ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[D]

นึกถึงตอน อ้อนอิง เด็กหญิงน้อย
ผู้ใหญ่คอย เอาใจ ใฝ่ทักถาม
ร้อนหนาวเย็น เป็นไฉน ในทุกยาม
แต่งกายงาม ตามใจ ไม่ขัดคอ

ไปซื้อของ ท่องเที่ยว คอยเหลียวจับ
เหงื่อไหลซับ รับขวัญ มิทันขอ
หอม.กอดนุ่ม อุ้มไว้ ไม่รั้งรอ
สักครั้ง..หนอ..! อยากเล็ก เด็กอีกจัง.?

"ดิน"

[khuadkao]

เมื่อความแก่หยัดยื่นเข้าชื่นชิด
ความอ่อนวัยมีสิทธิ์แค่คิดถึง
ความหลังคือคืนค่ำที่คำนึง
เป็นเส้นทางสายหนึ่งซึ่งผ่านมา

บนถนนค้นหาไขว่คว้าฝัน
ไม่คืนวันย้อนวัยกลับไปหา
อดีตขมอดีตหวานที่ผ่านมา
คือฟันฝ่าหลุดพ้นบนเส้นทาง

[saknun]

นึกถึงตอน อ้อนอิง เด็กหญิงน้อย
ผู้ใหญ่คอย เอาใจ ใฝ่ทักถาม
ร้อนหนาวเย็น เป็นไฉน ในทุกยาม
แต่งกายงาม ตามใจ ไม่ขัดคอ

ไปซื้อของ ท่องเที่ยว คอยเหลียวจับ
เหงื่อไหลซับ รับขวัญ มิทันขอ
หอม.กอดนุ่ม อุ้มไว้ ไม่รั้งรอ
สักครั้ง..หนอ..! อยากเล็ก เด็กอีกจัง.?

"ดิน"

อยากเป็นเด็ก จัดให้ ตามคำขอ
อย่ารีรอ รีบแต่ง นุ่งกระโปรงสั้น
ไปเข้้าแถว  เรียงคิว หิ้วถุงมัน
ยืนก้ากั่น  หันมอง กลัวของหมด

[saknun]

เมื่อความแก่หยัดยื่นเข้าชื่นชิด
ความอ่อนวัยมีสิทธิ์แค่คิดถึง
ความหลังคือคืนค่ำที่คำนึง
เป็นเส้นทางสายหนึ่งซึ่งผ่านมา

บนถนนค้นหาไขว่คว้าฝัน
ไม่คืนวันย้อนวัยกลับไปหา
อดีตขมอดีตหวานที่ผ่านมา
คือฟันฝ่าหลุดพ้นบนเส้นทาง

อดีตนาน ผ่านแล้ว อย่าแจวถึง
โปรดคำนึง วันนี้ ที่ถอยห่าง
เหลือวัยหนุ่ม น้อยนิด ต้องคิดวาง
เพื่อหนทาง ของใจ จะได้ดี

[เสริมสูรย์]

นึกถึงตอน อ้อนอิง เด็กหญิงน้อย
ผู้ใหญ่คอย เอาใจ ใฝ่ทักถาม
ร้อนหนาวเย็น เป็นไฉน ในทุกยาม
แต่งกายงาม ตามใจ ไม่ขัดคอ

ไปซื้อของ ท่องเที่ยว คอยเหลียวจับ
เหงื่อไหลซับ รับขวัญ มิทันขอ
หอม.กอดนุ่ม อุ้มไว้ ไม่รั้งรอ
สักครั้ง..หนอ..! อยากเล็ก เด็กอีกจัง.?

