนบนภู...ดูเสือกัดกัน
|
|
|
|
|