ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เขาคิดว่าลูกจ้างเหมือนอย่างทาส
ใช้อำนาจกราดด่าดั่งใจหมาย
คนรอบข้างต้องคอยรับ “ครับเจ้านาย”
คนข้างกายต้องเคารพประจบประแจง

เลยหลงตนคิดว่าข้ายิ่งใหญ่
จะด่าใครใครอย่ามากำแหง
ข้าเป็นนายเอ็งขี้ข้าอย่ามาแย้ง
ต้องแสดงความนอบน้อมพร้อมรับฟัง

พวกนายว่าขี้ข้าพลอยคอยสอพลอ
มายืนรอพร้อมสรรพรับคำสั่ง
ต่อหน้านายรีบเร่งเคร่งจริงจัง
พอลับหลังก็อู้รู้แก่ใจ
 
คนทำงานดูไปก็คล้ายทาส
ใครฉลาดเลียเก่งก็อยู่ได้
พวกก้มหน้าทำงานบานตะไท
เก่งแค่ไหนไม่สอพลอก็เอวัง...

…………

โลกแห่งการสื่อสารผ่านลำแสง
โลกเปลี่ยนแปลงแต่นายข้ายังล้าหลัง
เปลือกนอกนั้นดูดีมีพลัง
แต่ภายในน่าชิงชังอย่างซาตาน....

 

[สมนึก นพ]

ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร
คือศัพท์ใหม่จำได้หลายปีผ่าน
คบนายให้ดูหน้าศึกษานาน
คนทำงานหรือบ้ายอขอรู้ทาง

น้ำเชี่ยวพาเรือขวางมีหวังล่ม
และมันจมเฉพาะเราเขาหนีห่าง
ไปตามน้ำล่องเพลินเดินสายกลาง
พยุงร่างให้รอดตลอดวัน

คงไม่นานคำสั่งย้ายเจ้านายจาก
ขึ้นป้ายฝากอำลาว่ารักมั่น
เขียนด้วยสีเด่นตามายืนยัน
แทนคำขวัญให้ท่านวันอำลา

ท่านอยู่เป็นร่มหมากท่านจากเหมือนร่มไทร
คงเข้าใจคิดออกคำบอกหรา
หมากร่มเงาไม่มีที่พึ่งพา
คงขายหน้าของกำนัลวันเดินทาง.

นพ
12ม.ค.56

[hort39]

คำว่า"นาย"ที่เรียกนั้นมันย่นย่อ
ไม่ได้ต่อออกไปให้กระจ่าง
เหมือนยกย่องเกินไปใหญ่คับบาง
เรียกให้เต็มคือ"นายจ้าง"คนสร้างงาน

อย่าหลงผิดคิดว่าเป็นนายเหนือหัว
อย่าทำตัวยึดติดคิดฟุ้งซ่าน
เรียก"นายจ้าง"มันเสีียเวลานาน
ตัดรำคาญเรียก"นาย"ง่ายๆดี


 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


เป็นขี้ข้าน่าจะเพลินจำเริญพร้อม
เพียงขอน้อมยอมให้ไร้ศักดิ์ศรี
สละถึงซึ่งค่าบรรดามี
มอบฤดีพลีตนสนตะพาย

ดังสดับรับวลี "เพราะพี่ให้"
ยอมกายใจใต้จมูกนั้นผูกหวาย
ได้อำนาจวาสนามามากมาย
เพียงยอมกายขายสิ้นจิตวิญญาณ...

--บูรพาฯ--



 

[สมนึก นพ]

คำว่า"นาย"ที่เรียกนั้นมันย่นย่อ
ไม่ได้ต่อออกไปให้กระจ่าง
เหมือนยกย่องเกินไปใหญ่คับบาง
เรียกให้เต็มคือ"นายจ้าง"คนสร้างงาน

อย่าหลงผิดคิดว่าเป็นนายเหนือหัว
อย่าทำตัวยึดติดผิดคิดฟุ้งซ่าน
เรียก"นายจ้าง"มันเสีียเวลานาน
ตัดรำคาญเรียก"นาย"ง่ายๆดี


 

นายเหนือหัวเจ้านายหรือนายจ้าง
รับสมอ้างคำ นาย มาใช้นี่
ทั้งนายบ่อนนายใหญ่หลายนายมี
กลายศักดิ์ศรีทำคนหลงตนไป

ยิ่งนายจ้างแบ่งชั้นฉันคนจ่าย
สำคัญหมายผิดตนคนยิ่งใหญ่
อำนาจเงินนั้นหรือถือเหนือใคร
ติดคำใหม่คือ นาย หมายนายคน.

นพ
13ม.ค.56

[รพีกาญจน์]

วาจาสิทธิ์ ผิดด่า บ้าอำนาจ
ประหนึ่งทาส ค้างไถ่ ในเรือนเบี้ย
อารมณ์ขุ่น วุ่นจับ กับลูกเมีย
มาสาดเสีย ใส่ส้วม เพื่อนร่วมงาน

ยกเงินจ้าง อ้างบุญ คุณไม่สิ้น
ใช่ยืนกิน นั่งหลับ นอนพับฐาน
แปดชั่วโมง คงจัด ปฏิบัติการ
ปริมาณ ตามเกณฑ์ วางเด่นดี

เจ้าเป็นนาย จ่ายข้า ตรากำหนด
ต่างก็หมด ผูกพัน เจ๊ากันนี่
แถมด่าทอ ต่อคำ กวนย่ำยี
ละศักดิ์ศรี มนุษย์ สุดบูชา

หากวันใด ไร้ทุน หมุนเวียนเก็บ
ถึงคราวเจ็บ กระดอง ร้องหมดท่า
ยอมก้มหัว ตัวย่อ รอเวลา
กี่วันหนา เห็นท่าน..คลานสี่ตี น

 

รพีกาญจน์

[hort39]

(ท่านรพีฯลงท้ายได้แรงและลำบากกระผมมากครับ  )

กลับไปเป็นลูกจ้างเพราะว่างอยู่
นายก็ดูมีเมตตารักษาศีล
ท่าทางเดินชวนศรัทธาเหมือนพระจีน
แต่นุ่งยีนส์มาดห้าวอย่างจ้าวนาย

ทำไปได้สักพักชักไหวหวั่น
นายหุนหันด่ากราดไม่ขาดสาย
สารพัดสัตว์เลื้อยคลานอันมากมาย
ทั้งฉิบหายตายห่าด่าไม่ยั้ง

เขาด่าใครไม่รู้ดูน่าเกลียด
เขาหยามเหยียดขับไล่ตามใจสั่ง
ถ้าเขาด่าแล้วใครเถียงยิ่งเสียงดัง
ไม่ต้องหวังอยู่ต่อต้องขอลา

....................

พลาดไปแล้วลูกจ้างช่างน่าเศร้า
กลับบ้านเราเสีัยทีคงดีกว่า
เป็นลูกจ้างเหมือนอย่างทาสอุดจาดตา
ไร้ศักดิ์ศรีไร้ค่าความเป็นคน