"ดิน"

อยากเป็นเด็ก จัดให้ ตามคำขอ
อย่ารีรอ รีบแต่ง นุ่งกระโปรงสั้น
ไปเข้้าแถว  เรียงคิว หิ้วถุงมัน
ยืนก้ากั่น  หันมอง กลัวของหมด
saknun

บางเด็กหญิงทิ้งวัยไวจังหนอ
จาก ด.ญ. พอได้วัยกำหนด
ยังไม่ทัน น.ส. ก็เลี้ยวลด
ชื่อปรากฏบนบัตรจัดเป็น "นาง"

[panthong.kh]

เป็นนางสาว มานาน จนรานร้าว
จะกี่ฝน กี่หนาว บนก้าวย่าง
ยังยึดมั่น ใฝ่ดี มิมีจาง
อยากเป็นนาง เหลือ้กิน เดินงงงวย

ทั้งสวยสะ สงสัย ชายตาบอด
ไม่มีออด มีอ้อน วอนพระช่วย
เสกเป่ามนต์ ดลจิต ทิดมารวย
มาเอออวย ด้วยเถิด ขอเปิดใจ

ขึ้นปีใหม่ ไร้แวว แห้วกว่าเก่า
ยังอับเฉา เร้ารุก หมดสุขได้
คงเทวา แกล้งอำ ช้ำเกินใคร
สู้ทนไป เข้าวัด วิปัสนา
พันทอง
 

[รพีกาญจน์]

นึกถึงตอน อ้อนอิง เด็กหญิงน้อย
ผู้ใหญ่คอย เอาใจ ใฝ่ทักถาม
ร้อนหนาวเย็น เป็นไฉน ในทุกยาม
แต่งกายงาม ตามใจ ไม่ขัดคอ

ไปซื้อของ ท่องเที่ยว คอยเหลียวจับ
เหงื่อไหลซับ รับขวัญ มิทันขอ
หอม.กอดนุ่ม อุ้มไว้ ไม่รั้งรอ
สักครั้ง..หนอ..! อยากเล็ก เด็กอีกจัง.?

"ดิน"

มือประคอง น้องดิน กินขี้มูก
พี่ไว้จุก น้องรัด มัดเปียหลัง
เลียไอติม ยิ้มอม ขนมปัง
สองคนนั่ง ชิงช้า หน้าพระลาน

ตี่จับ มอญซ่อนผ้า เฮฮาม่วน*
พอบ่ายชวน ว่ายน้ำ ลำละหาน
พี่เป็นพ่อ ล้อเล่น เช่นแต่งงาน
น้องแม่บ้าน ครัวไฟ เอาไหมเออ

 

รพีกาญจน์

ม่วน* - สนุก

[D]

เมื่อความแก่หยัดยื่นเข้าชื่นชิด
ความอ่อนวัยมีสิทธิ์แค่คิดถึง
ความหลังคือคืนค่ำที่คำนึง
เป็นเส้นทางสายหนึ่งซึ่งผ่านมา

บนถนนค้นหาไขว่คว้าฝัน
ไม่คืนวันย้อนวัยกลับไปหา
อดีตขมอดีตหวานที่ผ่านมา
คือฟันฝ่าหลุดพ้นบนเส้นทาง

อดีตกาล ผ่านผัน นั่นวันก่อน
วันนี้อ้อน สักนิด อย่าคิดหมาง
ปล่อยจิตไป ไกลผละ ขอละวาง
เป็นเด็กบ้าง ดีนั่น ย้อนวันวัย.

อยากจะมี พี่ชาย ไว้ปกป้อง
คอยประคอง ท้องกิ่ว หิวป้อนให้
อาบน้ำชะ สบู่ ถูคราบไคล
ยามร่ำไห้ ไหล่รับ ซับน้ำตา

"ดิน"

 

[D]

อยากเป็นเด็ก จัดให้ ตามคำขอ
อย่ารีรอ รีบแต่ง นุ่งกระโปรงสั้น
ไปเข้้าแถว  เรียงคิว หิ้วถุงมัน
ยืนก้ากั่น  หันมอง กลัวของหมด

 

อย่ามาเบียด สิตัว มั่วอ่ะ!.แย่ง
คิดจะแซง ไมเล่า เขามีกฏ
เข้าแถวคอย หน่อยไหม ไหง๋คิดคด
ตบหัวหด ตดเหม็นจัง ยังหมาตาย

"ดิน"

 

[รพีกาญจน์]

เป็นนางสาว มานาน จนรานร้าว
จะกี่ฝน กี่หนาว บนก้าวย่าง
ยังยึดมั่น ใฝ่ดี มิมีจาง
อยากเป็นนาง เหลือ้กิน เดินงงงวย

ทั้งสวยสะ สงสัย ชายตาบอด
ไม่มีออด มีอ้อน วอนพระช่วย
เสกเป่ามนต์ ดลจิต ทิดมารวย
มาเอออวย ด้วยเถิด ขอเปิดใจ

ขึ้นปีใหม่ ไร้แวว แห้วกว่าเก่า
ยังอับเฉา เร้ารุก หมดสุขได้
คงเทวา แกล้งอำ ช้ำเกินใคร
สู้ทนไป เข้าวัด วิปัสนา
พันทอง
 

พกของดี ติดตัว กลัวไรเล่า
ใบหน้าเจ้า สวยซึ้ง ผึ้งเดือนห้า
ปากก็แดง แจงจิบ เจรจา
ขยับตา นิดเดียว เหลียวเป็นพรวน

หุ่นสปอร์ต ลอดช่อง มองไม่เบื่อ
กางเกงเสื้อ เนื้อนม งามสมส่วน
เปรยยิ้มนิด บิดขา ป๋ายังครวญ
ขึ้นทางด่วน ได้เห็น เบนซ์ชนกัน

อยู่บ้านกลอน นอนฝัน นั้นดีแล้ว
ขืนเดินแกร่ว วัดวา พาใจสั่น
ชยันโต โพธิวาง ขาดกลางคัน
ทำวิปัสสน์ อัดอั้น โพล่ง..พันทองๆๆ

คำเตือน(ตัวเอง) วันนี้วันพระนะจ๊ะ

 

รพีกาญจน์

[เสริมสูรย์]

วันอดีตเด็ก

เป็นจันทร์แรกตุลาเมื่อคราก่อน
ย้อนมาเป็นมกราเสาร์ที่สอง¹
วันเด็กที่เปลี่ยนไปตามครรลอง
ในยุคของรัฐบาลสิบล้านมือ

ภาพนี่²เป็นวันของอดีตเด็ก
ตัวไม่เล็กไม่ใหญ่มิใช่หรือ
ตอนนี้อาจนั่งหน้าทำตาปรือ
จ้องจะยื้อแก้รัฐธรรมนูญ

¹เปลี่ยนจาก "จันทร์แรกตุลา" มาเป็น "เสาร์ที่สองมกรา" ตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๐๖
²ภาพถ่ายในอดีต บริเวณใกล้ไปรษณีย์กลาง กรุงเทพฯ ด้านหลังที่เห็นคือสถานพยาบาลของ น.พ. บุญส่ง เลขะกุล คุณหมอ และนักนิยมไพรที่มีชื่อเสียงของไทย
เพิ่มเติม (จาก FB ยุทธวงษ์ วงษ์ทอง)
Photographer-Dmitri Kessel....ภาพเด็กนักเรียนในยุคปี 2493 กำลังห้อมล้อมผู้ใหญ่ที่เอาหนังสือเผยแพร่พระคริสต์มาแจก...ย่านถนนเจริญกรุง-สุรวงศ์ ใกล้ปากซอยโอเรียนเต็ล...สังเกตุดูเด็กนักเรียนสมัยนั้นแม้ในกรุงเทพแท้ๆ..ส่วนมากก็ยังไม่มีรองเท้าใส่เลย...

.

[D]

บางเด็กหญิงทิ้งวัยไวจังหนอ
จาก ด.ญ. พอได้วัยกำหนด
ยังไม่ทัน น.ส. ก็เลี้ยวลด
ชื่อปรากฏบนบัตรจัดเป็น "นาง"

เด็กเดี๋ยวนี้ พัฒนา ว่าไหมจ๊ะ?
เชื่อแล้วหละ ว่าแน่ แกกว้างขวาง
ส่วนตัวฉัน สิแย่ แพ้ทุกทาง
เปลี่ยนเป็น"นาง"  ทำมิได้ แหม!อายจัง

พบกันใหม่ยามค่ำคืนค่ะ...วันนี้จะไปเที่ยวกับเด็ก...

"ดิน"

 

[ไพร พนาวัลย์]

                 

อย่าเป็น“นาง”เลยนะน่าปวดหัว
อย่ามีผัวเลยนะจะหมดขลัง
แม้จะไม่ใช่เด็กก็ยังดัง
ให้ความหวังไว้จูงผู้สูงวัย

หนูก็ยังเป็นเด็กเล็กกว่าพี่
หนูยังมีวัยสาวที่สดใส
เป็นดอกไม้เบ่งบานประสานใย
เป็นขวัญใจชายชราอยู่หน้าจอ 

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

พกของดี ติดตัว กลัวไรเล่า
ใบหน้าเจ้า สวยซึ้ง ผึ้งเดือนห้า
ปากก็แดง แจงจิบ เจรจา
ขยับตา นิดเดียว เหลียวเป็นพรวน

หุ่นสปอร์ต ลอดช่อง มองไม่เบื่อ
กางเกงเสื้อ เนื้อนม งามสมส่วน
เปรยยิ้มนิด บิดขา ป๋ายังครวญ
ขึ้นทางด่วน ได้เห็น เบนซ์ชนกัน

อยู่บ้านกลอน นอนฝัน นั้นดีแล้ว
ขืนเดินแกร่ว วัดวา พาใจสั่น
ชยันโต โพธิวาง ขาดกลางคัน
ทำวิปัสสน์ อัดอั้น โพล่ง..พันทองๆๆ

คำเตือน(ตัวเอง) วันนี้วันพระนะจ๊ะ
 

รพีกาญจน์

[/quote]

พกของดี มานาน จนมานหด
ไม่เคยปด ผู้ใด ใช่ผยอง
จีบหนุ่มน้อย หน้ามน ทุกคนมอง
ผัวเขาจ้อง ต้องหลบ สงบไว้

หลบมาจีบ วัยดึก ให้คึกคัก
มัวแต่ชัก- ช้าอยู่ สู้ไม่ไหว
ไม่แคล่วคล่อง เบื่อหน่าย ชายสูงวัย
ทำอะไร งกเงิ่น เกินบรรยาย

จะเดินเหิน ต้องจับ นะครับท่าน
ทั้งลมปราน เหือดหด ความสดหาย
เตรียมยาดม ยาหม่อง เดี๋ยวม่องตาย
เกิดใจวาย ออกซิเย่น เข็นมารอ
พันทอง

[กังวาน]

ฟังพันฯว่าช้าก่อนวอนสักนิด
อย่าเพิ่งคิดคนสูงวัยไร้ค่าหนอ
ประสบการณ์นานเนิ่นเกินจะพอ
มีชลอชะแลงแกร่งกว่าใคร

มิรีบเร่งเพ่งพิศพินิจหน่อย
สู้มิถอยรักมั่นมิหวั่นไหว
รักคนเดียวเกี่ยวก้อยร้อยดวงใจ
ส่วนหนุ่มไงมิค่อยรักและภักดี

ทั้งยาดมยาหม่องออกซิเย่น
เอาไว้เป็นของน้องพันฯอย่าหวั่นพี่
ทั้งเจ็ดวันเจ็ดคืนตื่นเต็มที
ขอแค่มีน้องพันฯคู่...พี่สู้ตาย

     ---กังวาน---

[D]

เป็นนางสาว มานาน จนรานร้าว
จะกี่ฝน กี่หนาว บนก้าวย่าง
ยังยึดมั่น ใฝ่ดี มิมีจาง
อยากเป็นนาง เหลือ้กิน เดินงงงวย

ทั้งสวยสะ สงสัย ชายตาบอด
ไม่มีออด มีอ้อน วอนพระช่วย
เสกเป่ามนต์ ดลจิต ทิดมารวย
มาเอออวย ด้วยเถิด ขอเปิดใจ

ขึ้นปีใหม่ ไร้แวว แห้วกว่าเก่า
ยังอับเฉา เร้ารุก หมดสุขได้
คงเทวา แกล้งอำ ช้ำเกินใคร
สู้ทนไป เข้าวัด วิปัสนา
พันทอง
 

แต่ก่อนนี้ มีบ้าง หวังอุทิศ
ทบทวนจิต คิดไป(อ๊ะ) ไม่ดีกว่า
อยากทนไป ให้รู้ ดูชะตา
ยันชรา คว้าปู่ ดูสักที

หากคิดผิด คิดใหม่ ก็ได้นะ
เอาไหมล่ะ! แข่งกัน นะวันนี่
สาว"พันทอง" "ละอองดิน" ใครวินดี
หาสามี ได้ก่อน วอนจัดงาน

ไม่อยู่อีกแหละ..ว้าแย่จัง"ดิน"..พบกันยามค่ำนะคะ

"ดิน"

[เสริมสูรย์]

แต่ก่อนนี้ มีบ้าง หวังอุทิศ
ทบทวนจิต คิดไป(อ๊ะ) ไม่ดีกว่า
อยากทนไป ให้รู้ ดูชะตา
ยันชรา คว้าปู่ ดูสักที

หากคิดผิด คิดใหม่ ก็ได้นะ
เอาไหมล่ะ! แข่งกัน นะวันนี่
สาว"พันทอง" "ละอองดิน" ใครวินดี
หาสามี ได้ก่อน วอนจัดงาน

"ดิน"

ปู่เย็น

จะคว้าปู่ปู่ก็มาให้คว้าแล้ว
โถแม่แก้วกานดาน่าสงสาร
ขออัญเชิญตามตรงลงจากคาน
มาอยู่บ้านปู่นะปู่จะคอย

[D]

มือประคอง น้องดิน กินขี้มูก
พี่ไว้จุก น้องรัด มัดเปียหลัง
เลียไอติม ยิ้มอม ขนมปัง
สองคนนั่ง ชิงช้า หน้าพระลาน

ตี่จับ มอญซ่อนผ้า เฮฮาม่วน*
พอบ่ายชวน ว่ายน้ำ ลำละหาน
พี่เป็นพ่อ ล้อเล่น เช่นแต่งงาน
น้องแม่บ้าน ครัวไฟ เอาไหมเออ

 

รพีกาญจน์

ม่วน* - สนุก

พาเด็กเที่ยว สองวัน พลันเหนื่อยอ่อน
กลับมาอ้อน พี่ชาย สบาย(ดี)เหรอ.?
ยามห่างไกล ใจเล่า เฝ้าละเมอ
คิดถึงเน้อ หนุ่มอ้วน สวนลำไย

มาเล่นลิง ชิงหลัก พี่ผลักล้ม
มีขนม แย่งน้อง จนร้องไห้
ชวนเป่ากบ ขบฟัน กลั้นหายใจ
เหม็นบรรลัย ปากพี่ นี่!เอ้าแปรง

"ดิน"

 

[D]

                 

อย่าเป็น“นาง”เลยนะน่าปวดหัว
อย่ามีผัวเลยนะจะหมดขลัง
แม้จะไม่ใช่เด็กก็ยังดัง
ให้ความหวังไว้จูงผู้สูงวัย

หนูก็ยังเป็นเด็กเล็กกว่าพี่
หนูยังมีวัยสาวที่สดใส
เป็นดอกไม้เบ่งบานประสานใย
เป็นขวัญใจชายชราอยู่หน้าจอ 

“ไพร พนาวัลย์”

ยามแลชาย กรายมา หน้าใสซื่อ
หัวใจดื้อ กระเด็น เห็นเขาหล่อ
สะดุดตา พาเพลิน ใช่เยินยอ
ลูกใครหนอ พ่อช่างปั้น ฝันลอยไกล

คิดจะมี ครอบครัว เกรงกลัวเหงา
ยามชแร แก่เฒ่า เฝ้าฝันใฝ่
แต่พี่บอก มิดี เอ๊ะ.! นี่ยังไง
เหตุไฉน พี่มี น้องนี้งง.?.

"ดิน"

 

 

[D]

ปู่เย็น

จะคว้าปู่ปู่ก็มาให้คว้าแล้ว
โถแม่แก้วกานดาน่าสงสาร
ขออัญเชิญตามตรงลงจากคาน
มาอยู่บ้านปู่นะปู่จะคอย

หมดปัญญา คว้าไขว่ ใครอีกแล้ว
จะขอแจว ครานี้ ดีกว่าหงอย
ไปหาปู่ อยู่พง กลางดงดอย
ดีกว่าคอย พลอยเก่า เฉาบนคาน

"ดิน"